به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این کتاب را می‌توان در سبک نامه‌نگاری داستانی دسته‌بندی کرد اما با یک تفاوت که «نیمه‌نامه‌ها» نامه‌هایی برای نفرستادن است. «نامه‌ای که نوشته می‌شود برای فرستاده نشدن، نامه‌ای که نوشته می‌شود تا نگارنده‌اش دق نکند از فاصله‌ها، که دق‌مرگی نگیرد از نبودن‌ها./ از متن کتاب»

در این کتاب نیز مانند دیگر آثار جلینی از جمله رمان صفر مرزی و مجموعه داستان زنی که اتفاقاً منم..، نگاه نویسنده به زن است و زنانگی. در ۴۵ نامه کتاب زن نویسنده نامه‌ها که اتفاقاً هم‌اسم نویسنده کتاب است برای مردی که دوستش دارد نامه می‌نویسد، هر نامه شامل متن نامه است و پی‌نوشتی که گاهی از متن نامه مهم‌تر می‌شود.

پی‌نوشت‌ها از روزگار و تاریخ و جامعه‌ای که زن در آن زندگی می‌کند حکایت دارد، از سال‌هایی که کرونا و تلخی‌ها گریبانگیر مردم است. عشق و دلتنگی زن در جامعه‌ای که دغدغه‌های مهمتری از عشق دارد گاهی راه به جایی نمی‌برد و نامه‌ها مفر و پناهگاهی می‌شود برای زنی خودخواسته انزوا را انتخاب کرده است.

از آنجا که نگارنده نامه‌ها نویسنده و شاعر است، برخی نامه‌ها به شعر است، برخی داستان کوتاه و برخی زبان معیار. «به‌جای نامه داستان برایت نوشتم، تو حتماً یادت نمی‌آید، اما من یادم هست که گفتی می‌روی خانه فلان خانمِ فلان فامیلتان تا کتابخانه‌اش را برایش مرتب کنی… / از متن کتاب» همین ویژگی باعث می‌شود مخاطب این اثر همزمان با دنبال کردن روایت زندگی زنی نویسنده در یک‌سال از مهمترین برش زندگی‌اش، از شعر و داستان و قالب انتخابی نامه‌ها هم لذت ببرد.

نیمه‌نامه چهل‌یکمین اثر چاپ‌شده در نشر مهراندیش در سال ۱۴۰۲ است.