خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ فاطمه سلیمانی ازندریانی نویسنده رمان «به سپیدی یک رویا» است که در این اثر تلاش کرده برای مخاطب جوان خود زندگی حضرت معصومه (س) را روایت کند؛ از این بانوی بزرگ اطلاعات زیادی در تاریخ وجود ندارد؛ اما با همان یافته‌های اندک هم می‌شود با روایت‌مان الگویی بسازیم قابل دستیابی برای جوانان این سرزمین. به مناسبت ولادت حضرت معصومه (س) و روز دختر گفت‌وگویی با این نویسنده داشته‌ایم که در ادامه آمده است:

چرا زندگی حضرت معصومه (س) را به عنوان سوژه یک رمان انتخاب کردید؟
من علاقه زیادی به تاریخ اسلام دارم. ناشر من از این علاقه باخبر بود و پیشنهاد دادند که درباره حضرت معصومه (س) بنویسم. من هم چون به امام رضا (ع) ارادت ویژه‌ای دارم قبول کردم.

ما آدم‌هایی عادی هستیم و زنانی مثل حضرت فاطمه (س)، حضرت زینب (س) و حضرت معصومه (س) انسان‌هایی ویژه و الگو هستند. در فضای رمان «به سپیدی یک رویا» چه‌قدر این دغدغه را داشتید و این تلاش را کردید که سوژه داستان برای مخاطب جوان امروز ملموس باشد و ویژگی‌های این حضرت قابل الگوگیری؟ بازخورد مخاطبان‌ جوان‌تان در این‌باره چه‌طور بوده است؟
حضرت معصومه (س) و همه‌ هجده خواهرشان ازدواج نکرده و مجرد بودند. آمار بالای دختران مجرد الان در جامعه امروز یک مسئله است. خوب وقتی مخاطب این کتاب را می‌خواند شرایط مشابه را در تاریخ می‌بیند. چون در کتاب برخی شبهات هم درباره تجرد دختران حضرت موسی‌بن‌جعفر (ع) مطرح شده است؛ اما این دختران، آدم‌های منفعلی نبودند. حضرت معصومه (س) در دوران خود راوی حدیث بودند. به امر امام‌شان به سمت ایران هجرت می‌کنند و در مسیر حرکت سعی می‌کنند که روشنگری کنند؛ آن هم در آن دوران خفقان.  دختران ما هم حالا بنا به شرایط جامعه می‌توانند تلاش کنند تا مفید باشند.

فضای ادبیات دینی در ایران را چه‌قدر جوان‌پسند می‌بینید؟
اکثر مخاطب‌های کتاب‌های من جوان هستند؛ مخاطب خیلی از آثار تاریخی هم جوانانی هستند که علاقه به تاریخ و دین دارند. بعید می‌دانم از قشرهای دیگر خیلی جذب این آثار شوند. چون اصلا طرفش نمی‌روند. مگر اینکه در معرضش قرار بگیرند. البته در بین همین مخاطبان علاقه‌مند هم اختلاف سلیقه هست؛ چون آثار تاریخی همه از یک سبک و فرم پیروی نمی‌کنند. هر سبک مخاطب خاص خودش را دارد.

در چندروز گذشته مردم در فضای مجازی نسبت‌به توهین فیلم «عنکبوت مقدس» به مقدسات ما واکنش‌های بسیاری داشتند. فیلم‌ها و کتاب‌های متعددی با موضوع ضددینی و توهین به مقدسات تولید شده‌اند. اهالی فرهنگ در ایران مثل شما که نویسنده هستید در این عرصه چه وظیفه‌ای را بر دوش خود احساس می‌کنید؟
ما یک وظیفه حرفه‌ای داریم و یک وظیفه اجتماعی. وظیفه حرفه‌ای ما تولید اثر فاخر است. منِ نویسنده کتاب بنویسم، فیلمساز فیلم بسازد، آهنگساز آهنگ و... . و وظیفه اجتماعی‌مان هم ساکت ننشستن و واکنش نشان دادن است. البته نه اینکه از پوستر و هشتگ‌هایی استفاده کنیم که باعث شود این توهین بیشتر دیده شود. باید واکنش‌مان به دور از هیجان باشد و خردمندانه. مثلا به جای هشتگی که دشمن را پررنگ کند، از هشتگ‌هایی استفاده شود که تصویر، کتاب‌ها، اشعار و هرچیزی که درباره امام رضا (ع) تولید شده است دیده شود.

میزان کار فرهنگی و ادبی ما در عرصه دین و مقدسات آیا به حدی رسیده است که با هجمه چنین فیلم‌‌ها و کتاب‌هایی بتواند مقابله کند؟
نه متأسفانه. خیلی کار داریم تا به آن‌جا برسیم. مهم‌ترین کار در این زمینه تربیت هنرجوی متعهد است؛ هنرجوهایی که تبدیل به هنرمند شوند و آثار فاخر تولید کنند و باز هنرجو پرورش دهند. 

در بخشی از رمان «به سپیدی یک رویا» آمده است:

«صورتش را در تاریکی شب نمی‌دیدم، اما رد اشک روی گونه‌هایش برق می‌زد. - هنوز نرفته دلتنگ بقیع شده‌ام. از مدینه هم که بروم نیمی از من اینجا می‌ماند. - فاطمه جان من هم دلم برای بقیع تنگ می‌شود. برای مدینه النبی... برای مزار پیامبر... دستش را بر مزار پیامبر کشید: شاید دیگر زیارت پیامبر قسمت‌مان نشود... دستش را گرفتم: کم مانده پیمانه عمر من پر شود، اما تو که قرار نیست تا ابد در خراسان بمانی. جوابم را نداد. گفتم: فقط برای دیدن ابوالحسن می‌روی، یا قرار است برای همیشه در خراسان بمانی؟ - فقط خدا می‌داند...»