به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) جلسه‌ رونمایی از مجموعه‌‌ شعر شنیداری «یه دقیقه گوش کن»، روز یکشنبه اول اردیبهشت در محل ستاد توان‌افزایی و حمایت از فعالیت‌ سازمان‌های مردم‌نهاد شورای اسلامی شهر تهران برگزار شد.

سیدعلی صالحی، شاعر؛ احمد پوری مترجم و فیض شریفی منتقد ادبی میهمانان ویژه‌ این نشست بودند که در حضور جمع پرشماری از علاقه‌مندان به شعر و ادبیات معاصر فارسی برگزار شد.

نجمه دری، استاد ادبیات عامه از دانشگاه تربیت مدرس، نخستین سخنران جلسه بود. وی با برشمردن دشواری‌های سرایش شعر سپید در مقایسه با شعر کلاسیک، استفاده از زبان محاوره را دشواری مضاعف برای این موضوع دانست و از این جهت کار رضا پیر را کاری سخت و باارزش خواند و آغازگربودن وی را در این راه ستود.



دری همچنین ویژگی‌هایی از شعر محاوره را بیان کرد و وضعیت شعرهای مجموعه‌ مورد بحث را در تطابق با آن ویژگی‌ها مورد توجه قرار داد. از جمله‌ ‌این ویژگی‌ها می‌توان به ساده‌بودن زبان، استفاده از کنایه‌ها، مثل‌ها و اقوال عامیانه و ابهام اشاره کرد.

دری در عین حال حضار را به این نکته توجه داد که خصوصیتی چون ابهام می‌تواند کارکردی دوگانه در جهت تقویت زیبایی‌شناسی شاعرانه یا تضعیف آن داشته باشد. او یکی از نکات جالب توجه در تمامی شعرهای مجموعه را پایان باز آن‌ها دانست که سبب می‌شود شعر حتا پس از اتمام نیز همچنان ذهن خواننده را به خود مشغول دارد.

سخنران دوم محمد نصرتی، آهنگ‌ساز مجموعه بود. وی در سخنان خود از سختی کار آهنگ‌سازی برای مجموعه‌ شعر صحبت کرد و استفاده از موزیک انتخابی برای چنین آثاری را کاری نادرست دانست.

نصرتی از سبک کار خود برای این مجموعه‌ خاص نیز سخن گفت و این که تلاشش بر این بوده تا فضای کلی کار، صمیمیت موجود در اثر و تعلق زبان آن به قشر عام جامعه را حفظ کند و برای رسیدن به این هدف در جاهایی حتا کوک سازها را دقیق اجرا نکرده است.

وی از شاعران حاضر در نشست خواست تا انتشار مجموعه‌شعر به‌صورت صوتی را جدی بگیرند و دوستان و همکارانشان را ترغیب به تولید آثار صوتی کنند.

فرزاد کریمی، پژوهشگر و منتقد ادبی، سخنران سوم نشست بود که از دو دیدگاه شعرهای مجموعه‌ «یه دقیقه گوش کن» را مورد توجه قرار داد: از منظر معنی‌شناسی و از منظر مطالعات فرهنگی. وی جایگاه مفهوم را در شعرهای این مجموعه پررنگ‌تر از معنی دانست و عدم قطعیت معنا را در این مجموعه، از نقاط مثبت آن تلقی کرد.



وی همچنین به نقش طرح‌واره‌ها در شکل‌گیری زمینه‌ روایی در شعر اشاره کرد و شیوه‌ تکامل طرح‌واره در شعر رضا پیر را شیوه‌ گسسته دانست که سبب ممانعت از ورود شعر به حوزه‌ داستان‌سرایی و قصه‌گویی شده است. از دیدگاه مطالعات فرهنگی نیز کریمی فرهنگ عامه را نه روایت قشر فرودست جامعه، که نتیجه‌ تخاصم دو گفتمان فرادست و فرودست در اجتماع دانست؛ تخاصمی که در شعرهای مجموعه همواره جاری است و راوی شعرها که پیوسته سعی دارد گفتمان خود را بر متن مسلط کند.

در پایان نشست نیز پرسش و پاسخ کوتاهی میان مجری برنامه، امیر بختیاری و شاعر مجموعه برگزار شد. در این پرسش و پاسخ، رضا پیر سیر علاقه‌مندی‌اش به سرایش شعر محاوره و نقش سیدعلی صالحی و کارگاه شعر ایشان را در این سیر بیان کرد. او این کار را نخستین اثر از شعر سپید با زبان محاوره دانست و از زنده‌یاد احمد شاملو یاد کرد که در گذشته ترجمه‌ اشعاری از لنگستون هیوز را به زبان محاوره و به‌صورت شنیداری منتشر کرده است و آن را نیز الگویی برای خود دانست.

وی دلیل انتشار این مجموعه به‌صورت صوتی را جنس زبان محاوره بیان کرد که بیش‌تر شنیداری است تا دیداری و البته از قصد خود برای انتشار مکتوب این اثر به‌همراه اشعار جدیدش نیز خبر داد.