احمد آرام در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اشاره به روز جهانی نویسنده اظهار کرد: به نظرم روز جهانی نویسنده این پیام را به ما می‌دهد که تمام نویسندگان جهان باید با هم متحد باشند و این اتحاد باعث می‌شود که در هر کشوری (چه پیشرفته و چه عقب مانده) حرمت نویسندگان حفظ شود و حکومت‌ها برای نویسندگی ارزش قائل شوند. من فکر می‌کنم نامگذاری این روز برای نویسندگانی که سال‌ها می‌نویسند پیام خوبی دارد و بدون شک حس خوبی به آنها می‌دهد.
 
این نویسنده در پاسخ به این سوال که «در شرایطی فعلی جهان، نویسندگان چه نقشی دارند و آیا می‌توانند جهان را به سمت صلح حرکت دهند؟» گفت: این سوال شما من را یاد دهه 60 آمریکا لاتین انداخت؛ سال‌هایی که تمام آمریکا لاتین جولانگاه دیکتاتورهای خون‌آشام بود؛ اما نویسندگان توانستند با دیکتاتوری مبارزه کنند. در آن زمان چهره‌هایی مثل مارکز، فوئنتس، یوسا و چند نویسنده دیگر به عنوان نویسندگان عصر طلایی آمریکای لاتین معرفی شدند و این به دلیل تهدیدهای نظام دیکتاتوری بود.

وی ادامه داد: حتی در دوره‌ای هر کدام از این چهره‌ها یک دیکتاتور را انتخاب کردند و درباره دیکتاتور مورد نظر رمان نوشتند. این رمان‌ها وقتی به اروپا رسید، آبرو و حیثیت دیکتاتورها را برد. به هر حال درست است که ادبیات در هیچ کشوری نمی‌تواند انقلاب کند؛ اما می‌تواند روشنگری را رقم بزند. به اعتقاد من اگر نویسندگان در هر دوره‌ای از زمان متعهد باشند، می‌توانند آثاری خلق کنند که این آثار برای حرکت جامعه مفید است.

نویسنده رمان «باغ استخوان­‌های نمور» با اشاره به شرایط این روزهای جهان گفت: در حال حاضر ما در دوره کرونا هستیم و مردم سعی می‌کنند که از خانه خارج نشوند؛ اما در همین شرایط نیز سعی می‌کنند که کتاب‌های خود را از طریق اینترنت انتخاب و خرید کنند. این چیز بدی نیست و اگر در کشور ما آمار پایین است، اشکالی ندارد و به مرور گسترش پیدا خواهد کرد.
 
وی ادامه داد: این قبیل تراژدی‌ها در جهان بوده و چیز جدیدی نیست. برای مثال بیماری سل یا وبا نیز در جهان همه‌گیر بوده است؛ اما بشر توانسته آنها از پا دربیاورد؛ در همین دوره‌ها کتاب‌هایی نوشته شده که تاثیر عمیقی روی جهان گذاشته است. در همین دوره‌ کرونا هم دوباره رمان «طاعون» بسیار مطرح شده و به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های جهان تبدیل شده است. در نتیجه نویسندگان کار خود را در هر دوره‌ای انجام می‌دهند؛ با این حال من اعتقاد ندارم که نویسنده در همین دوره کرونا باید مستقیما کرونا را وارد داستانش کند؛ چراکه در این صورت اثر یک تصویر ژورنالیستی پیدا می‌کند. به نظرم، ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، تاثیر کرونا در داستان‌های ما به وجود می‌آید. شک نکنید از این پس یک تاریکی وارد داستان‌های ما می‌شود که این تاریکی همان کروناست.
 
آرام در توضیح مشکلات تویسندگان ایرانی گفت: نویسندگان ما امروز با مشکلات مختلفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که مهم‌ترین آن مشکلات اقتصادی، مشکلات نشر و موضوع ممیزی است. امروز به دلیل فراهم نبودن شرایط نشر و گرانی کاغذ ادبیات به سمت فضای مجازی در حال حرکت است و این‌ها دست به دست هم می‌دهند که نویسنده شرایط خوبی نداشته باشد؛ اما من به این اعتقاد ندارم که این‌ها می‌تواند نویسنده را شکست دهد و نویسنده کار خود را انجام می‌دهد و اگر تیراژ چند هزارتایی به 200 تا 500 نسخه رسیده است، ماندگار نیست و وضعیت درست می‌شود و دوباره شمارگان کتاب چند هزارتایی خواهد شد.
 
این نویسنده جنوبی در توصیه به علاقه‌مندان نویسندگی گفت: من به دوستان علاقه‌مند به نویسندگی توصیه می‌کنم که دقت کافی برای انتخاب مدرس داشته باشند و به سراغ نویسندگان کاربلد و باتجربه و پخته بروند. البته منظور من این نیست که کارگاه‌های نویسندگان جوان کارگاه‌های مایوس‌کننده‌ای است. به نظر من نویسندگی یعنی تجربه کردن و ما هرچه سن‌مان بالاتر می‌رود، تجربه‌های ارزنده‌تری به دست می‌آوریم.
 
وی در پایان گفت: امروزعلاقه‌مندان نویسندگی و داستان زیاد و از این رو کلاس‌های آموزش نویسندگی نیز زیاد شده است؛ اما متاسفانه خیلی از این کارگاه‌ها خروجی مطلوبی ندارند؛ چراکه مدرس پیرنگ نوشتن را به خوبی آموزش نمی‌دهد. من این روزها علاقه‌مندان زیادی را می‌بینم که تا به حال چندین کارگاه آموزشی رفته‌اند؛ اما هنوز ساده‌ترین اصول نوشتن را نمی‌دانند. متاسفانه امروز کسانی وارد گود شده‌اند که خودشان هنوز در نگارش مشکل دارند؛ از این رو از دوستان علاقه‌مند می‌خواهم که با دقت به سراغ انتخاب کارگاه و مدرس بروند.