مهدي ضرغاميان، نويسنده اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درباره كتاب «گفت‌وگو با دخترم درباره فلسفه» گفت: اين اثر يكي از عناوين مجموعه‌اي خارجي 30 جلدي است كه هر يك از مجلدات آن به موضوعات متنوعي نظير تاريخ،‌ فلسفه،‌ مسايل اجتماعي و اخلاق اختصاص يافته‌اند و توسط كارشناس هر حوزه نوشته شده‌اند. اين آثار در قالب گفت‌وگو ميان نويسنده، روژه پل درووا، و مخاطب نوجوان دوازده تا شانزده ساله، تنظيم شده‌اند.

وي افزود: هر يك از كتاب‌ها شيوه خاصي از گفت‌وگو را در پيش مي‌گيرند. براي مثال، نويسنده كتاب «پيش از تاريخ» از شش نوه خود مي‌خواهد سوالات‌شان درباره موضوع مورد بحث را طرح كنند. وي پس از دسته‌بندي، آنها پاسخ‌ها را ارايه مي‌كند. نويسنده كتاب «گفت‌وگو با دخترم درباره فلسفه» نيز كه مدرس فسلفه و نويسنده آثار متعدد در اين حوزه است، دختر شانزده ساله‌اش را طرف گفت‌وگو قرار مي‌دهد و سوالات اين نوجوان درباره فسلفه را از وي مي‌پرسد.

ضرغاميان يادآور شد: اين سوالات پرسش‌هايي‌اند كه در ذهن يك نوجوان درباره فسلفه شكل گرفته‌اند و از مفهوم فلسفه آغاز مي‌شوند و سپس به مسايل پيچيده‌تر مي‌رسند. البته نويسنده كتاب سعي كرده است ابتدا تفكر و اهميت آن را براي مخاطب نوجوانش شرح دهد.
وي شيوه اين كتاب را «آموزش ماهيگيري به جاي دادن ماهي» دانست و گفت: مخاطب با مطالعه اين اثر، فلسفي فكر كردن و شيوه‌هاي آن را خواهد آموخت، چرا كه انديشيدن، گام نخست در فسلفه است. آزادي در فكر و پرسش‌گري موضوعات بعدي‌اند كه در فلسفه براي كودكان و نوجوانان اهميت مي‌يابند و در اين كتاب نيز بر آن تاكيد شده است.

ضرغاميان در پاسخ به اين سوال كه «آيا نويسنده كتاب علاوه بر روش انديشيدن، روش پرسيدن را نيز براي جلوگيري از برخي مشكلات نظير پراكندگي ذهن به نوجوانان مي‌آموزد يا خير؟» گفت: نويسنده با ايراداتي كه به سوال‌ها مي‌گيرد يا تشويق دخترش به پرسيدن سوال‌هاي خوب، تا اندازه‌اي روش درست پرسش‌گري را به مخاطب مي‌آموزد.

وي درباره آموزش شيوه تفكر به نوجوانان در اين كتاب گفت: تنها دانستن معناي كلمات مهم نيست. به عنوان مثال، ما مي‌دانيم كه ژاپن نام كشوري است، اما نسبت به اين واژه يعني ژاپن، شناختي نداريم و براي شناخت آن بايد به اين كشور سفر كنيم. براي درك فسلفه نيز تنها دانستن كاركرد و مفهوم اين واژه كافي نيست، بلكه بايد به دنياي آن پا گذاشت و به لحاظ ذهني با آن درگير شد.

اين مترجم درباره چرايي طرح فلسفه براي كودكان از سوي كارشناسان اين حوزه گفت: كيفيت آموزش علوم در حال تغيير است. امروزه انتقال اطلاعات به آموزندگان علوم مختلف اهميت ندارد، زيرا اطلاعات در اين دوران به حدي زياد است كه انتقال آنها امكان‌پذير نيست. از سوي ديگر رايانه‌ها نيز به همين منظور طراحي شده‌اند.

وي افزود: كارشناسان آموزش در دنياي معاصر مي‌كوشند شيوه آموختن و كشف كردن را به مخاطبان‌شان بياموزند، زيرا مغز برخلاف رايانه مختص به خاطر سپردن داده‌ها نيست، بلكه دستگاهي است كه بايد به دنبال كشف و شناختن اطلاعات برود و بر آنها بيفزايد. فلسفه مصداقي براي اين روش آموزش است، زيرا هدفش شناخت جهان پيرامون و درك آن است.

ضرغاميان آموزش تفكر فلسفي به بزرگسالان و كودكان در حوزه نشر كشورمان را خوب ارزيابي كرد و گفت: حدود سه دهه است كه جريان تازه‌اي در جهان و به تبع آن در ايران آغاز شده است كه از آن با عنوان vulgarization يا عامه و ساده كردن علوم ياد مي‌شود.

وي افزود: در اين روش از قالب‌هاي ساده‌اي نظير گفت‌وگو و حتي كميك‌استريپ براي آموزش مفاهيم علمي مختلف و نه تنها فلسفه استفاده مي‌شود. اين جريان پر رونق در ايران نيز پا گرفته و در حال حاضر شاهد كتاب‌هاي متعددي در حوزه زيست شناسي، نجوم و پيدايش جهان و همچنين فلسفه به زبان ساده در كشورمانيم.

كتاب «فلسفه براي دخترم» از سوي انتشارات آفرينگان منتشر شد.