به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) محمد شمس لنگرودي، شاعر در اين مراسم گفت:" مدرنيته در ايران ناقص‌الخلقه بارآمد و در حوزه فرهنگ از ابتدا با سانسور مواجه شد. اگر پهلوي اول مخالف مطبوعات بود، مخالفتش صرفاً سياسي نبود، بلكه او ترس از ارتقاي فرهنگ مردم داشت. در دهه 20 شمسي بود كه جريان اصلي ادبيات فرصت رشد پيداكرد."

اين شاعر به تاريخ اهداي جوايز ادبي اشاره كرد و گفت: "اهداي اولين جايزه غيردولتي در ايران به سال 1325 برمي‌گردد كه نويسندگان ايران به كمك اتحاد جماهير شوروي آن را برگزار كردند و آرام آرام جايزه‌هاي غير دولتي شكل گرفت تا دهه پنجاه كه اغلب آنها سطحي شد. در دهه 60 تا 70 تمام معيارها به هم ريخت و ارزش‌هاي ادبي عوض شد."

شمس لنگرودي ادامه داد:"در اواخر دهه هفتاد جريانات مختلفي با اسم‌هاي مختلف شكل مي‌گيرد و هر گروهي سعي مي‌كند نفر منتخب خودش را معرفي كند كه في‌نفسه با ارزش است. به نظر من مهمترين اين جوايز، جوايزي است كه مطبوعات اهدا مي‌كنند. زيرا اهالي مطبوعات آدم‌هايي هستند كه ادعايي ندارند و مستقل هستند."

در ادمه مراسم محمدهاشم اكبرياني، دبير اولين جايزه شعر خبرنگاران به ارايه گزارشي از برگزاري اين جايزه پرداخت و گفت:"اواخر تابستان 84 بود كه با كساني كه بعدها هيأت داوران اين جايزه را تشكيل دادند دور هم جمع شديم و قرار شد اين جايزه راه‌اندازي شود."

در اين مراسم هيات داوران متشكل از محمد هاشم‌اكبرياني، عليرضا بهرامي، سپيده جديري، محمدحسين عابدي و پوريا گل‌محمدي از سه مجموعه شعر «يك بسته سيگار در تبعيد»، «اين روزهايم گلوست» و «امضاي تازه مي‌خواهد اين نام» ،«يك بسته سيگار در تبعيد» را با اكثريت نسبي آرا به عنوان كتاب برگزيده اولين دوره جايزه شعر خبرنگاران معرفي كردند.