سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): نمایشگاه کتاب تهران به عنوان بزرگ‌ترین و مهمترین رویداد فرهنگی در کشور است که هر سال بیش از سال‌های گذشته مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند. و ماوایی امن برای دیدار با نویسندگان، ناشران، همیاران کتاب، موسسات مردم نهاد و. … است. شور و اشتیاق در این رویداد فرهنگی از لحظه ورود در نمایشگاه به چشم هر رهگذری می‌نشیند؛ و در دوران کرونا به شدت خلأ این رویداد مهم احساس شد. اما فرصتی برای رفتن مخاطبان و ناشران به سوی پلتفرم مجاز یایجاد کرد و موجب شد نمایشگاه در دو شکل مجازی و حضوری پرتوانتر به مسیر خود ادامه دهد و افرادی که امکان حضور و دسترسی به نمایشگاه کتاب تهران ندارند در فضای مجازی این فرصت فراهم شد تا بتوانند همسو با حضوری از فواید نمایشگاه بهرهمند شوند. به ویژه برای خارج از پایتخت و تمرکززدایی ایده مجازی طی این چند سال برگزاری به ثبات نسبی رسیده است.
در این راستا مرجان ظریفی نویسنده و قصه‌گو خوزستانی با خبرنگار خبرگزاری ایبنا در رابطه با تاثیرات نمایشگاه کتاب تهران گفت‌وگو کرده است. ظریفی تاکنون در زمینه کودک و نوجوان کتاب‌هایی چون محموعه ۵ جلدی «یک اژدهای امروز»، «چتری برای هانیه»، «غلول بالای ابرها» و در حوزه بزرگسال «خشم زن سرخپوست» «آتا یعنی پدر»، «و ما اسب‌ها را خسته کردیم» در پرونده کاری خود دارد. کتاب چتری برای هانیه سال گذشته در سی و چهارمین نمایشگاه کتاب تهران توسط انتشارات میچکا رونمایی شد. و این نویسنده خوزستانی با دو کتاب کودک در سی و پنجمین نمایشگاه کتاب تهران حضور دارد.
- نمایشگاه چه تاثیری در معرفی و برندسازی نویسندگان به‌ویژه بومی استان‌ها دارد؟
نمایشگاه کتاب هر سال با هدف ارتقای سطح مطالعه، آشنایی مردم و دوستداران کتاب با تازه‌های نشر برگزار می‌شود. و قطعاً در هر استانی افراد فرهیخته فرهنگ و ادب وجود دارد و نمایشگاههای کتاب چه در سطح استان، سطح کشوری و بین‌المللی باعث معرفی کنشگران فرهنگی و ادبی و آثار آن‌ها می‌شود. و شناخته شدن، تعامل ناشر با نویسنده و از سویی دیگر ارتباط با مخاطب، برگزاری نشست‌های ادبی، نقد و بررسی کتاب با حضور نویسندگان با تجربه می‌تواند در برندسازی مولفان نقش مهمی را ایفا کرده و روزنه‌جدیدی به روی آنان بگشاید.
- نویسندگان بومی چگونه می‌توانند در نمایشگاه سهم داشته باشند و خود و آثار خود را در این فضا عرضه کرده و از آن به عنوان یک فرصت استفاده کنند؟
شایسته است متولیان فرهنگی هر استان در شناسایی شاعران، نویسندگان، پژوهشگران و … کوشا باشند و از طریق تعامل با ناشران بومی و غیر بومی و مطبوعات در معرفی این افراد فعالیت کنند.
قطعاً پدیدآورندگان آثار ادبی از طریق گفت‌وگو با نشریات و معرفی خود در صفحات مجازی می‌توانند شناسنامه‌ای از خود ارائه دهند تا فعالان این حوزه در شناسایی و معرفی بیشتر آثار بومی موفق‌تر عمل کنند.
-چه تحلیلی از ارتباط نویسندگان بومی با مخاطبان نمایشگاه دارید و آیا به نظر شما فضایی برای مواجهه رو در روی پدیدآورندگان با یکدیگر و دریافت نظر مخاطبان وجود دارد؟
کمابیش فعالان هر حوزه ادبی یا فرهنگی می‌توانند هم‌صنفان را در زادبوم خود پیدا کنند. اما با توجه به گستردگی خطه خوزستان و تنوع فرهنگی، این امر به تمام و کمال صورت نمی پذیرد و به طور ناخواسته تمامی فعالان این حوزه توان دیدار و همفکری و ملاقات با یکدیگر را ندارند. گرچه به یمن فضای مجازی بسیاری از ارتباطات آسان گشته است، اما واقعیت امر این است که گم‌نامی‌هایی همیشه وجود دارد. و چقدر شایسته است که فضا و امکاناتی برای آشنایی بیشتر و همفکری و همکاری چند جانبه بین فعالان هر رشته ادبی صورت پذیرد. گرچه انجمن‌های شعر و داستان در هر شهری به قوت خود مشغول ارتقای سطح کیفی رشته مربوطه هستند، اما این جوشش‌ها به تنهایی کافی نیست و برای معرفی در عرصه‌های بالاتر و گسترده‌تر نیاز به حمایت‌های وسیع‌تری می‌باشد.
نظر شما