عشاق و مقام ترکیبی و مشترکات و چند مورد نامگذاری دیگر 

در این زمینه، می‌توان از مقام ترکیبی شور، دشتی و عشاق نام برد؛ چنان‌که، در گوشه معروف دیلمان شنیده می‌شوند و خسرو جعفرزاده نیز از این سه مقام، که به صورت دایره‌وار ترکیب‌شدنی هستند، نام برده است. (جعفرزاده، 1385: 14)
عبدالمؤمن بن صفی‌الدین در کتاب خود نوشته است: «اگر از نغمه اول بوسلیک و کردانیه و سه‌گاه آغاز کنند و در نوروزخارا گذر کرده مُحّط در عشاق کند و باز در نیریز آمده سه‌گاه و عُزّال خواند و باز به اول روند، آنر ا روی عراق خوانند.
اگر از نغمه اول عُزّال کند و در عشاق و نوا و زنگوله محّط کند و باز به وی آید، آن را همایون گویند.
اگر در کردانیه آغاز کنند و محّیر و عراق و مایه و نیریز و سه‌گاه خوانند و باز پس آمد سیر در عشاق نمایند، آن را کوچک خوانند.» (عبدالمؤمن بن صفی‌الدین، 1346: 55)
رابینو در تعلیقات بهجت‌الروح، باروی عراق را شعبه‌ای دانسته از مقام عراق که از پنجمین نغمه شروع می‌شود. ترکیب پرده از اولین نغمه بوسلیک کردانیه و سه‌گاه شروع می‌شود. پس از عبور از نوروزخارا در عشاق فرود می‌آید و بعد برمی‌گردد به نیریز و در سه‌گاه و عُزّال دور می‌زند، سپس به اول برمی‌گردد (بهجت‌الروح: 121)
گوشه ابراهیمی، که در مقام عشاق می‌نواخته‌اند، از ابراهیم موصلی است. او موسیقی قدیم ایرانی را در ری نزد جوانویه زرتشتی فرا گرفت. (چشم‌انداز موسیقی ایران: 23)
عبدالمؤمن بن صفی‌الدین و استادان قدیم استخراج آواز کردانیه را از دو مقام عشاق و راست دانسته‌اند.

صفحات 129 و 130 / بررسی موسیقی در آیین مهر و چند گوشه دیگر/جهانگیر (عباس) دانای علمی/ انتشارات سوره مهر/ چاپ اول/ سال 1391/ 232 صفحه/ 4500 تومان