به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، نشست «آسيب شناسي تئاتر ديني» عصر روز گذشته، 12 خرداد با حضور حسين مهكام، محمد باباوند، محمود فرهنگ و سعيد باباوند برگزار شد.

«حسين مهكام»، نويسنده و كارگردان تئاتر با بيان اين كه تا كنون هيچ تعريف درستي از تئاتر ديني ارايه نشده، گفت: آمار نشان مي‌دهد نمايشنامه‌هايي كه از لحاظ تاريخي وارد مباحث ديني مي‌شوند در ايران به عنوان تئاتر ديني شناخته شده اند.

وي ادامه داد: بايد كلمه ديني و آييني را به عنوان صفت از اين گونه تئاتري برداريم.

مهكام با اشاره به اين كه لزومي ندارد مولف اثر هنري خاستگاهي مذهبي داشته باشد، يادآور شد: هنرمند يا مولف گاهي ممكن است تهي از معنويت باشد، اما در اثر وي رگه هاي بسيار شديد مذهبي پيدا كنيد.

وي با بيان اين كه جدي ترين آسيب تئاتر ديني به دليل سفارشي بودن و ضعف نمايشنامه است، افزود: تئاتر ديني دچار مسمويت اجرايي در كشور شده.

در ادامه «محمود فرهنگ»، نويسنده و كارگردان تئاتر اظهار داشت: تئاتر و نمايش با موضوع دين ابتدا با مراسم‌ ديني شروع شد اما با گذشت سي سال، دفاع مقدس و تاريخ اسلام نيز به تئاتر ديني اضافه شدند. 

وي با بيان اين كه ادبيات ديني در ايران بسيار رشد كرده، گفت: هنرمنداني كه در عرصه تئاتر ديني فعاليت مي‌كنند متاسفانه توجهي به رشد ادبيات، رمان و داستان ندارند. 

فرهنگ با اشاره به اين كه مديران بايد از تئاتر ديني حمايت و براي هنرمندان فرصت‌هاي مناسب ايجاد كنند، خاطرنشان كرد: نگاه مديران با توجه به فضاي فرهنگي و تفكرات ديني از آسيب‌هاي جدي اين نوع تئاتر است.

محمد باباوند كارگردان نمايش "حريم" با انتقاد از نوع حمايت ها از تئاتر ديني گفت:اين نوع نمايش كمتر مورد حمايت مديران قرار گرفته و با گذشت ساليان بسيار ،گروه هايي كه نمايش هايي با اين موضوعات را روي صحنه مي برند، وضعيت مطلوبي ندارند.

وي ادامه داد: بايد نيازهاي مخاطبان چنين نمايش هايي را شناخت تا بتوان براي آنها نمايشي متناسب با نيازشان توليد كرد.