جري دي. مور در كتاب «زندگي و انديشه بزرگان انسانشناسي» نظريات، اهميت و جايگاه علمي و تاثير و تاثرهاي هر يك از نامداران حوزه انسانشناسي را شرح ميدهد.\
سابقه مكتوب كاوشهايي از اين دست قدمتي دست كم 2500 ساله دارد و به دوران ارسطو باز ميگردد، اما نويسنده اين اثر، ادوارد تيلور، اميل دوركيم، لوييس هنري مورگان و فرانس بواس را بنيانگذاران علم انسانشناسي معرفي ميكند، زيرا به اعتقاد او روابط مستقيمي ميان مسايل مطرح شده در انسانشناسي مدرن و تفكرات محققان سدههاي نوزدهم و بيستم وجود دارد.
بر اساس فرهنگ «آكسفورد» تا پيش از سال 1860 انسانشناسي به معناي مطالعه ماهيت انسان بود كه زيستشناسي و روانشناسي را نيز دربر ميگرفت. پس از سال 1860 اين واژه به علمي از علوم بشري در گستردهترين معناي خود دلالت يافت.
نويسنده كتاب افرادي كه از آنان نام ميبرد را داراي نقشي برجسته در تثبيت انسانشناسي به عنوان يك رشته دانشگاهي ميداند.
اين كتاب پس از معرفي بنيانگذاران انسانشناسي، به معرفي نظريهپردازان اين حوزه در عرصههاي ماهيت فرهنگ، ماهيت جامعه، نظريهها تطوري، انطباقي و ماترياليستي، ساختارها، نمادها و معاني و ساختارها، رسوم، عامليت و قدرت ميپردازد.
كلود لوي استراوس، پير بورديو، اريك ولف، مري داگلاس، ويكتور ترنر، لسلي وايت، ژوليان استيوارد، مارسل موس، برانيسلاو مالينوفسكي، مارگارت ميد و روت بنديكت برخي از نظريهپردازانياند كه در اين كتاب معرفي شدهاند.
نظريات ارايه شده، اهميت و جايگاه علمي و تاثير و تاثرهاي هر يك از اين افراد بخشي از معرفي آنها به شمار ميآيند.
چاپ نخست كتاب «زندگي و انديشه بزرگان انسانشناسي» با ترجمه هاشم آقابيگپوري و جعفر احمدي، در شمارگان 1000 نسخه، 476 صفحه و بهاي 96000 ريال از سوي انتشارات جامعهشناسان منتشر شد.
نظر شما