معصومه باقری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پیشنهادهایی را برای مطالعه در تعطیلات نوروز بیان و عنوان کرد: در وهله نخست کتاب «دودمان» اثر جدیدِ رئالیسم از محمود دولت‌آبادی را پیشنهاد می‌کنم که آن را بی‌وقفه خواندم. دودمان، کتابِ رُمانِ تاریخی است که از برهم‌تنیدگی موقعیت‌های سیاسی، اقتصادی و تغییرات اجتماعی شکل می‌گیرد. شخصیت‌های داستان بسیار هدفمند هستند و از زوایای مختلفی به قصه وارد می‌شوند؛ به طوری که اضطرابِ کاراکترها زیر پوست مخاطب دویده می‌شود. موضوعِ مهمِ انسان‌شناختی، خودشناسی و خودیاری روانشناختی، کشف و شهودِ فلسفی و جریان‌های جامعه‌شناسی در این اثر پُررنگ است. در بازآفرینی صحنه‌ها و مکان‌ها، مفهومِ ظلم و عدالت، در سایه ارباب و رعیتی، روشنفکری و عوام، پرداخت شده است. زبان محمود دولت‌آبادی در نگارشِ داستان متفاوت است و همین چگونه سخن گفتن و تکامل در زبان نوشتاری، مخاطب را از پرسش‌های بنیادین راجع به کُنش و واکنش‌های قصه و کاراکترها می‌رهاند.

وی ادامه داد: کتاب «خیابان بهار آبی بود» اثر حسین آتش‌پرور، یک رمانِ زیبا و جامعه‌شناسانه است که اتوبیوگرافیک محسوب می‌شود؛ چرا که محل تولد نویسنده همان محلِ دیسفان است که بیشتر حوادث قصه در آن رخ می‌دهد. زبان‌شناس کسی است که به واکاوی زبان‌شناختی می‌پردازد و الزامی نیست که به زبان‌های مختلف تسلط داشته باشد. این موضوع اهمیت دارد که زبان‌شناس بتواند پدیده‌هایی زبان‌شناختی همچون هجا، مونولوگ، گروه نحوی، واژه، معنا و گفت‌وگو را بررسی کند و بازبشکافد. چیزی که در آثار حسین آتش‌پرور درخشش دارد؛ زبان‌شناسیِ عمیقِ او در داستان است؛ به طوری که مخاطب از تک تک جملات لذت می‌برد. آتش‌پرور در کتاب «خیابان بهار آبی بود» روایت‌گری باصداقت و دقیق از روزگاری سخت است که توانسته یک رمان ماندگارِ اقلیمی و جامعه‌شناختی در زبان فارسی خلق کند.

نویسنده رمان‌های «زخم‌های عادی» و «استخوانی در گلو» همچنین گفت: کتاب «اپرای خاموشی صدا در تالار رودکی» از جمشید ملک‌پور یکی از متفاوت‌ترین آثاری بود که مطالعه کردم. این کتاب تقابل و رویارویی هنر و سیاست است؛ کتابی که پیرامون تالار رودکی می‌چرخد و گوشه‌ای از تاریخ تئاتر و فرهنگ هنری سال‌های آخر انقلاب ۵۷ را بازآفرینی می‌کند. راوی قصه سوم شخص است و اصل قصه پیرنگ فوق‌العاده‌ای دارد؛ داستانی جذاب و تکان‌دهنده که تا مدت‌ها ذهن مخاطب را به خود مشغول می‌سازد. «اپرای خاموشی صدا در تالار رودکی» روایتی است پُرکشش و آگاهی‌دهنده؛ از واقعیت‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی که در دوره‌ی خودش رخ می‌دهد. شخصیت‌های کتاب پرداخت خیلی خوبی دارند و جنبه‌های عاطفی، معناشناختی و خلقیات‌شان کاملاً به روش مستقیم و غیرمستقیم (کلماتی که شخصیت برای صحبت کردن انتخاب می‌کند یا شیوه‌ای که حرف می‌زند) نمود پیدا کرده‌اند. فرمِ رمان شامل فصل‌های کوتاه و بلندی است که در زمان‌های مختلف اتفاق می‌افتد و کاملاً هوشمندانه به هم مرتبط و منظم هستند.

وی در پایان به اثری ترجمه اشاره کرد و افزود: کتاب «در آمریکا» اثر سوزان سانتاک را از نشر برج را نیز پیشنهاد می‌کنم. این کتاب اثری درخشان است که ماهرانه از همه عناصر داستان‌نویسی بهره جُسته و نویسنده خیلی متبحرانه «درونمایه» را در تار و پود رخدادها پنهان می‌کند. تکنیک‌های داستان‌نویسی در این اثر بسیار عمیق گُنجانده شده است و مخاطب پس از مطالعه، با ایالات متحد آمریکا در قیاس با اروپا هم بیشتر آشنا می‌شود. ترجمه اثر، خیلی روان و صحیح است. نیلوفر صادقی توانایی درک انسجام دستوری و انتخاب واژگان را دارد و مفاهیم را به درستی منتقل کرده است.