محمد شکرچی‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اعلام این خبر توضیح داد: مرحوم جمال‌زاده نویسنده بزرگ معاصر و پدر داستان‌نویسی کوتاه ایران دارای آثار متعددی است که مجموعه آنها را به دانشگاه تهران اهدا کرده است.

شکرچی‌زاده با اشاره به اینکه هیات امنای آثار محمدعلی جمال‌زاده در حد توان خود در جمع‌آوری و چاپ کتاب‌ها و مستندات مرتبط با جمال‌زاده حمایت می‌کند، افزود: جمال‌زاده تنها داستان‌نویس نبود؛ بلکه محقق و مورخ و یک واقف و خیر هوشمند نیز بود که وقتی تصمیم گرفت اموال و دارایی‌های خود را واگذار کند، دانشگاه تهران را برگزید. جمال‌زاده برای این کار هیات امنا انتخاب کرد و بر اساس اولین مقاوله‌نامه دارایی خود و حق تالیفش را به دانشگاه سپرد و هیات امنایی را برای این منظر انتخاب کرد.

وی ادامه داد: این هیات امنا بر اساس مقاوله‌‌نامه‌های جمال‌زاده در آمدهای حاصل از دارایی و حق تالیف آثار این نویسنده را مصروف اموری از جمله کمک به کتابخانه دانشگاه مرکزی تهران، اهدای بورس به دانشجویان رشته ادبیات و تاریخ و کمک به ایتام و بی‌سرپرستان در شهر اصفهان کرده است. 

عضو منتخب هیات امنای آثار محمدعلی جمال‌زاده عنوان کرد: اخیرا نیز انتشارات «علم» با حمایت هیات امنا به نشر آثار جمال‌زاده در قطع مناسب پرداخته است.

وی با بیان اینکه امسال یکصدمین سال انتشار «یکی بود؛ یکی نبود» با یکصد‌وسی‌امین سال تولد جمال‌زاده مصادف است، گفت: به همین مناسبت هیات امنای آثار جمال‌زاده در ساخت فیلمی مستند در 100 دقیقه به نام «مرکّب محو» با کارگردانی و تهیه‌کنندگی سیدجواد میرهاشمی همکاری می‌کند که در این فیلم مستند، آرشیوی از مصاحبه‌های منتتشرنشده نیز آمده است. سیدمحمدعلی جمال‌‌زاده و خانواده‌اش؛ همچنین استادان ایرج افشار، محمدابراهیم باستانی‌پاریزی، منوچهر ستوده، عبدالحسین زرین‌کوب، محمد پروین گنابادی، مجتبی مینوی و چندین چهره ادبی و فرهنگی دیگر هم در این فیلم حضور دارند.

شکرچی‌زاده افزود: تیزر «مرکّب محو» در 17 آبان، سالروز درگذشت جمال‌زاده منتشر می‌شود و امیدواریم این فیلم بیست‌و‌سوم دی‌ماه در زادروز داستان‌نویسی معاصر ایران اکران شود.

وی در پایان گفت: جمال‌زاده از مفاخر ادبی کشور است که در تاریخ نویسندگی ایران مقامی جاودانه دارد. وی بیش از نود سال از عمر خود را خارج از مرزهای این سرزمین کهن گذراند؛ ولی عشق به سرزمین مادری و ادبیات و مواریث فرهنگی آن همواره در وجودش شعله می‌کشید.