پنجشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۳:۲۳
شجریان: جلیل شهناز زبان گویای جامعه ایرانی بود

محمدرضا شجریان در مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد جلیل شهناز، نوازنده و موسیقیدان، ضمن تشکر از مردمی که برای بدرقه پیکر استاد جلیل شهناز آمده بودند، گفت که شهناز زبان گویای جامعه ایرانی بود. همچنین در این مراسم هوشنگ ظریف، گردآورنده کتاب «جلیل شهناز: 15 قطعه برای تار و سه تار» نیز حضور داشت.-

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد جلیل شهناز، نوازنده شهیر و موسیقیدان برجسته ایرانی صبح امروز، 30 خرداد، با اجرای سید عباس سجادی، از مقابل تالار وحدت با حضور خانواده آن مرحوم و جمعیت زیاد هنرمندان و دوست‌داران موسیقی ایرانی، به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. 

در این مراسم عموم هنرمندان برجسته موسیقی ایرانی چون فرهاد فخرالدینی، حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، عباس خوشدل، محمد سریر، بیژن بیژنی، حسین خواجه امیری (ایرج)، حمیدرضا نوربخش، هوشنگ ظریف، کیوان ساکت، داود گنجه‌ای، حسام الدین سرج، محمد موسوی، محمد اسماعیلی، نصرت الله وحدت، علیرضا راستین‌فر، اصغر شاه‌زیدی و بسیاری چهره‌های دیگر، حضور داشتند. 

محمدرضا شجریان، در این مراسم گفت: من به همه کسانی که می‌دانند جلیل شهناز چه کسی بود و ما چه کسی را از دست دادیم، تسلیت می‌گویم. جلیل شهناز و عموم هنرمندان متعهد زبان گویای جامعه ایرانی بودند و آن‌چه را در دل ما می‌گذشت به جامعه ارایه می‌کردند. 

در ادامه شجریان با نی‌نوازی محمد موسوی قطعه‌ای از آهنگ «یاران موافق همه از دست شدند» را برای حاضران اجرا کرد. 

سیدعباس سجادی پیش از سخنرانی شجریان گفت: در سال 1385 مراسم بزرگداشت استاد شهناز در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد که در آن استاد شجریان سنت خجسته‌ای را برپا کرد. او در این مراسم زانو زد و دست استاد جلیل شهناز را بوسید. 

فرهاد فخر‌الدینی، رهبر سابق ارکستر ملی ایران نیز دقایقی برای حاضران سخنرانی کرد. او در بخشی از کلام خود گفت: استاد جلیل شهناز یکی از چهره‌های درخشان موسیقی ایرانی بود و گنجینه‌ای گران‌بها از ردیف‌های موسیقی ایران را در سینه داشت. 

وی افزود: همه هنرمندان ایرانی پابرجا بودن موسیقی سنتی ایران را مدیون هنرمندان شهیری چون شهناز هستند، بر این اساس همه امروز غمگین هستند. ما به درستی نمی‌دانیم که موسیقی از چه کسی یا کسانی امروزه به ما رسیده است، چرا که موسیقی همچون ادبیات، پشتوانه‌ای مثل حافظ‌، فردوسی‌، سعدی‌، و مولانا را نداشته است. 

فخرالدینی در پایان گفت: ای کاش قدر این هنرمندان را بیش از این می‌دانستند. مردم ما هنوز ساز شهناز را به خاطر دارند و با آن آشنا هستند، اما چهره او را کمتر دیده‌اند، چون مسوولان در نشان دادن چهره هنرمندان مضایقه کرده و راه اشتباهی را در پیش گرفته‌اند. 

همچنین حسین علیزاده موسیقیدان بین المللی ایران در این مراسم گفت: تمام مردم ایران از این ضایعه بزرگ غمگین شده‌اند و همه ما این‌جا جمع شده تا جاودانگی شهناز را یادآور کنیم. شهناز کسی نیست که از بین ما برود. 

وی افزود: در کشور عزیز ما کسانی هستند که با استاد شهناز خاطره دارند و زندگی‌شان با او گره خورده است. شهناز یکی از با ارزش‌ترین هنرمندان در میان ما بود و الهام‌بخش زندگی بسیاری به شمار می‌رفت. 

علیزاده در پایان گفت: متاسفانه پس از وفات استاد شهناز مسوولان گوشه‌ای از مراسم‌ را در دست نگرفتند. من امیدوارم این وضعیت بهتر شود. 

سید عباس سجادی، مجری این برنامه، زمان برگزاری مراسم یادبود استاد شهناز را این گونه بیان کرد: مراسم یادبود مرحوم استاد شهناز شنبه یکم تیر از ساعت 18 و 30 دقیقه تا 20 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود. 

پیام تسلیت روسای جمهوری‌

محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی، رییس جمهوری منتخب، حجت الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی، رییس جمهوری پیشین ایران نیز هرکدام با اعلام بیانیه‌ای ضایعه درگذشت این هنرمند فقید را به خانواده آن مرحوم و اهالی موسیقی ایران تسلیت گفتند. 

جلیل شهناز، در سال 1300 در اصفهان به دنیا آمد. همه اعضای خانواده او با موسیقی آشنایی داشته و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیده بودند. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود. 

این استاد مسلم موسیقی ایران در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد و همچنین در 27 تیر همین سال، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به وی اهدا شد. 

آلبوم‌های آواز و تصنیف‌های ایرانی، نوبهار، ره آورد، راز، آواز شهناز، باغ نوا، بیات ترک، چهارمضراب، صد سال تار، مهر، دفتر تار، افتخار آفاق، عشق و زندگی، نوید بهاری، شور و زندگی، تار سولو، تار و ترمه، یاران زنده رود، شهناز شهنواز و چندین اثر دیگر از جمله آثار جلیل شهناز است. 

بسیاری از نت‌های شهناز در کتاب‌های آموزشی نوازندگی به عنوان آثاری برای تمرین درج شده است، به گونه‌ای که نمی‌توان کتابی در آموزش سازهایی چون سنتور، کمانچه، تار و سه‌تار، قانون و... را یافت که چند اثر از شهناز در آن وجود نداشته باشد. 

لازم به ذکر است که فصول مهمی از کتاب‌های «چشم انداز موسیقی ایران» نوشته ساسان سپنتا و «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبر زاده به زندگی هنری شهناز اختصاص دارد. همچنین کتاب «جلیل شهناز: 15 قطعه برای تار و سه تار» نیز با کوشش هوشنگ ظریف، منتشر شده است. 

جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری طولانی صبح دوشنبه، 27 خرداد، در بیمارستان دی تهران درگذشت.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط