به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، علوی‌تبار در این چهار رباعی آورده است:

من تابش خورشید جلی را دارم
من جلوه ی نور ازلی را دارم
بر کون و مکان فخر و مباهات کنم
در سینه محبت علی را دارم

خورشید ولایت خدایی است علی
محرم به حریم کبریایی است علی
تا نور رخ وجود حق جلوه کند
آیینه ی نور هل اتائی است علی

در عرصه ی آفرینش بود و نبود
موجود علی بود و علی کل وجود
از بهر تجلی وجود حق است
هستی علی آینه غیب و شهود

او جلوه تابناک رب ازلی است
آیینه ذات هستی لم یزلی است
از نور ولای ولی اله دانم
دل محو ولایت خداوند علی است