به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوزستان،از دوران کودکی با کتاب آشنا شد و شبها قبل از خواب با قصه‌های آموزنده مادر به خواب می‌رفت. انس با کتاب وی را تشویق به شرکت در مسابقات داستان نویسی مدرسه کرد وتوانست مقام اول مسابقه داستان کوتاه فجر را کسب کند. مصطفی عظیمی‌فر، متولد 1369 در اندیمشک. نقطه عطف مسیر کتابخوانی‌اش را افتتاح کتابخانه «معرفت لور» در محل زندگی‌و  عضو شدن در آن می‌داند. با عضو شدن در کتابخانه توانست سال‌های نوجوانی رویدادهای مهم و جذاب در زندگی روزانه‌اش را یادداشت کند. وی نوشتن را بعد از والدین مدیون کتابخانه  می‌داند تا اینکه تصمیم می‌گیرد به رویای خود جامه عمل بپوشاند و نتیجه تلاشش منجر به چاپ دو کتاب برای این نویسنده خوزستانی شد. اولین اثر او « هزار سال پس از پاییز» نام دارد و دومین کتابش « هر خودی همیشه تنهاست» که توسط انتشارات هرمز به تازگی وارد بازار نشر شده است.

« هر خودی همیشه تنهاست» داستان زندگی نویسنده‌ای است که قصد دارد با چاپ اولین اثر خود، قلمش را به جامعه معرفی کند.او برخلاف همه فراز و نشیب‌ها با سرسختی این کار را انجام می‌دهد و تصمیم می‌گیرد توزیع کتاب‌های خود را در فضای مجازی آغاز کند تا اینکه با یکی از مخاطبان به ‌نام «هاجر» که سفارش خرید کتاب را داده است، آشنا شده و بر حسب اتفاق  وی از همشهریان نویسنده است.  بلافاصله کتاب را برای او ارسال می‌کند. اما بعد از چند روز متوجه می‌شود برادران هاجر که انسان‌های غیرعادی و زورگویی هستند، کتاب را در اتاق خواهر پیدا کرده‌اند. با رخ دادن آن اتفاق، برادران به نویسنده هشدار می‌دهند که یا باید با خواهرشان ازدواج کند و یا او را با کتاب‌هایش خاک خواهند‌کرد.

به بهانه چاپ این کتاب گفت وگویی با نویسنده کتاب انجام داده‌ایم که از نظر مخاطبان می‌گذرد.
 
شما در داستان « هر خودی تنها نیست »با اینکه داستان طنز دارد اما  در لایه‌های زیرین  توانسته‌اید دردهای روز جامعه را به مخاطب بنشان‌دهید، علت استفاده از این طنز تلخ چه بود؟ 
هرچند من در زندگی واقعی آدم شوخ طبع یا زیاد شادی نیستم اما وقتی تصمیم گرفتم کتابی بنویسم که دردها و مشکلات جامعه را بیان کند، قالب طنز را انتخاب کردم. تلخی حقایق موجود در جامعه خواه، ناخواه طنز کتاب را تلخ کرد و از این تلخی استقبال کردم. شاید مهم‌ترین دلیل استفاده از زبان طنز ،آگاهی از کم حوصله‌گی مخاطبان نسبت به کتاب‌های فلسفی و اجتماعی بوده است. بسیاری از افراد در شرایط کنونی حوصله‌ خواندن کتاب‌های مفهومی و اجتماعی را ندارند برای اینکه بتوانم با فضای دلنشین مخاطب را جذب کتاب کنم از زبان طنز بهره بردم و این تصمیم درستی بود.
 
 
به نظر می‌رسدمخاطب زمان خوانش این کتاب، احساس می‌کند داستان خود نویسنده را می‌خواند؟ با این نظر موافق هستید؟
کوشیدم تا تجربه‌های اجتماعی ملموس خود را با خواننده به اشتراک بگذارم.  این امکان وجود دارد که کتاب صرفا توسط تجربیات زیسته نویسنده نوشته شده‌ و از هیچ کتاب یا مرجع مکتوب دیگری استفاده نکرده‌باشد. وقتی نویسنده تلاش می‌کند تا تجربه‌ زیسته خود را در متن نوشتاری‌اش بگنجاند ، ناخودآگاه تجربیات جزئی از زندگی نویسنده شده و همین حس به مخاطب انتقال داده می‌شود.
    با اینکه شخصیت‌ها به خوبی پردازش شده بود اما از انسجام کافی برخوردار نبود و گویا خواننده وقتی با داستان پیش می‌رود تکرار یک زندگی روزمره را می‌بیند. آیا هدف شما به تصویر کشیدن روزمرگی‌ها بود؟
وقتی تجربه‌ شخصی زندگی همه انسان‌ها شبیه هم است طبیعتا همه داستان‌ها برپایه تکرار نوشته می‌شوند. و هیچ داستان یا روایت تازه‌ای پیدا نمی‌شود. به همین علت در این کتاب به جای پرداخت به داستان ، بیشتر بر روی مفهوم کار کردم.  هدف اصلی این کتاب بیان بسیاری از معضلات و ناهنجاری های موجود در جامعه است. داستان کتاب یک هدیه کوچک به مخاطب است که به دنبال مفهوم کتاب برود.  
 محدود بودن عناصر داستانی درکتاب عمدی انجام شد و در ابتدا برای نوشتن کتاب تمرکز من روی قسمت داستانی نبود بلکه هدف عادت دادن مخاطب به کشف مفاهیم، در دل یک داستان کاملا ساده است.
 
با توجه به اینکه اثر اول شما در قالب طنز بود، در صدد هستید این سبک را در آثار دیگرتان دنبال کنید؟ 
هزار سال پس از پاییز، کتاب اولم، طنز تلخی داشت و کتاب هر خودی همیشه تنهاست هم شبیه به آن است اما با این تفاوت که در این کتاب از مفهوم غنی‌تری با ادبیات قوی استفاده کردم. و هر چند در شروع کار نوشتن نیز هدف تنها روایت‌ یک داستان زندگی نبود بلکه کمک به بهبود فرهنگ جامعه بود. من مخالف نوشتن برای سرگرمی هستم و معتقدم که خواندن کتاب نباید جنبه تفننی داشته باشد. برای سرگرمی، فیلم، بازی و تفریحات زیادی وجود دارد اما کتاب باید زمانی خوانده شود که مخاطب احساس نیازِ اجتماعی و فرهنگی داشته باشد.
 
 
 مشکل نویسندگان نوقلم خوزستانی  را در چه می‌بینید؟
 نویسندگان نوقلم و شهرستانی مجبورند آثارشان را با هزینه شخصی و تعداد محدود منتشر کنند و در توزیع کتاب به مشکل برمی‌خورند و با توجه به افزایش هزینه‌های چاپ ، شکست مالی را تجربه کرده و همین  عامل موجب خاموشی استعدادها در اول راه شده و این خاموشی قبل از اینکه به نویسنده آسیب برساند، خسارت جبران‌ناپذیری به ادبیات کشور می‌زند. اما موضوع دیگر به ناشران خوزستانی برمی‌گردد. متاسفانه ناشران خوزستانی با وجود تمام تلاش‌ها جهت حرفه‌ای شدن هنوز قدرت لازم جهت رقابت با ناشران مطرح کشور را ندارند. اما اگر ناشران خوزستانی حمایت شوند به واسطه‌ آن‌ها می‌توان استعدادهای نو و خلاق نویسندگان استانی در سطح کشوری معرفی شوند. متاسفانه این روزها برخی از ناشران بیشتر به آثار ترجمه اهمیت می‌دهند و بازار کتاب بیشتر به سمت ترجمه و ادبیات دیگر کشورها در حرکت است و استعدادهای نویسندگان نوقلم کمتر دیده می‌شود. 
 
برخی ناشران تازه کار یا کمتر شناخته شده فقط به چاپ کتاب فکر می‌کنند و مسئولیتی در برابر توزیع و پخش کتاب ندارند. همه این عوامل باعث می‌شود تا نویسنده ایرانی با مقداری کتاب انباشته در گوشه اتاقش مواجه شود که مورد استقبال مخاطب قرار نگرفته‌اند. هرچندکتاب‌های ترجمه سالهاست که به صورت حرفه‌ای چاپ و راه خود را پیدا کرده و خیلی دغدغه دیده شدن ندارند اما اثر خلق شده توسط نویسنده ایرانی به حمایت نیاز دارد و توجه بیشتر به نویسندگان با ذوق، معرفی به ناشران با تجربه و ویراستاران حرفه‌ای و رقابت عادلانه‌ بین آثار ترجمه و تالیفی در مجموع می‌تواند زمینه خلق آثاری جذاب را برای نویسندگان جوان فراهم کند. 
 
 آیا اثر جدیدی در دست انتشار دارید ؟
کتاب سومم در سال 1401 منتشر می‌شود و به نوعی تکمیل کننده دو کتاب قبلی است. با چاپ این کتاب سه گانه هزار سال پس از پاییز تکمیل می‌شود هرچند فضای داستانی محدود است وضمن تاکید بر مفهوم فلسفی و اجتماعی با سبکی متفاوت و بدون بهره بردن از قالب طنز  نوشته شده است.