کتاب «تاریخنویسی در ایران: نقد و بررسی منابع برگزیده» با تأکید بر آثار مهم تاریخنویسی هر دوره، کوششی است مقدماتی در تحلیل جریان تاریخنویسی ایرانی به زبان فارسی از نقطه عزیمت آن با تاریخ نامه طبری ابوعلی بلعمی تا آیینه سکندری میرزا آقاخان کرمانی در آستانه مشروطیت.
شناخت تأملات نظری مورخان درباره تاریخ، تاریخنویسی و موضوع و چیستی آن و نیز سبک و شیوه تاریخنویسی و تاریخنگری جز با بررسی آثار تاریخنویسی به دست نمیآید.
بررسی آثار تاریخنویسی ایرانی که در سه شکل تاریخ عمومی، تاریخ سلسلهای و تاریخ محلی به ظهور رسیده، علاوه بر این که خط سیر و روند تاریخنویسی ایرانی و مؤلفهها و ممیزات آن را نشان میدهد، منبع مهمی است برای شناخت اندیشه تاریخی و سیاسی هر عصر و زمانهای.
این کتاب با تأکید بر آثار مهم تاریخنویسی هر دوره، کوششی است مقدماتی در تحلیل جریان تاریخنویسی ایرانی به زبان فارسی از نقطه عزیمت آن با تاریخ نامه طبری ابوعلی بلعمی تا آیینه سکندری میرزا آقاخان کرمانی در آستانه مشروطیت.
کتاب در چهار فصل تنظیم شده که عناوین سرفصلهای آن عبارتند از: «فصل اول: مورخان ایرانی؛ تاریخ و تاریخنویسی»، «فصل دوم: تکوین و تثبیت تاریخنویسی ایرانی؛ از سامانیان تا تأسیس دولت ایلخانان»، «فصل سوم: تاریخنویسی ایرانی از ایلخانان تا برآمدن صفویان» و «فصل چهارم: تاریخنویسی ایرانی از برآمدن صفویان تا تأسیس دولت قاجار» و «فصل پنجم: تاریخ نویسی در دوره قاجار: تداوم و تحول».
نظر شما