اميرحسن نيازپور در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، با بيان اين مطلب گفت: بزه‌كاري به عادت، مقوله‌اي است كه از هنگام پيدايش مكتب «تحققي» تا امروز مورد توجه و مطالعات جرم‌شناسانه بوده است و طي همين مطالعات بود كه خطر آن براي جوامع بشري به اثبات رسيد.
وي با بيان اين كه بيشترين مجرمان را بزه‌كاران به عادت تشكيل مي‌دهند، اظهار كرد: تبيين اين امر بر دست‌اندركاران دستگاه عدالت كيفري تأثير گذاشت و آنها كوشيدند در چرخه جرم‌انگاري، فرآيند كيفري و اتخاذ سياست جنايي نسبت به اين پديده، توجه ويژه‌اي داشته باشند.
نيازپور افزود: نتايج تحقيقات انجام شده نشان مي‌دهد كه پيش‌رسي بزه‌كاري تا حد بالايي در پايداري افراد در ارتكاب جرم اثرگذار است، به همين دليل، با دخالت در فرآيند رشد و تربيت كودكان مشكل‌دار و در معرض خطر بزه‌كاري، مي‌توان از غرق‌شدن آنان در فعاليت‌هاي مجرمانه جلوگيري كرد. از اين رو، با مشاركت‌ها نهادها مي‌توان اين افراد را با اعمال تدابير حمايتي به سوي جامعه‌پذيري و مردم‌آميزي سوق داد.
وي ادامه داد: اين تدابير ممكن است نسبت به برخي از افراد مشكل‌دار تأثيرگذار نباشند و اين افراد همواره بر ارتكاب جرم پافشاري كنند. در اين حالت، پيش‌گيري موقعيت‌مدار به دليل داشتن ويژگي‌هايي مانند ايجاد موانع مادي ـ فيزيكي مي‌تواند تا اندازه زيادي سبت به مقابله با اين پديده تأثير گذارد.
نويسنده كتاب «بزه‌كاري به عادت؛ از علت‌شناسي تا پيش‌گيري» يادآور شد: موفقيت در استفاده از اين روش را مي‌توان اين گونه توصيف كرد كه اين دسته از بزه‌كاران برخلاف ديگر بزه‌كاران نظير يقه سفيدها يا حرفه‌اي‌ها، بهره هوشي پاييني دارند و هنگام رويارويي با موانع موقعيت مدار، توانايي انديشيدن براي گذر از آن را ندارند.
كتاب «بزه‌كاري به عادت؛ از علت‌شناسي تا پيش‌گيري» از سوي بنياد حقوقي ميزان منتشر شده است.
یکشنبه ۲۲ آذر ۱۳۸۸ - ۱۰:۵۱
نظر شما