به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در جهاني كه ما در آن زندگي مي‌كنيم، هر روز اتفاقات و حوادث بي‌شماري رخ مي‌دهد. تخريب و آباداني، جنگ و صلح، بلاياي طبيعي، استثمار و استعمار، شكست و پيروزي و ... هر يك از اين اتفاقات براساس نظمي است كه خداي سبحان براي اداره نظام خلقت پيش‌بيني كرده است كه از آن به سنت‌هاي الهي تعبير مي‌شود. آنچه كه سرنوشت دولت‌ها، ملت‌ها و افراد گوناگون را از يكديگر متمايز مي‌كند، نوع نگرش آنها و نيز نوع برخوردشان با سنت‌هاي الهي است. بسياري از ما اين جمله معروف «تاريخ تكرار مي‌شود» را بارها و بارها شنيده‌ايم، بدون آن كه توجه داشته باشيم كه اين تاريخ نيست كه تكرار مي‌شود، بلكه آن چه تكرار شده، عملكرد ملت‌هاست كه چگونه خود را مشمول سنتي از سنت‌هاي الهي كرده‌اند.

توصيه قرآن كريم و اولياي دين به سير در زمين و مطالعه تاريخ، براي تفنن و سرگرمي نيست بلكه هدف عبرت‌گيري و افزايش سطح بصيرت جامعه است تا راه موفقيت و سعادت جوامع قبلي را دنبال كرده و از مسيرهايي كه سبب انحراف و لغزش آنها شده، خود را برحذر داريم. چرا كه پروردگار عالم با هيچ قوم و ملت و دولتي پيوند دوستي نبسته و به نفع آنها وارد عمل نخواهد شد مگر آنكه خودشان شرايط دريافت رحمت الهي را فراهم آورند: «ان‌الله لا يغير ما بقوم حتي يغيروا ما بانفسهم (رعد،11)».

از اين‌رو، امير مؤمنان علي(ع) كسي را با بصيرت مي‌داند كه بشنود و بينديشد، نگاه كند و ببيند، از عبرت‌ها بهره گيرد، آنگاه راه‌هاي روشني را بپيمايد و بدين تربيت از افتادن در پرتگاه‌ها دوري كند. 

افزايش بصيرت جامعه و عبرت‌گيري از تاريخ، نكته‌اي است كه مورد توجه جدي مقام معظم رهبري بوده است: «اين كه من در طول چند سال گذشته هميشه بر روي بصيرت تأكيد كرده‌ام، به خاطر اين است كه يك ملتي كه بصيرت دارد، وقتي مجموعه جوانان يك كشور بصيرت دارند، وقتي آگاهانه حركت مي‌كنند و قدم بر مي‌دارند، همه تيغ‌هاي دشمن در مقابل آنها كند مي‌شود. بصيرت اين است. وقتي بصيرت بود، غبارآلودگي فتنه نمي‌تواند آنها را گمراه كند، آنها را به اشتباه بيندازد. اگر بصيرت نبود، انسان ولو با نيت خوب، گاهي در راه بد قدم مي‌گذارد. شما در جبهه جنگ اگر راه را بلد نباشيد، اگر نقشه‌خواني بلد نباشيد، اگر قطب‌نما در اختيار نداشته باشيد، يك وقت نگاه مي‌كنيد مي‌بينيد در محاصره دشمن قرار گرفته‌ايد؛ راه را عوضي آمده‌ايد، دشمن بر شما مسلط مي‌شود. اين قطب‌نما همان بصيرت است.»

تاكيد معظم‌له بر بصيرت از اين نظر است كه اساس يك نظام اسلامي را بصيرت شكل مي‌دهد همانطور كه در آغاز تشكيل حكومت اسلامي توسط پيامبر عظيم‌الشان اسلام(ص)، خداوند متعال مسير حركت را بر مدار بصيرت به پيامبر(ص) خود و پيروان او نشان مي‌دهد: «قل هذه سبيلي الي‌الله علي بصيرة انا و من اتبعني (يوسف،108)».

شرايط فتنه‌انگيز زمان ما و مخلوط شدن حق و باطل با يكديگر به‌گونه‌اي است كه تشخيص حق را براي مردم ـبه‌ويژه عوام‌ـ دشوار ساخته و بي‌بصيرتي عوام و دنيا طلبي خواص مي‌تواند تكرار حوادث تلخ صدر اسلام را در پي داشته باشد. از اين‌رو لازمه رسيدن به ابعاد بصيرت، نگاه عميق و دوباره ما به تاريخ است، آن‌گونه كه حق از باطل آشكار شود. مسلما در تاريخ اسلام، پرعبرت‌ترين و درس‌آموزترين حادثه، عاشورا بوده است. شايد اگر در آن زمانه وانفسا، مردماني آگاه و با بصيرت مي‌زيستند، و خط مشي اسلام محمدي را فراموش نمي‌كردند، فرياد ياري جويي امام حسين(ع) بي‌پاسخ نمي‌ماند. اگر مسلمانان صدر اسلام، زراندوزي، پست و مقام، ترس و در يك كلام دنيا طلبي خود را بر مسير هدايت حضرت محمد، عدالت علي، حق جويي حسن و ظلم ستيزي حسين(عليهم‌السلام) ترجيح نمي‌دانند، امروز تاريخ بشريت شرمگين از ريخته شدن خون خدا بر زمين نبود.

اما راهي را كه امام حسين(ع) در زمان خويش برگزيد نمونه آشكار و حقيقي بصيرت است. بصيرت امام در شناخت هدف و وسيله، شناخت دشمن، شناخت موانع راه و شناخت راه‌هاي از ميان برداشتن اين موانع، منجر شد تا براي انجام يك تكليف بزرگ الهي قيام كند و به حركتي دست زند كه تا پيش از او كسي به آن اقدام نكرده بود. بصيرت حسين(ع) آنجا بود كه شهادت را نه وسيله‌اي براي تكليف، بلكه پاداشي از سوي پروردگار دانست تا حق را از پس ابر باطل بيرون آورد و امروز اين بصيرت بزرگ، حسين(ع) است كه قطب‌نماي حكومت اسلامي ما و ملت ما خواهد بود. و بي‌شك اگر از آن غافل شويم، عاشوراي ديگري تكرار مي‌شود. بنابراين از نگاه رهبر انقلاب، كسب آگاهي و بصيرت براي يك ملت و به‌ويژه قشر دانشجو كه افسران جوان جنگ نرم محسوب مي‌شوند، اولين وظيفه قلمداد مي‌شود.

در اين مجال بخشي از انديشه‌هاي ناب مقام معظم رهبري را در باب قيام امام حسين(ع) و عبرت‌هايي كه مي‌توان از اين حادثه بر گرفت، مطالعه مي‌كنيد. از آن‌جا كه مطالب ارائه شده توسط معظم له در قالب سخنراني و طي چندين سال و در حضور مخاطبان گوناگون صورت گرفته است، با حفظ محتوا و رعايت امانت، ويرايش مختصري در برخي عبارات و الفاظ صورت گرفته است. باشد كه اين تاريخ درسي براي جلوگيري از تكرار دوباره عاشورا در عصر ما باشد.

اين اثر در چهار گفتار سامان يافته است: تحليلي نو از ماهيت و هدف قيام حسيني، آنگاه كه حسين‌بن علي‌ها به مسلخ مي‌روند! (عبرت‌هاي عاشورا "1")، وقتي معيارها از دست رفت! (عبرت‌هاي عاشورا "2")، تكرار عاشورا؛ پيش چشم انقلاب (عبرت‌هاي عاشورا "3").

كتاب «حسين(ع) چه مي‌خواست بگويد؟» در 107 صفحه و از سوي موسسه علمي، فرهنگي بصيرت منتشر شده است.