به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)؛ علیرضا خلیل‌زاده: مرتضی آوینی راوی فتح و پرچمدار هنر انقلاب، کارگردان مولف نامداری بود که هر گاه سخن از هنر مقاومت و انقلاب می‌شد همه اسم آوینی را به یاد می­‌آوردند، به طوری که سالگرد شهادت آوینی را هفته هنر انقلاب می‌نامند. هر ساله به همت سازمان حوزه هنری جشنواره‌­ای در سالگرد شهید آوینی با نام «چهره هنر انقلاب» برگزار می‌شود که در آن فردی منتخب به عنوان چهره سال انقلاب تعیین می‌شود. به مناسبت ایام شهادت آوینی و هفته هنر انقلاب گزارشی از کاندیداهای دوره قبلی چهره هنر انقلاب تدوین  کرده‌­ایم که در این گزارش به سه چهره از این افراد می‌پردازیم:

سیاوش سرمدی
سیاوش سرمدی کارگردان انقلابی متولد 57 است. او علاوه بر کارگردانی به خبرنگاری، منتقدی سینما، فیلم‌نامه­‌نویسی و کاگردانی مستند نیز مشغول است او در کارنامه خود دستیار کارگردانی و همکاری با هنرمندانی مشهور همچون جواد شمقدری و پرویز شیخ طادی را دارد که جامعه هنر او را عمدتا یک کارگردان مستند می‌دانند و برای ساخت مستندهای «ادواردو آنیلی»، «امام موسی صدر»، «هشتاد سال مقاومت»، «داوطلب مرگ»، «تهران تقاطع سئول»، «به‌دنبال حقیقت»، «معتاد به نفت» و «جنگ ششم» او را تحسین می‌کنند. او همچنین گریزی نیز به سینما داشته و فیلم بسیار موفق «منصور» را کارگردانی کرده داستان فیلم «منصور» درباره بخش‌هایی از زندگی تیمسار منصور ستاری، فرمانده سابق نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و ساخت اولین جنگنده ایرانی است. داستان فیلم در زمان جنگ دفاع مقدس و در سال‌های پایانی جنگ روایت می‌شود؛ ایران درگیر کمبود تسلیحات نظامی است و سرتیپ ستاری بر یک پروژه مهم کار می‌کند. پای سرمدی به دلیل ساخت مجموعه مستند هشت قسمتی «سوریه، پرونده یک بحران بزرگ»  به جشنواره هنر انقلاب باز شد.

میکائیل براتی
میکائیل براتی هنرمند تصویرساز، از هنرمندان انقلاب در حوزه گرافیک است و از جوانترین نامزدهای چهره هنر انقلاب که به دلیل طراحی آثاری درباره حاج قاسم سلیمانی و شهید فخری‌زاده، داوران او را لایق نامزد شدن در این جشنواره دانستند. او دوران دانشجویی در رشته انیمیشن در دانشگاه صدا و سیما تحصیل کرده بود و پس از آن در استودیو گرافیکی «سه در چهار» مشغول به کار شد که در طول این مدت آثار بسیاری را طراحی کرده است. او در سال 1395 قهرمان مسابقه تصویرسازی فن‌آورد و همچنین قهرمان مسابقه CG Art شد، پس از این عناوین در سال 1397 در مسابقه تصویرسازی فن‌آورد در سمت مربی بخش تصویرسازی حاضر شد. او در کارگاه هنری «یمن و نقش من» که سال 1397 برگزار شد نیز مربی بوده است. از رزومه او می‌توان به تصویرسازی­‌ها برای شبکه­‌های سیما که شامل شبکه افق، سحر و سلامت بوده اشاره کرد، میکائیل علاوه بر این برای خانه طراحان انقلاب اسلامی و وب‌سایت خامنه‌ای نیز طراحی کرده است. او طی همکاری با هادی محمدیان، انیمیشن ساز مشهور ایرانی در انیمیشن «فیلشاه» طراحی نور و رنگ انجام داده و طراح فضای انیمیشن «انقراض» بوده که به تازگی در جشنواره فیلم فجر با نام «بچه زرنگ» به اکران درآمد. او به واسطه رشته دانشگاهی خود کارگردانی و انیماتور انیمیشن کوتاه «فام فانی» را انجام داده است. از کارهای بین‌­المللی میکائیل می‌توان به تصویر‌سازی کتاب «ان مع الصبر نصرا» در لبنان اشاره کرد که خاطرات سید علی خامنه‌­ای مقام معظم رهبری است. او همچنین از معدود هنرمندانی است که جایزه دستکش ننه عصمت را در سال 1401 برنده شده است. تمامی این جوایز و آثار کارنامه پرباری از هنر بی‌نهایت میکائیل براتی است که یکی از شاخص‌­ترین چهره­‌های هنر انقلاب است. او را پرچمدار نسل جوان هنر انقلاب می‌دانند.

وحید یامین­‌پور
کاندیدای دیگر وحید یامین­‌پور استاد دانشگاه، نویسنده، مجری و فعال رسانه متولد 59 است. او دانش‌آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی از دانشگاه امام صادق ع است و دارای دکتری همین رشته از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران است؛ او فعالیت خود را از سال 1381 در صدا‌و‌سیمای جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد. یامین‌پور مجری برنامه‌های سیاسی‌ای چون دیروز، امروز، فردا، جهان‌آرا و ثریا را در سیمای جمهوری اسلامی ایران برعهده داشته‌است. سال 1385 در دولت نهم، به دبیری کمیسیون فرهنگی اجتماعی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری منصوب شد و در سال 1388 برای یک دوره کوتاه مدیرکل مطالعات اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور بود. او در سال 97 کتاب «نخل و نارنج» را منتشر کرد نخل و نارنج درباره زندگی شیخ مرتضی انصاری، مرجع تقلید بزرگ شیعیان در عصر قاجار است. شیخ مرتضی انصاری از مراجع بزرگ تقلید و  فقهای تاثیرگذار ایرانی بود که در سال ۱۲۱۴ در دزفول متولد شد و در سال ۱۲۸۱ در نجف درگذشت. او شاگردان زیادی تربیت کرد که ادامه‌دهنده راهش بودند از جمله این شاگردان می‌توان به میرزا محمدحسن شیرازی اشاره کرد که فرمان تحریم تنباکو را در عصر ناصری صادر کرد و مردم را به مقاومت علیه قراردادهای ننگین با بیگانه فراخواند. امام خمینی‌(ره) نیز از شاگردان مکتب شیخ مرتضی انصاری است که توانست با مبارزات و رهبری حکیمانه‌اش انقلاب اسلامی را به پیروزی برساند. در بخشی از این کتاب آمده: «بازار نجف از هفت شاخه به حرم منتهی می‌شد و آن راهی که مرتضی می‌آمد از سمت شرق و در مقابل ایوان طلا به حرم می‌رسید. چند نفر با لباس‌های بلند عربی در حال بازگشت از نماز جماعت ظهر و عصر بودند. از اقامه نماز چیزی نگذشته بود و هنوز خادمان حرم درها را نبسته بودند. مرتضی نعلینش را بیرون حرم از پا درآورد و به سمت درگار چوبی رفت. نعلینی که به زردی می‌زد فرسوده‌تر از آن بود که کسی را به طمع بیندازد. درگاه را بوسید و گونه راستش را روی زمین گذاشت که ناگهان موجی از دلتنگی آمیخته با اشتیاق توفید و چشم‌ها را به اشک نشاند. دربرابر ایوان طلا ایستاد تا اذن دخول بخواند، ولی پیش از آن دوست داشت بار دیگر تمام زوایای حرم را با دقت ببیند و به خاطر بسپارد.» یامین‌پور پس از این کتاب رمان دیگری به نام «ارتداد» را نوشت این کتاب داستان مردی به نام یونس است که برای دخترش آرزو از گذشته می‌گوید، داستان از دهه هفتاد شروع می‌شود زمانی که تولد ۲۵ سالگی دختر مرد است. کم‌کم داستان پیش می‌رود و می‌بینیم مرد در سال ۵۵ دانشجو بوده و به همراه همسرش دریا هر دو فعال سیاسی و انقلابی بودند. اما چیزی که ناگهان داستان را تغییر می‌دهد این است که انقلاب اسلامی در سال ۵۷ پیروز نشده است. هنوز حکومت پهلوی برقرار است و ناامیدی و سیاهی همه جا را گرفته است. تغییر تاریخ معاصر ایده‌ای جذاب است که تا به‌حال هیچ نویسنده معاصری سراغ آن نرفته است و در این کتاب ما روایتی تازه و بدیع را می‌خوانیم. متن سرشار از احساسات است و در سه بخش «حیرت»، «ارتداد» و «رجعت» نوشته شده است. ما در تاریخ به گذشته می‌رویم و می‌بینیم زمانی که امام خمینی وارد ایران شده است او را دستگیر کرده‌اند و پس از آن در رادیو و تلوزیون اعلام می‌کنند که ایشان فوت کرده‌اند، نیروهای ساواک و ارتش و آمریکا در شهر همه را قتل و عام می‌کنند و انقلاب را برای همیشه خاموش می‌کنند. در همین درگیری‌ها یونس قهرمان داستان همسرش را از دست می‌دهد. رمان سوم یامین­‌پور «کاهن معبد جینجا» است که  داستان سفر کوتاه «وحید یامین پور» به ژاپن در گرامیداشت سالگرد بمباران هیروشیما است که با توجه به سابقه‌ی کاری او، از مرز سیر و سیاحت فراتر رفته و به تحلیل اتفاقاتی که مشاهده می‌کند؛ می‌پردازد. ژاپن کشوری است که همواره در تمام برهه‌ها به دلایل ریز و درشتی زیر نورافکن بوده است؛ چه به خاطر فرهنگ و هنر، چه در جنگ و چه در پیشرفت صنعتی و اقتصادی، نام کشور آفتاب تابان، به نحوی خودنمایی می‌کند. اما برای شناخت یک سرزمین، چه راهی بهتر از خود سفر کردن یا خواندن سفرنامه‌ای خوب وجود دارد؟ «کاهن معبد جینجا» سفرنامه‌ای است که گوشه‌ای از واقعیت‌های این کشور جذاب و شگفت‌انگیز را به تصویر کشیده و به شکل مفید و مختصر از تجربه‌ی سفر به آنجا می‌گوید.
«وحید یامین پور» برای نگارش «کاهن معبد جینجا» نثر صریح و کم حاشیه‌ای را به کار گرفته است و مطالب کتاب کاملا روان و شفاف بیان شده‌اند. او در طول سفر بارها به یادداشت برداری پرداخته که این امر سبب شده جزییات قابل توجهی را ثبت کند. با خواندن «کاهن معبد جینجا» حوصله‌ی مخاطب سر نمی‌رود چرا که نویسنده تمام مسائل غیرضروری و جانبی را حذف کرده و هنگام مطالعه، مخاطب از خواندن چیزی رد نمی‌شود. «وحید یامین پور» نویسنده‌ای است که در مقایسه تقابلات شرق و غرب، پیش زمینه‌ی مناسبی دارد بنابراین مشخص است در سفر به کشوری که ایده‌هایی از هر دو فرهنگ را دارد، به چیزی بیش از سطوح و ظواهر پرداخته و خواننده را به لایه‌های عمیق‌تر و قابل تامل‌تری خواهد برد. به تعبیر نویسنده، ژاپن ناشناخته و جادویی قرن‌هاست به اصالت و افتخار شهره است و به خون سرخی که از خنجر شرافت سامورایی مغرور می‌چکد و به گل‌های فریبندۀ نقش بسته بر کیمونو که تن تسلیم و نجیب زنانش را می‌پوشاند و به قلب‌های مطیعی که بر خدایگان و وطن سجده می‌بَرد و به چشمان کشیدۀ ظریفی که نمی‌توان به عمق آن راه یافت و به سکون و آرامشی که در نوشیدن چای سبز لانه کرده است. حالا قرن‌ها بعد از این همه اصالت، یک نویسنده ایرانی در جستجوی شرف و اصالت اسطوره‌ای سرزمین آفتاب تابان، از ایران، از قلب کهن سرزمین عرفان، هنر و ادب ره سپرده؛ با این آرزوی پنهان شده در تو در توی خاطراتی که هرچه به شرق بروی، اشعۀ درخشان‌تری از خورشید را بر جان انسان می‌نشاند. یامین‌پور علاوه بر این سه کتاب، کتاب‌­های «هنر دینی و هنر مدرن»، «فرهنگ، سبک زندگی و جرم»، «اینجا فتنه­‌ای رخ داده است»، «هجوم پنهان» و «ماجرای فکر آوینی» را در ژانر گفتارشناسی به نگارش درآورده است. او همچنین خالق و مجری برنامه‌­های تلویزیونی «ایران 88»، «رو به فردا»، «دیروز، امروز، فردا»، «شاهد عینی» و «جهان آرا» نیز هست که به عنوان چهره هنر انقلاب در سال  99 انتخاب شد. او عضو هیئت‌امنای دانشگاه سوره، عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه فرهنگ‌و‌هنر اسلامی است، همچنین سابقه تدریس علوم اجتماعی، جرم شناسی، ارتباطات و مطالعات فرهنگی در دانشگاه‌­های امام صادق ع، هنر و باقرالعلوم را دارد. او در سال 98 به عنوان کاندیدای انتخابات مجلس شورای اسلامی ثبت‌نام کرد ولی موفق به راهیابی نشد.
جوانترین چهره­‌های این رویداد به تفکیک در این گزارش جمع شده‌اند و این سه هنرمند دغدغه‌­مند و دلسوز مکتب هنری امام و انقلاب هستند. بسیاری از اهالی هنر بر این باورند که ما برای حفظ و ترویج آرمان­‌های انقلاب نیازمند آن هستیم که با نسل جوان جامعه ارتباط برقرار کنیم و برای ساخت پل این ارتباط نیاز داریم تا هنرمندی جوان آشنا با دغدغه­‌های جوانان تربیت کنیم تا بتواند تمامی ارکان زندگی نسل جوان کشور را درک کند. همچنین بر این باورند نسل جوانتر هنرمندان به دلیل راه طولانی­‌تری که برای رفتن دارند ظرفیت تولید آثار بیشتری را دارند به همین دلیل نیازمند کمک و سرمایه گذاری از سمت ارگان­ها و سازمان­ها هستند. همچنین وحید یامین­پور و سیاوش سرمدی نزدیکترین انتخاب به شخصیت و تفکر آوینی هستند. یامین پور با نوشتن کتب خود نشان داده همچون آوینی دارای روحیه­ی هنری-سیاسی است و قلمی بسیار نافذ دارد، یامین پور همچنین کتابی با نام «ماجرای فکر آوینی» نوشته که مطالعه آن دور از لطف نیست. سیاوش سرمدی همچون مرتضی آوینی یک کارگردان مولف موفق و هنرمند است که با ساخت مستندهای خود این را ثابت کرده است. شاید بتوان گفت یامین‌پور و سرمدی نسل دوم آوینی­­‌های این انقلاب هستند.