مینا صدری، نگارگر و مجسمه‌ساز، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کم بودن کتاب‌های تألیفی هنر اظهار داشت: باید در جامعه برای کتاب‌های تألیفی احساس نیاز کنیم و جایی باشد که بتوانیم پژوهش انجام دهیم و تولیدزایی کنیم.
 
مینا صدری گفت: در هر حوزه‌ای نوع تألیف متفاوت است و گاهی نیاز به ترجمه مشهود و ضروری است ولی در کنار آن باید به کسانی مثل اساتید کمک کرد که هنر ایران را از همه جنبه‌ها تبیین کنند. این احتیاج به یک هماهنگی و تیمی دارد که به‌صورت سازمان‌‌یافته بتواند به این حرکت کمک کند. باید توجه داشت که این اتفاق در زمان کوتاه انجام نمی‌شود و نیاز به زیربناسازی دارد. باید برای هر کاری چه کوتاه‌مدت چه بلندمدت و چه میان‌مدت برنامه‌ریزی جداگانه انجام شود و بتوانیم این اتفاق را به یک انجامی برسانیم. یک پایه‌گذاری درست برای آن انجام شود و در نظام‌های آموزشی از آن بهره گرفته شود.
 
صدری عنوان کرد: درحال‌حاضر کارهایی مثل نشست‌های نقدوبررسی کتاب که حوزه هنری انجام می‌دهد قدم‌های کوچکی است که می‌تواند مؤثر باشد. این دغدغه‌مندی زمینه‌ساز خواهد بود و برای مؤلفین ایجاد انگیزه می‌کند. باید این را ضرورت ببینیم و به گام‌های بزرگ‌تر و عمیق‌تر برسیم.
 
وی افزود: درتألیفات هنری ابتدا آثار شکل می‌گیرد بعد از آن باید یک تحلیل نظری شکل بگیرد و همین‌ها تألیف به وجود می‌آورد و کم‌کم گسترده‌تر می‌شود و شاید باید مجدد کار هنری شکل بگیرد. باید دست‌اندرکاران بتوانند سازمان‌دهی کنند که با فاصله‌های دور و طولانی به دست نیاید و ما شاهد تألیفات بیشتر و با فاصله کمتری باشیم.
 
این مجسمه‌ساز گفت: کار تألیف چون کار تولیدی است الزاماتی هم دارد. زمینه‌های فکری و پروراندن نظریه‌ها باید انجام شود و برای مؤلف فراغتی باشد. منظورم از فراغت رفاه نیست. منظور این است که مؤلف بداند وقتی کتابی تألیف می‌کند بدون دغدغه می‌تواند آن را به مرحله انتشار برساند و بداند که کتابش در مراکز آموزشی آموزش داده می‌شود. بدون استفاده نمی‌ماند و نتایجی به وجود می‌آورد. باید کتاب‌های پژوهشی و تألیفی تحلیل و بررسی شود، نقد شود و ارتقا یابد تا انگیزه برای انجام کار تألیفی بیشتر شود و این امر احتیاج به سیاست‌گذاری کلان هم دارد.