یوسف عالی عباس‌آباد در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره ضرورت پژوهش در زمینه عطار‌شناسی گفت: پیش از آن‌که استاد محمدرضا شفیعی کدکنی به پژوهش در زمینه آثار عطار و تصحیح کتاب‌های او بپردازد جای خالی تحقیقات در زمینه عطار‌شناسی دیده می‌شد. در حال حاضر شفیعی کدکنی علاوه بر ارائه تصحیح آثار سنایی، بررسی آثاری را که به اشتباه به عطار نسبت داده شده است در دست دارد. این امر بی‌توجهی پژوهشگران و مصححان گذشته را در این زمینه تا حدودی جبران می‌کند.
وی ادامه داد: پس از سنایی عطار دومین شاعر بزرگ عرفانی در زبان فارسی است. در «منطق‌الطیر» که یک حماسه عرفانی است مسائل و دیدگاه‌های عرفانی عطار بسیار چشمگیر است و زمینه را برای ظهور مولانا آماده می‌سازد.
این نویسنده عطار را حلقه اتصال سنایی و مولانا خواند و اظهار داشت: عطار عرفان را در ادب فارسی به کمال نزدیک می‌کند. همچنین عشق عرفانی در آثار عطار به ویژه منظومه‌های او نمود بیشتری یافته و گسترده‌تر است. حکایت‌های عطار سرشار از نمادها و مضامین عاشقانه عرفانی هستند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا عطار متاثر از اندیشه و زبان سنایی بوده است، توضیح داد: سنایی پیشرو و آغازگر عرفان در ادبیات ایرانی بوده است؛ همانند نیما یوشیج که او را پدر شعر نو می‌دانیم. هرچند افرادی چون ابوسعید ابوالخیر و دیگران را داشته‌ایم که شعر عرفانی سروده‌اند اما این سروده‌ها پراکنده بود و سنایی به عنوان ابداع‌کننده آن شناخته می‌شود. حتی در مقایسه میان سنایی و مولانا می‌بینیم مضامینی را که سنایی در یک بیت بیان کرده، مولانا در 10 بیت آورده است.
عالی‌عباس‌آباد در پایان تاکید کرد: باتوجه به این پیشینه می‌توان گفت که قطعا عطار در اندیشه و زبان از سنایی متاثر بوده است و به‌نوعی دنباله‌رو راه او به حساب می‌آید.
سه‌شنبه ۲۴ فروردین ۱۳۸۹ - ۱۰:۲۸
نظر شما