«نشست هماندیشی ثبت جهانی بادگیرهای ایران» به منظور ثبت جهانی و جلوگیری از ثبت این سازه از سوی دیگر کشورهای منطقه برگزار میشود. بادگیر که در سفرنامههای اروپاییان بهعنوان بخشی از معماری ایرانی یاد شده امروزه در کتابهای درسی دیگر کشورها نقش بسته است.
با توجه به تلاشهای دیگر کشورهای منطقه مانند امارات متحده عربی برای ثبت بادگیر به عنوان نماد ملی آن کشورها، برگزاری جشنواره بینالمللی معماری با نماد بادگیر و حتی معرفی آن در کتابهای درسی دانشآموزان در این کشورها که به دنبال هویتسازی برای خود هستند، ضرورت اقدام برای ثبت جهانی و معرفی بیشتر بادگیر در زمینههای مختلف اهمیت دارد.
معرفی و حفظ بادگیرها که نمادی از اندیشه پویا و ماندگار در حوزه ایران فرهنگی در گذر زمان از سالهای دور درمعماری بومی، سنتی و نوآوری، اهمیت ویژهای دارد. تلاشهای هدفمند و پیگیرانهای در سطح ملی از چند سال پیش از سوی بنیاد بادگیر بهعنوان نهادی غیردولتی، با پشتیبانی کارشناسان و با همکاری سازمانهای مردمنهاد دوستدار میراث فرهنگی آغاز شده و سرانجام در هفتمین نشست سراسری شورای سیاستگذاری ثبت آثار ناملموس (معنوی) کشور که سال 1391 در شاهرود برگزار شد، ایدهای که با مطالعه قوانین، شاخصههای ملی و جهانی شکل گرفته بود، اجرایی شد و بادگیر در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.
بادگیرها، برجهایی هستند که برای تهویه بر بام خانهها قرار میگیرد. این سازهها از مظاهر و سمبلهای تمدن ایرانی است و دقیقا مشخص نیست نخستین بادگیر در کدام شهر ایران ساخته شده اما سفرنامهنویسان قرون وسطی بیشتر از بادگیرهای شهرهای کویری و گرم و خشک مانند یزد و گناباد و طبس، کرمان، بم و زاهدان نام بردهاند.
کاریز، بادگیر و خانههای گنبدی بدون تردید از نمادهای تمدن ایرانی است . هر سه کلمه بهصورت معرب به زبان عربی نیز راه یافته. قنات، بادجیر، قبه و قبعه معربهای فارسی این واژهها هستند. بادگیر از عناصر و سمبلهای معماری ایرانی بهشمار میآید که امروزه در بسیاری از کشورهای خاورمیانه نیز استفاده میشوند.
«نشست هماندیشی ثبت جهانی بادگیرهای ایران» ساعت 10 صبح دوشنبه (12 اسفندماه) در آکادمی ورزش پهلوانی به نشانی پارک شهر، خیابان فیاضبخش، کنار سازمان بهزیستی برگزار میشود./
نظر شما