اسلامی ندوشن در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این مطلب افزود: پس از آمدن شمس، سمت و سوي زندگی مولوی تغییر کرد. یک دلیل حرکت مولوی به سوی عرفان شاد، به همین تاثیر بازمی‌گردد.

این استاد زبان و ادبایت فارسی یادآور شد: البته شادی به معنایی که در جهت‌گیری عرفانی مولوی می‌بینیم تا حدودی در بزرگانی چون عطار هم سابقه دارد؛ ولی نه با کیفیت و قوتی که در عرفان مولوی به چشم می‌آید.

وی با اشاره به تاثیر محیط قونیه در باروری عرفانی مولوی خاطرنشان کرد: در آن زمان، شماری از فراریان حمله مغول از گروه‌های مختلف و با شخصیت‌های متفاوت، در قونیه گردهم آمده بودند. البته آنها گروه یکدستی نبودند؛ ولی ویژگی مشترکی بین افراد تشکیل دهنده آن وجود داشت که همان گرایش آنها به شادی بود.

نویسنده ادامه داد: این محیط در جهت‌گیری عرفانی مولوی و تکوین روش‌های او در تدوین سمت و سوی عرفانی‌‌اش بسیار موثر بود. خود مولوی هم می‌گوید که در شهر و در خانواده ما، شعرگویی رسم نبود و رواج نداشت. ولی چون من به این‌جا(قونیه) آمدم و مردم شعردوست را دیدم، به سمت شاعری رفتم.

اسلامی ندوشن تاکید کرد: پس محیط قونیه در شکل‌گیری ابزارهای عرفانی مولوی تاثیر به‌سزایی داشته است. آن هم در ایرانی که بیشتر عارفان آن تا پیش از مولوی، بیشتر به سمت عرفان زاهدانه گرایش داشتند.