به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) دانش‌آراسته گفت: 50 سال است که داستان می‌نویسم، اما به‌دلیل ضعف عمومی اطلاع‌رسانی در کشور و بی‌توجهی برخی مسوولان، عموم مردم کمتر آثارم را می‌شناسند.
وی اظهار کرد: چند روز پیش که داشتم صفحات بعضی نشریات فرهنگی استانی را ورق می‌زدم، بسیار متاسف شدم که دیدم در این نشریات حتی یک داستان از مولفان بومی استان نیست.
دانش‌آراسته عنوان کرد: اکنون همه صاحب‌نظر شده‌اند و درباره ادبیات ایران و لزوم حمایت از آثار ادبی بومی حرف می‌زنند اما این دسته از افراد کوچکترین تلاشی برای عملی شدن گفته‌هایشان نمی‌کنند.
نویسنده داستان «نسیمی در کویر» گفت: به نظر می‌رسد آثار ترجمه تبدیل به یک مزاحم یا به تعبیر دیگر مهاجم برای مولفان داخلی شده‌اند. بسیاری از کسانی که امروزه هر نوع کتاب داستانی را ترجمه می‌کنند شاید خودشان هم نمی‌دانند که چه ضربه‌ای بر پیکره فرهنگ ما می‌زنند.
دانش‌آراسته تاکید کرد: من با ترجمه مخالف نیستم اما با مترجمانی که بدون دقت هر کتابی را ترجمه می‌کنند مخالف هستم. مثلا کتاب بینوایان یک شاهکار بود و باید هم ترجمه می‌شد ولی بسیاری از کتاب‌های ترجمه شده‌ای که اکنون در کتابفروشی‌ها هستند، لزومی برای ترجمه‌شان وجود ندارد.
وی گفت: مترجمانی که پخته‌خواری می‌کنند و با ترجمه آثار دیگران خود را نویسنده و اهل قلم معرفی می‌کنند باید کمی مسوولانه‌تر با ادبیات بومی و اصیل ایرانی برخورد کنند. مونتاژ کاری فرهنگی زیبنده اهالی قلم نیست.
مجيد دانش‌آراسته متولد سال 1316 در رشت است و از آثارش به داستان بلند «نسيمی در كوير» و مجموعه‌های داستان «استخوان‌های تهی»، «سفر به روشنايی»، «خاكسترنشين راه طلوع»، «مو به مو»، «در صدای باد»، «متن خود يك كوير است» و «روز جهانی پارک شهر و زباله‌دانی» مي‌توان اشاره كرد.
پنجشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۴
نظر شما