خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کاشت ایمپلنت دندان به عنوان یک روش موثر در جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته، به یک رویکرد محبوب تبدیل شده است. افرادی که به دلیل عوامل متنوعی از جمله تصادفات، پوسیدگی، فعالیت های ورزشی، پیری یا مشکلات لثه، با از دست دادن دندان های خود رو به رو شده اند، ایمپلنت دندان را بهترین گزینه برای درمان خود می بینند. پیشرفت های حاصله در زمینه تکنولوژی و به روز شدن تجهیزات مورد استفاده در فرآیند کاشت ایمپلنت، از جمله اختراع روش ایمپلنت دیجیتال، ایمپلنت یک روزه، ایمپلنت فوری، مینی ایمپلنت، طراحی تاج دندان سه بعدی و سایر نوآوری ها، نقش به سزایی در گسترش استفاده از ایمپلنت به منظور بهبود کیفیت زندگی بیماران ایفا نموده است. در ادامه با ما همراه باشید تا با این روش ها آشنا شوید.

چرا باید از درمان ایمپلنت استفاده کنیم؟

در واقع، ایمپلنت دندان به منظور داشتن یک ظاهر شبیه به دندان های طبیعی و همچنین اجرای عملکردی مشابه دندان های طبیعی برای جویدن، گاز زدن و جلوگیری از تحلیل استخوان فک در دهان طراحی شده اند. به همین دلیل پس از کاشت ایمپلنت، بیمار به راحتی می تواند هر نوع غذایی را مصرف کرده، با اعتماد به نفس لبخند بزند، بدون احساس خجالت در فعالیت های اجتماعی شرکت کند و دیگر نگران ظاهر ناخوشایند خود در صورت بیرون افتادن دندان مصنوعی نباشد. علاوه بر این، ایمپلنت دندان و روکش سوار شده روی آن، به حفظ جوانی و ساختار چهره کمک می کند و با افزایش رشد استخوان فک، از بروز بیماری های لثه و تحلیل استخوان فک نیز جلوگیری می نماید.

انواع ایمپلنت دندان

ایمپلنت استاندارد

ایمپلنت دندان استاندارد از سه قسمت تشکیل شده است که شامل یک پایه به شکل پیچ، یک تاج دندان سرامیکی و یک اباتمنت برای اتصال تاج به پایه می شود. متخصص ایمپلنت، پس از بررسی تراکم کافی استخوان فک و سلامت عمومی بدن بیمار، پایه ایمپلنت را درون استخوان فک میکارد تا پایه با استخوان فک جوش بخورد و به طور دائم در دهان او باقی بماند.

ایمپلنت دندان معمولی در دو مرحله یعنی فرایند کاشت فیکسچر و قرار دادن پروتز دندان مصنوعی انجام می گیرد. در مرحله اول، کاشت پایه یا فیکسچر داخل استخوان انجام می شود و پس از گذشت حدود سه تا شش ماه، ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده و لثه بهبود می یابد. مرحله دوم با یک عمل جراحی ساده جهت جاگذاری اباتمنت تکمیل می شود و تاج یا پروتز دندانی روی آن سوار می شود. این روش در صورت مراقبت صحیح، می تواند بیش از ۲۰ سال دوام داشته باشد.

مزایا:

استحکام و قدرت ایمپلنت مطابق با دندان طبیعی است.

بر خلاف روش بریج، نیازی به تراشیدن دندان های مجاور در هنگام کاشت ایمپلنت ندارد.

تاج دندان مصنوعی سرامیکی به همان رنگ و شباهت با سایر دندان های طبیعی بیمار ساخته می شود تا ظاهر زیبایی داشته باشد.

کاشت ایمپلنت داخل استخوان فک از تحلیل استخوان فک جلوگیری می کند و موجب حفظ شکل و اندازه فک می شود.

از به وجود آمدن التهاب و عفونت لثه جلوگیری می نماید.

با کاشت ایمپلنت، جابجایی دندان های مجاور به سمت جای خالی به حداقل می رسد و از کج شدن و ناهماهنگی دندان های فک جلوگیری می کند.

ایمپلنت های دندانی دارای دوام و طول عمر بسیار بالایی هستند و در صورت مراقبت صحیح، حتی تا پایان عمر نیز در دهان بیمار پایدار باقی می مانند.

درصد موفقیت ایمپلنت دندان حتی در بلند مدت نیز بسیار بالاست (بیش از ۹۰% در ۱۰ سال)، بنابراین با گذشت زمان نیازی به تعویض نخواهد داشت.

معایب:

کاشت ایمپلنت معمولی به برش لثه و زدن بخیه نیاز دارد.

احتمال به وجود آمدن مشکلات پروتزی و ناسازگاری ایمپلنت با لثه و دندان های مجاور وجود دارد.

درد، خونریزی و تورم در این روش تقریباً زیاد است.

خونریزی ناشی از صدمه به لثه در زمان عمل جراحی کاشت ایمپلنت استاندارد اجتناب ناپذیر است.

ایمپلنت دیجیتال یا ایمپلنت فوری

در روش کاشت دندان به وسیله ایمپلنت دیجیتال، اطلاعات مورد نیاز از دهان بیمار اسکن شده و از تصاویر رادیوگرافی سه بعدی (CBCT) به دست آمده استفاده می شود. این اطلاعات به منظور ادغام در نرم افزار مخصوص وارد سیستم کامپیوتری می شوند. کیفیت استخوان فک، ابعاد آن، موقعیت رشته های عصبی داخل فک، و یا غشای سینوسی توسط نرم افزار و دندانپزشک بررسی شده و طراحی شابلون راهنمای جراحی یا گاید اباتمنت و تاج دندان موقت به صورت سه بعدی انجام می شود. بدین ترتیب، طرح درمان ایده آل با جایگذاری ایمپلنت بهترین شرایط را ایجاد کرده و نتیجه‌ی عملکردی و زیبایی برتر پروتز نهایی را ارائه می دهد.

ایمپلنت فوری می تواند یک جایگزین مناسبی برای روش های ایمپلنت سنتی باشد که برای کاهش مشکلات احتمالی درمان با ایمپلنت سنتی طراحی شده اند. راه حل های پیشرفته به کمک دندانپزشکی دیجیتال قابل ارائه است، به طوری‌که می توان با اطمینان گفت که در آینده نه چندان دور، کاشت ایمپلنت دیجیتال به طور کامل رایج خواهد شد و با توجه به دیجیتالی شدن روندهای درمانی از جمله درمان ایمپلنت، سرعت، دقت، کیفیت و زیبایی کار نهایی نیز افزایش خواهد یافت.

تفاوت اساسی جراحی بدون فلپ و با فلپ در این است که در جراحی ایمپلنت بدون فلپ یا بدون برش بافتی، به دلیل استفاده از پانچ بافتی با لبه های تیز، خونریزی و تورم بافتی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در صورتی که با ایمپلنت معمولی که در آن از جراحی و برش لثه استفاده می شود درد و خونریزی زیاد است.

مزایا:

جراحی بدون فلپ و بدون برش لثه باعث بهبود زیبایی نهایی و کاهش درد و خونریزی نسبت به جراحی با فلپ می شود.

به دلیل کاهش درد و تورم، بهترین گزینه برای بیماران دیابتی، با فشار خون بالا و بیماران با بی دندانی کامل محسوب می شود.

با بررسی دقیق بافت استخوانی و تعیین مکان مناسب جهت کاشت ایمپلنت قبل از جراحی، دقت بسیار بالایی دارد.

در روش کاشت ایمپلنت دیجیتال، طراحی طرح درمان به صورت سه بعدی انجام می شود، همراه با کاهش درد، تورم و عفونت.

روند بهبودی سریعتر، مدت زمان جراحی کوتاه تر و تحویل تاج دندان موقت فوری بعد از جایگذاری ایمپلنت.

کاهش مداخلات جراحی و جایگذاری ایمپلنت در بهترین شرایط، نتایج درمانی را به طور چشمگیری بهبود می بخشد.

معایب:

در ایمپلنت فوری، ممکن است خطر شکست درمان افزایش یابد.

هزینه بالای ایمپلنت دیجیتال نسبت ایمپلنت دندان معمولی.

جمع بندی

ایمپلنت معمولی و ایمپلنت دیجیتال هر دو روش کاشت دندان هستند. ایمپلنت معمولی باعث مستقر شدن قوی تر ایمپلنت در استخوان می شود و نیاز به برش لثه دارد. از طرفی، ایمپلنت دیجیتال با کاهش درد و تورم به علت جراحی بدون فلپ، بهترین گزینه برای بیماران با شرایط خاص مانند دیابتی ها و فشار خون بالا محسوب می شود.