مریم حسینی بیان کرد: نگاه ادبیات کلاسیک ایران به زن، نگاهی فرودستانه بوده است. در میان شاعران کلاسیک فردوسی و نظامی بهطور خاص جایگاه والایی برای زن قائل بودند.
جامعهای که حضور زن و دنیای زنانه را نوعی تابو میشمارد؛ ممدوحش مرد است، معشوقش مرد است، ساقیاش مرد است، مطرب و خنیاگرش مرد است بنابراین جایگاه معشوقی زن هم در ادبیات کلاسیک آن جامعه تا حدود زیادی توسط مردان اشغال شده است.