به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، فردا دوم اردیبهشت سال‌روز تولد قیصر امین‌پور است. نخستین مجموعه شعر او «در کوچه آفتاب» نام داشت و دفتری از رباعی و دوبیتی بود. پس از آن «تنفس صبح» منتشر شد که تعدادی از غزل‌ها و شعرهای سپید او را در بر می‌گرفت. امین‌پور هیچ‌گاه اشعار فاقد وزن نسرود؛ اما هرگز این قالب شعری را نیز رد نکرد.

او به عنوان یکی از شاعران مطرح معاصر شناخته شده است. با گذشت چهار سال از درگذشت او، به نظر می‌رسد در محافل شعری و ادبی کمتر درباره این شاعر و ویژگی‌های شعری‌اش سخنی گفته می‌شود. بر همین اساس «ایبنا» گفت‌و‌گویی با عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه‌سرا داشت تا دلایل این امر را از دیدگاه این شاعر بررسی کند.

کاکایی در گفت‌وگو با «ایبنا» گفت: به‌طور کلی فضای فرهنگی و ادبی کشور دچار رکود شده است. در حال حاضر تنها بحث امین‌پور و به‌دست فراموشی سپردن این شاعر مطرح نیست؛ چراکه در تمامی زمینه‌های فرهنگی و در ارتباط با سایر شخصیت‌های ادبی نیز شاهد چنین مشکلی هستیم.

وی ادامه داد: گروه‌ها و نهادهای صنفی و خصوصی با بحران بودجه کافی برای برپایی بزرگداشت‌هایی درخور این شخصیت‌ها مواجه هستند. به عبارت دیگر نوعی از انقباض و گرفتگی در فضای فرهنگی دیده می‌شود که در حال شدت یافتن است.

این ترانه‌سرا افزود: البته علاوه بر این دلایل شاهد شور اجتماعی زنده‌ای در این حوزه‌ها نیستیم و صاحب‌نظران و علاقه‌مندان انگیزه کافی برای برپایی جلسات نقد و بررسی، پژوهش و بزرگداشت ندارند.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که «آیا در سال‌های اخیر کتاب شاخصی در ارتباط با معرفی امین‌پور و آثار او منتشر شده است؟» توضیح داد: متاسفانه آثار شاخص و برجسته‌ای در این حوزه منتشر نشده است. بیشتر کارهای صورت گرفته در ارتباط با گزینش اشعار قیصر و انتشار چنین مجموعه‌هایی بوده است.

کاکایی در ادامه اظهار داشت: البته کتاب «قیصر امین‌پور در این کتاب قایم شده!» اثر یعقوب حیدری که سال گذشته در 164 صفحه توسط انتشارات مروارید منتشر شد، جزو معدود کارهای ارزشمند در سال‌های اخیر بود. این کتاب واگویه‌های شخصی و متن‌های ادبی درباره قیصر را در بر می‌گرفت.

وی در پاسخ به این پرسش که «آیا می‌توانیم مقایسه‌ای میان شعر امین‌پور و سیدحسن حسینی داشته‌ باشیم؟» گفت: این موضوع نیازمند انجام پژوهش‌های گسترده و ارائه نمونه‌های مستند است. اما به‌طور کلی می‌توانم بگویم حسینی شاعر اجتماعی بود و نبوغ ویژ‌ه‌ای در خلاقیت شعری داشت. اما امین‌پور شاعری شناخته شده در فضاهای عرفانی و انتزاعی است.

این شاعر با تاکید بر بروز ویژگی‌های شعری در روحیات و خلق و خوی حسینی تشریح کرد: ذوق ادبی‌ حسینی بر تمام جنبه‌های شعرش حاکم بود. بر خلاف او قیصر شاعری بود که تحصیلاتش بر ذوق ادبی او غلبه داشت. همچنین کارکرد شعر اجتماعی در دهه 60 و 70 بیشتر بود؛ اما در حال حاضر جوانان بیشتر با شعر قیصر انس می‌گیرند.

وی در پایان یادآور شد: در قالب پایان‌نامه‌های دانشجویی و پژوهش‌های ادبی فعالیت‌های جسته و گریخته‌ای در حوزه شعر امین‌پور و دیگر مفاخر ادبی دهه 60 و 70 صورت گرفته است؛ اما هنوز شاهد انجام کار مناسبی که بتواند حق مطلب را ادا و شاعری چون قیصر را به‌طور کامل معرفی کند، نیستیم.