بلقیس سلیمانی در گفت‌وگو با خبر گزاری کتاب(ایبنا) با اشاره به حضور نویسنده در جلسات مختلف و ارتباط مستقیم با مردم گفت: حضور یک نویسنده در جلسات نقد و جشن امضا از جهاتی خوب است. به عنوان مثال در نشست رونمایی از کتاب‌های خودم خوانندگانی را از سراسر ایران مانند ساری، شیراز و کردستان ملاقات کردم که در شرایط دیگر هرگز نمی‌توانستم ببینم، انسان‌هایی که فاصله مکانی زیادی با آن‌ها دارم. بازخورد کتاب را در این نشست‌ها و جلسات می‌دیدم و مخاطبان از رابطه‌شان با کتاب‌هایم می‌گفتند و این برایم جذاب بود.

نویسنده بازی آخر بانو گفت: با شرکت در این جلسات افرادی که با من و کتاب‌هایم آشنایی نداشتند ترغیب ‌شدند برخی کتاب‌ها را بخوانند و همچنین پوسترهایی که برای اطلاع‌رسانی نصب شده بود برایشان جالب بود و از طرفی هم برخی می‌آمدند با من عکس می‌گرفتند و کتاب را نمی‌خریدند.

سلیمانی با اشاره به نقد کتاب نیز بیان کرد: نقد در ایران به جایی رسیده که مترصد آن است تا کتابی منتشر شود و اشکالاتی را بیان کند. در مورد کتا‌ب‌های من نیز نقد به همین شکل انجام می‌شود به محض اینکه کتابی از من منتشر ‌شود تعدادی از افراد نگران این کتاب‌ها را می‌خوانند و مواردی را از بطن آن بیرون می‌آورند و ادعا می‌کنند اینها متناسب با اخلاق عمومی جامعه نیست و سیاست‌های حکومت جمهوری اسلامی را زیر سوال می‌برد!!

وی ادامه داد: خوشبختانه از روزنامه کیهان تا دیگران برای من بسیار زحمت می‌کشند و کارهای مرا می‌خوانند و نقد می‌کنند و باعث می‌شوند ارشاد به زحمت بیفتد و کتاب‌ها را جمع می‌کنند و مجوزشان را لغو می‌کنند.

سلیمانی افزود: عده‌ای به گونه‌ای نقد می‌کنند تا به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثابت کنند مراقب نبوده و بدون توجه به برخی موارد اسلامی مجوز انتشار را صادر کرده و باید شاهد پیامد‌های آن در جامعه باشند و با انتشار این کتاب‌ها منتظر آسیب‌های که به جامعه وارد می‌کند باشند! تعداد زیادی از این قبیل نقدها  بر کارهای من نوشته شده است.

این نویسنده ادامه داد: نقد ادبی به معنای واقعی خیلی کم است شاید به این دلیل که کارهای امثال من کامل شده و جا افتاده است. در مجموع نقد برای کتاب‌های جوانان و افراد تازه‌کار بیشتر نوشته می‌شود تا نویسندگانی که جاافتاده‌تر هستند و شهرت بیشتری دارند، شاید هم درستش همین باشد اگر نقد باعث دیده‌شدن نویسنده می‌شود بگذاریم کار جوانان نقد شده و دیده شود.