هومن بابک‌، مترجم کتاب «داستان‌های بهارات»، که اخیرا توسط انتشارات لیوسا منتشر شده است،‌ این داستان‌ها را برگرفته از بطن فرهنگ مشرق زمین و دارای تشابهات فراوان با افسانه‌های سرزمین ایران دانست.

هومن بابک‌، مترجم کتاب «داستان‌های بهارات»، در گفت و گو با خبرگزاری کتاب ایران، این کتاب را عصاره‌ای از بطن معرفت و معنویت مشرق زمین دانست. 

وی همچنین این داستان‌ها را دارای تشابهات قابل توجهی با معرفت ایرانی دانست.

اين مترجم در این زمینه تصریح کرد: پنجاه داستانی که در این کتاب گردآوری و ترجمه شده است، خلاصه و عصاره‌ای از دانش و فرزانگی مشرق زمین است. 

بابك ادامه داد: هرچند این داستان‌ها به عنوان افسانه‌های هند شناخته شده‌اند، اما گویای فطرت انسانی و نمایانگر فلسفه شرقی و نوع نگاه مشرق زمین به انسان است. همچنین این داستان‌ها را نمی‌توان مطلقا هندی دانست،‌ چرا که معرفت شرقی مختص به سرزمین هند نیست. حتی در این مجموعه داستان‌هایی وجود دارد که برخی از آنها به زبانی دیگر توسط بزرگانی چون مولانا جلال الدین بلخ رومی و یا عطار نیشابوری بازگویی شده‌اند، ولی قدرت بیان صاحب این اثر آنها را به شکلی امروزی و ملموس برای انسان مدرن بیان کرده است.

«داستان‌های بهارات»، مجموعه‌ای از 50 داستان است که بابک آنها را از بیش از چهارصد داستان گلچین کرده است. این داستان‌ها از سخنرانی‌های یک فرزانه هندی استخراج شده‌اند. این مترجم تلاش دارد ادامه این داستان‌ها را در مجموعه‌های بعدی، ترجمه و منتشر کند. 

بابک درمورد لزوم آشنایی جامعه فارسی زبان با این تمثیل‌ها تاکید کرد: داستان‌های این مجموعه در عین سادگی متضمن نکات اخلاقی و انسانی فراوانی‌است، که شامل دغدغه‌های انسان مدرن، در دنیای امروزی است. هرچند اصالت و منبع این تمثیل‌ها به صد‌ها سال پیش باز می‌گردد،‌ اما بیان شیوا و امروزی آنها، باعث می‌شود خواننده مدرن در هزاره دوم میلادی، با آنها رابطه برقرار کند.

این مترجم در مورد پیشینه تاریخی ترجمه از داستان‌ها، افسانه‌ها و تمثیل‌های مشرق زمین به زبان فارسی، بیان داشت : بیشتر داستان‌های هندی، برگرفته از «فرهنگ ودایی» است، در چهار کتاب «ودا»، برای تفهیم هرچه بهتر نکته‌های اخلاقی، از تمثیل‌ها و افسانه‌های فراوان استفاده شده است. در سده‌های پیشین دانشمندان بزرگی همچون ابوریحان بیرونی، میرفندرسکی، دارالشکوه و برزویه طبیب، در مشترکات این دو فرهنگ تحقیق و تفحص کرده‌اند که از نمونه‌های مکتوب آن، می‌توان به کتاب سترگ «ماالهند» و «کلیله و دمنه» اشاره کرد. 

اين كتاب  تلاشی است هر چند کوچک برای نزدیکی دو فرهنگ غنی ایران و هند.

«داستان‌ها بهارات» اخیرا در 2000 نسخه، توسط انتشارات لیوسا، منتشر شده است.