وجداني به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: در بخش كتابهاي آموزشي حوزه موسيقي ميتوان اين متون را به چند دسته تقسيم كرد. كتابهاي آموزشي كه در بخش آموزش رسمي كشور تدريس ميشود و آثاري كه در بخش آموزش غير رسمي قرار ميگيرد.
وي توضيح داد: در بخش آموزش رسمي كشور مثل مقاطع هنرستان و دانشگاه آثاري از سوي معلمان براي خواندن تعيين ميشود و خارج از آن بستگي به هنرجويان دارد كه چه كتابي را مطالعه كنند.
وي ادامه داد: كتابي كه از سوي مدرسان به هنرجويان معرفي ميشود خالي از ايراد و اشكال نيست؛ ولي چون خود استادان در دوران دانشجويي اين كتابها را خواندهاند با اين متون انس و الفتي دارند. از اين رو همان كتاب را به ديگران معرفي ميكنند. به اين ترتيب هم پرسشهاي هنرجويان را پاسخگو هستند هم راه استادان خود را طي ميكنند.
وجداني توضيح داد: اين كتابها ايراداتي دارد و بايد بعد از چند سال به شيوه ديگر نوشته شود تا هنرجويان بهتر اين درسها را بفهمند.
وي گفت: در تقسيمبندي ديگر ميتوان به آموزش غير رسمي در كلاسهايی كه در آموزشگاه و خانهها برگزار ميشود، پرداخت كه معمولا هنرجويان براي آموزش يك نوع ساز پيش استاد ميروند كه در بيشتر اوقات استاد كتاب خود را براي آموزش معرفي ميكند و نميگويد كتابهاي ديگري در اين زمينه نوشته شده تا هنرجو سري به اين آثار بزند.
وجداني توضيح داد: استادان بايد در كنار كتاب خود متون ديگر را به هنرجو معرفي كنند تا آموزش و يادگيري از شکل تك بعدي خارج شود. در حوزه آموزش موسيقي كتابهاي زيادي موجود است.
وي با بيان اينكه يك بخش موسيقي علم و يك بخش ديگر آن فن است و دانش و ذوق در اين هنر آميخته شده، اظهار داشت: وقتي كتابهاي آموزشي حوزه موسيقي 80 سال پيش را ورق ميزنيم هر كدام روايتي متفاوت از شروع موسيقي دستگاهي دارند ضروري به نظر ميرسد اين كتابها تجديد نظر شوند.
وجداني افزود: كساني كه كتابهاي آموزشي حوزه موسيقي را آموزش ميدهند بايد علاوه بر موسيقي نوين جهان با علوم قديم آشنا باشند تا بتوانند اين مباحث را انتقال دهند.
بهروز وجداني، پژوهشگر موسيقي، معتقد است استادان بايد در كنار كتاب خود متون ديگر را به هنرجويان معرفي كنند تا آموزش و يادگيري از تك بعدي خارج شود.\
نظر شما