گودینی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در این باره اظهار کرد: موافق ماده 12 قانون «حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان» هستم چرا که معتقدم ممکن است فرزندان، نوه یا نتیجه‌های پدیدآورنده متوفی ناخلف از آب درآیند؛ در صورتی که ماده 12 قانون مذکور وجود نداشته باشد، احتمال از بین رفتن اثر به شیوه‌های مختلف وجود دارد.

وی ادامه داد: به طور مثال ممکن است وراث ناخلف میراث و یادگاری‌های پدیدآورنده متوفی را که کتاب یکی از آن‌هاست، به دلایل مختلف مانند مشکلات مالی آگاهانه یا ناآگاهانه دست به فروش اثر با بهای ناچیز بزند.

گودینی افزود: همچنین ممکن است وراث به دلیل این‌که به خوبی و به صورت کامل به جایگاه و ارزش پدیدآورنده متوفی از نظر فرهنگ، علم و ادب همچنین کلیدی بودن این شخصیت در ارتقای فرهنگ عمومی کشور، پی نبرده‌اند آثار وی را به باد دهند و جامعه‌ای را از برخورداری از چنین آثاری محروم کنند.

این نویسنده ادبیات داستانی عنوان کرد: موافق ماده 12 قانون مذکور هستم اما معتقدم باید تعداد سال‌ها از 50 سال به 30 سال بلکه‌ام کمتر تقلیل یابد. چرا که در طول 50 سال، یک نسل عوض می‌شود و در این صورت ممکن است به دلایل مختلف نسل جدید پدیدآورنده متوفی (نوه و نتیجه) وابستگی و علاقه چندانی به پدپدآورنده نداشته باشند در نتیجه سرنوشت نامعلومی در انتظار آثار متوفی خواهد بود.

وی ادامه داد: اما با تقلیل محدوده زمانی از 50 سال به 30 سال و حتی کمتر، لااقل فرزندان پدیدآورنده متوفی در قید حیات هستند و دیگر آن‌ها تصمیم‌گیرنده‌اند. بنابراین، درصد منع انتشار اثر از سوی آن‌ها، به دلیل وابستگی و دلبستگی بیشتر به پدیدآورنده  و در اغلب موارد به دلیل اِشراف کامل به اهمیت شخصیت صاحب اثر، کاهش می‌یابد.

گودینی توضیح داد: خوب است به منظور حمایت از حقوق پدیدآورندگان، قانون به وجود می‌آید اما بهتر زمانی است که بند بندِ آن قانون کاملاً شفاف و واضح باشد تا هیچ‌گونه ابهام از خود برجای نگذارد تا افراد دچار بدفهمی و کج‌فهمی نشوند.

این فعال عرصه فرهنگی کشور با اشاره به دلیل دیگر موافقت خود با این ماده، افزود: بعد از گذشت 50 سال از فوت پدیدآورنده، جمع‌آوری وراث به منظور تصمیم‌گیری آن‌ها برای انتشار اثر متوفی به دلیل این که اغلب پراکنده هستند یا در خارج از کشور زندگی کنند، کار بسیار سختی است. از طرفی در وضعیتی که برخی وراث حتی وقت ندارند بر مزار پدیدآورنده بروند، چه انتظاری از آن‌هاست که درباره فرایند انتشار اثر متوفی، وقت بگذارند و اظهارنظر کنند؟

وی در پایان سخنانش گفت: با وجود موافقت با ماده 12 قانون مذکور اما معتقدم که حق‌التالیف آثار پدیدآورنده متوفی نباید به ناشر برسد بلکه باید این مبلغ به سازمان یا نهاد ویژه فرهنگی به طور مثال موسسه خانه کتاب تعلق بگیرد تا از این بودجه‌ها برای امور فرهنگی مانند بیمه نویسندگان استفاده شود. در مجموع باید حق‌التالیف آثار پدیدآورنده متوفی عام‌المنفعه باشد و برای قشر فرهنگی کشور در نظر گرفته شود.

در این زمینه بخوانید:
- حسن‌بیگی: محدودیت زمانی را برای انتفاع وراث قبول ندارم/اینجا را بخوانید.
- مدیر نشر بهتاپژوهش: قانون «حقوق مولف پس از مرگ» کامل است/اینجا را بخوانید.
- مهدی غبرایی: حقوق آثار تا الی‌الابد باید به وراث پدیدآورنده برسد/ اینجا را بخوانید.
- کارشناس حقوق نشر: محدوده زمانی برای آثار فکری، به دلیل حمایت از جامعه است/ اینجا را بخوانید.
- سرشار: مخالف تعیین محدوده زمانی برای حقوق وراث نویسنده هستم/اینجا را بخوانید.
- کاخی: با واگذاری حق‌التالیف نویسنده متوفی به ناشر مخالفم/ اگر ناشر زودتر از مولف فوت کند، تکلیف چیست؟/اینجا را بخوانید.