اميد عطايي‌فرد، محقق و پژوهشگر تاريخ ايران باستان درباره اين كتاب به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: فرمان كوروش هخامنشي به زبان «بابلي نو» روي استوانه‌اي گلي در سال‌هاي آخر قرن نوزدهم كشف شده و كهن‌ترين سند كتبي از دادگستري و مراعات حقوق بشر در تاريخ ايران را شامل مي‌شود. اين سند تاكنون مورد تحقيق دانشمندان كشورهاي بيگانه قرار گرفته و به چندين زبان ترجمه شده و بحث‌هاي علمي درباره آن انجام گرفته است.
مولف كتاب «پيامبر آريايي» به «تاريخ هرودوت»شاره كرد و افزود: هرودوت در كتاب اول تواريخ خود به اصل و تبار كوروش اشاره مي‌كند و در نامه‌اي كه «هاپارك» مادي برايش مي‌فرستد از كوروش حكايتي پندآميز نقل كرده و در واكنش به پيمان‌شكني و بوقلمون صفتي يونانيان حكاياتي آورده است.
نويسنده «شگفتي‌هاي باستاني ايران» به كتاب «سياست ارسطو» اشاره كرد و گفت: ارسطو در كتاب سياست نوشته است كه برخي مانند كوروش، كشور خويش را از بردگي رهانيده‌اند. اگر چه هرودوت از كشته شدن و بريده شدن سر كوروش به دست «ماساگت‌ها» سخن رانده، اما اين روايت هيچ اعتباري ندارد و شايد مربوط به پدربزرگ همنامش كوروش يكم باشد.
اين محقق و پژوهشگر ايران باستان به نوشتارهاي افلاطون اشاره كرد و گفت: در ميان نوشتارهاي افلاطون بخش سوم از كتاب «قوانين» او دربردارنده آگاهي‌هاي ديگري درباره هخامنشيان است. پژوهشگران بسياري به تأثير فرهنگ و جهان‌بيني ايراني بر افلاطون اشاره كرده‌اند كه بارزترين آنها، «استفان پانوسي» است. همچنين «ميرچاالياده»، «آدولف برودبك»، «واندر وردن»، «نيبرگ» و... اشاره كرده‌اند كه در آكادمي افلاطون انديشه‌هاي ايراني و به‌ويژه جهان‌بيني زرتشتي رواج چشمگيري داشته‌اند.
مولف كتاب «منم فردوسي شاه شاعران» به «كوروش‌نامه گزنفون» اشاره كرد و گفت: كوروش‌نامه بهترين كتاب درباه كوروش هخامنشي به‌شمار مي‌رود و داوري‌ها و ديدگاه‌هايي كه آن را در اندازه داستاني ساختگي مي‌دانند، پذيرفته نيست زيرا دقيق‌ترين آگاهي‌ها را درباره منش و روش كوروش هخامنشي را دربردارد.
مولف كتاب «پادشاهي در اسطوره و تاريخ ايران» خاطرنشان كرد: پژوهشگر بزرگي چون «مري بويس» كتاب «اشعيا» را برگرفته از جهان‌بيني زرتشت دانسته و به ويژه يسناي 44 را از سرچشمه‌هاي مهم آن به شمار آورده است.
مولف كتاب «ديباچه شاهنامه» به نمادهاي تخت جمشيد اشاره كرد و گفت: شاخ قوچ، نيلوفر و گوي‌هاي مرواريدسان و حتي چهاربال تنديس كوروش، نمايه‌هاي از ذره‌هاي ايزدي و كياني‌اند. چهار بال همچنين نشانه سروري بر چهار گوشه جهان است. چنين نقش و نگاره‌هاي استوره‌اي داراي پيشينه‌اي كهن‌تر از زمان هخامنشيان بوده و سلسله به سلسله در ايران آريايي به يادگار مانده و گاهي از سوي جهانگشايان آريايي مانند كاسپي‌هاي تا مصر نيز راه يافته بود.
چاپ نخست «منم كوروش شاه جهان» گزينش و ويرايش اميد عطايي فرد، در 112 صفحه، با شمارگان 2100 نسخه و بهاي 2هزار و 500 تومان در دسترس علاقه‌مندان به كتاب‌هاي تاريخ ايران باستان قرار دارد.
چهارشنبه ۱۳ خرداد ۱۳۸۸ - ۱۰:۳۱
نظر شما