به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، سلجوق‌نامه، تاريخ سلسله سلجوقيان در ايران از ابتداي حكومت طغرل خان سومين فرزند ارسلان است كه حكومت وي از 571 تا 589 هجري ( 1194-1175 م) ادامه داشته، و در سال 573 براي ارائه به دربار پادشاه جوان نوشته شد. 

از نويسنده اين كتاب (ظهير الدين نيشابوري) اطلاعات زيادي در دست نيست، جز اينكه گفته مي‌شود وي معلم سلطان ارسلان و شخصي به نام مسعود بوده است.

سلجوق‌نامه اگر چه خلاصه و گاهي نادرست است، ولي مهم‌ترين منبع موجود فارسي هم‌عصر سلجوقيان و در مورد تاريخ آن سلسله به شمار مي‌آمده. 

روي اين نسخه، عنوان يا نام نويسنده نوشته نشده، اما با توجه به اينكه به طغرل سوم اهدا شده و از اشارات‌هاي راوندي و ابوالقاسم قاشاني درباره شناسايي اين نسخه ترديد وجود ندارد. 

اين كتاب بسيار ساده و جذاب نوشته شده و وقايع‌نگاران زيادي اين كتاب را پايه نظريات خود در اين دوره قرار داده‌اند.

در مقايسه اين نسخه با كتاب‌هاي تاريخي ديگر نيز مشخص شد كه تعدادي از كتاب‌هاي انديشمندان نظير راوندي، رشيدالدين فضل‌الله و ابوالقاسم قاشاني، بسياري از بخش‌هاي كتاب‌هاي خود را از اين كتاب با كمي تغييرات يا گاهي بدون هيچ تغييري نقل كرده‌اند.

سلجوق‌نامه براي اولين بار توسط دكتر الكساندر مورتن تصحيح شده و با حمايت مؤسسه گيب از سوي انتشارات بريل در سال 2004 در انگلستان به چاپ رسيده و اكنون با كسب موافقت از مصحح و انتشارات بريل با ترجمه مقدمه دكتر مورتن به فارسي در مركز پژوهشي ميراث مكتوب در دست چاپ است.