مروری بر رمان «اعمال انسانی» هان کانگ؛

صداهای انسانیِ حافظۀ جمعی، علیه فراموشیِ تحمیلی

رمان «اعمال انسانی» هان کانگ، روایت حافظه‌هایی سرکوب‌شده است؛ روایت انسان‌هایی که در پس سکوت خود حرف‌ها و اسراری مگو دارند؛ حرف‌ها و اسراری که چون زخمی ابدی بر جسم و روان آن‌ها نشسته است. هان کانگ در این رمان، مقاومت حافظه در برابر نسیان تحمیل‌شده به آن را به‌مثابه امری اخلاقی مطرح می‌کند. حافظه وظیفه دارد سخن بگوید و به فاجعه شهادت دهد و زوایای پنهان آن را بشکافد و این وظیفه را به‌میانجی ادبیات و داستان به انجام می‌رساند.