"داتوك خالد يونس"، رئيس مركز توسعه كتاب ملي مالزي معتقد است پيش از اين نه تنها تعداد كارهاي چاپي قابل قبول نبود، بلكه نوع چاپ و كيفيت كتاب ها نيز بسيار محدود بود و بيشتر اوقات براي افراد معمولي دافعه ايجاد مي كرد و مردم از كتاب روز به روز بيشتر فاصله مي گرفتند. ولي امسال تغييري اساسي و جدي در اين صنعت ديده مي شود.
اين كشور هنوز هم با كشورهايي مانند كره و ژاپن، فاصله زيادي دارد. تايوان با جمعيتي تقريبا معادل جمعيت مالزي، سالانه 30 هزار عنوان كتاب منتشر مي كند كه اين رقم 3 برابر دوران طلايي مالزي است. از سويي ديگر، فروش كتاب در اين كشور چندان پررونق نيست. به گونه اي كه اگر تنها 3 هزار نسخه از كتابي در اين كشور به فروش برسد، مي تواند عنوان پر فروش را به خود اختصاص دهد.
به اعتقاد خالد، بيشتر شركت هاي چاپ و نشر در اين كشور حرفه اي عمل نمي كنند و نيروهاي كار آنها با تكنولوژي مدرن و پيشرفته آشنا نيستند. براي مقابله با اين ضعف ها، آكادمي كتاب مالزي در اين كشور تاسيس شد. اين آكادمي علاوه بر همكاري و مشاركت با فرهنگ، هنر و ميراث فرهنگي، با خانه كتاب لندن، انستيتيوي چاپ و نشر كتاب در دهلي نو و مدرسه نشر نيويورك همكاري مي كند.
شايد تاسيس اين آكادمي، راهي براي غلبه بر مشكلات و موانع موجود بر سر راه صنعت چاپ و نشر در مالزي و كمك به ارتقا و بهبود وضعيت چاپ و نشر در اين كشور باشد. از مشكلات موجود مي توان به ماليات بر كتاب و ماليات بر ماشين آلات چاپ اشاره كرد. همين پيشرفت و بهبود، ميتواند زمينه ساز دلگرمي و حضور بيشتر اقشار مختلف سراسر كشور در سرمايه گذاري در اين بخش فرهنگي باشد. كتاب هاي منتشر شده در صورت هماهنگي مناسب مي توانند در 2 هزار منطقه روستايي و كتابخانه هاي عمومي به فروش برسند و مردم نيز از آنها استقبال خواهند كرد.
نظر شما