راضیه تجار نویسنده و مدرس داستان‌نویسی درگفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره دستاوردهای ورود زنان به نویسندگی در حوزه جنگ و مقاومت گفت: جنگ یک اتفاق و رویداد مردانه است. خانم‌ها اگرچه در دل صحنه و خط مقدم حضور نداشتند اما در پشت‌صحنه جبهه حاضر بودند و از این منظر روایت‌های خوبی در این زمینه داشته‌اند. البته برای روایت از صحنه نبرد حتما نیاز نیست آن را تجربه کرده باشند. در طول تاریخ آثاری داشته‌ایم درباره جنگ اول و دوم جهانی که نویسندگان آن اصلا جنگ را ندیده‌اند. ضمن اینکه آقایانی هم که از دل جنگ نوشته‌اند بیشتر ثبت خاطره کرده اند، و در قالب مستند نگاری نوشته‌اند.

وی افزود: کارهایی که توسط خانم‌ها به نگارش درآمده است، بیشتر حسی بوده است. به تعبیر دیگر خانم‌ها حس‌وحال و تخیل قوی‌تری دارند. خداراشکر تا الان ورودی جدی داشته‌اند به طوری که روندی که تا الان طی کرده‌اند ادامه‌دار به نظرمی‌رسد لذا افق خوبی می‌بینم اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که بعضی‌ها که نه به تکنیک آشنا هستند و نه شیوه‌های داستان‌نویسی را خوب می‌دانند و فقط به ثبت مکانیکی یک روایت می‌پردازند، انتقال حس‌وحال و فضاسازی و شخصیت‌پردازی را نمی‌توانند اجرا کنند و همین یک مقدار به همین ادبیات دفاع مقدس ضربه می‌زند. لذا خانم‌هایی که در این عرصه فعالیت دارند باید در جنبه‌های مختلف خودشان را رشد دهند.

نویسنده رمان «سنگ صبور» اضافه کرد: بهترین کسی که می‌تواند به پیشرفت نویسنده کمک کند خودش است. ارگان‌هایی مثل حوزه هنری شاید در این مسیر چراغ‌هایی را روشن کرده و مؤثر واقع شده باشند، اما آنچه که مهم است این است که خود نویسنده باید دغدغه یادگیری داشته باشد و به دنبال چاپ هر کار ابتدایی نباشد و جدی‌تر با این مسئله برخورد کند.