به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) فاروق صفی‌زاده در سخن نخست این نشریه می‌نویسد: «در آسیب‌شناسی فرهنگی طبعاً به بررسی آفات و آسیب‌هایی پرداخته می‌شود که رنگ و لعاب فرهنگی دارند و عناصر تشکیل‌دهنده و سازنده عادات، رفتارها و کنش‌های رایج افراد یک جامعه را تحت تأثیر خود قرار داده‌اند. آسیب‌های فرهنگی جامعه ایران از چهار بعد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

استراتژی‌ها باید با درک روشن هدف‌ها و مأمرویت‌های سازمانی تدوین شوند. رسالت هر سازمانی ممکن است به عنوان علت وجودی‌اش توصیف شود که هدف اساسی سازمان را به‌عنوان عرضه‌کننده‌ی کالاها یا خدمات به جامعه نشان می‌دهد؛ کالاها و خدماتی از مقوله‌ی شاخصه‌های فرهنگی سینما، تئاتر؛ موسیقی، کتاب و ... بیانیه‌های این رسالت نوعاً در اسناد رسمی مانند گزارش‌های سالانه، منشورها و بروشورهای اطلاعاتی دیده می‌شوند. این بیانیه‌ها قلمروی را که سازمان قصد دارد در آن عمل کند نشان می‌دهند.

رهبر انقلاب با نگاه مدبرانه خود پرسش‌هایی را در قالب طراحی «مهندسی فرهنگی» کشور در سال جاری با اعضای شورای انقلاب فرهنگی مطرح کردند. ایشان تصریح می‌دارند که فرهنگ کشور به یک نظام جهت‌گیری و جهت‌یابی در بخش‌های گوناگون دولتی و غیردولتی احتیاج دارد. سپس ایشان با توضیح و تشریح «مهندسی فرهنگی» و ضرورت طراحی آن این موضوع خطیر را در دستورکار کلی شورای انقلاب فرهنگی قرار می‌دهند
به نظر می‌رسد بخش عمده‌ای از ناکارآمدی‌های نهادهای فرهنگی کشور نیز به علت فقدان استراتژی فرهنگی و مهندسی فرهنگی است؛ دیپلماسی فرهنگی ایران بعد از گذشت چهل سال از انقلاب اسلامی هنوز فرامرزی نشده است.

شورای عالی انقلاب فرهنگی از مرداد 84 تا مرداد 1390، نزدیک به 30 جلسه و 53 مصوبه برگزار کرد. جالب اینکه اکثر این مصوبات کاملا در حیطه سیاستگذاری خرد فرهنگی است، حال آن‌که وظایف محوله‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی بیشتر متوجه سیاستگذاری کلان است. جالب‌تر اینکه آن یک یا دو مصوبه کلان فرهنگی نیز ارتباطی با موضوع مهندسی فرهنگی کشور ندارد.

در برنامه‌ریزی فرهنگی دو دسته مشکل اساسی وجود دارد: دسته اول مشکلاتی است که با ماهیت موضوع فرهنگی ارتباط دارند. دسته دوم، مشکلاتی هستند که از نارسایی نظام برنامه‌ریزی، اجرایی، تحقیقات و ضعف امکانات وزارت‌خانه‌های آموزشی و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ وزارت علوم؛ تحقیقات و فناوری ناشی می‌شوند.

تامل در موارد ذکر شده‌ نشان‌دهنده‌ی این است که ما علاوه بر نداشتن استراتژی فرهنگی، در زمینه الگوها و نمونه‌های مدیریت در برنامه‌ریزی فرهنگی، ملی و فراملی نیز دچار مشکل هستیم.

از منظر آسیب‌شناسی فرهنگی در جامعه یکی از مواردی که فقدان پویای فرهنگی هر کشوری را فراهم می‌کند ناکارآمدی سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی آن کشور است. فقدان کارآمدی ساختارهای فرهنگی در جامعه، باعث به‌وجود آمدن نوعی گریز از ارزش‌های رسمی و دوگانگی ارزشی در جامعه می‌شود. آسیب‌هایی این چنین، صرف‌نظر از میزان تخریب و خسارتی که بر مسائل روبنایی فرهنگ یک ملت یا جامعه وارد می‌سازند، از درون نیز هسته‌ی مقاومت افراد را در برابر مفاسد و آسیب‌های فرهنگی تضعیف کرده و آسیب‌پذیرتر می‌گرداند، فصلنامه مهر و ناهید با توجه به موارد فوق آماده‌ی دریافت مقالات ارزشمند شما اندیشمندان در حوزه‌ی ایران‌شناسی می‌باشد.»

ویژگی‌های کارآفرینان و مولفه‌های اخلاقی در نظام ارزشی (در تکاپوی ارائه مدل تطبیقی) به قلم فریبا عطایی، منافع ملی ایران و رقبات قدرت در منطقه خلیج فارس به قلم زهرا ابوترابی اردستانی، تحلیل زبانشناختی خطاهای زبانی کودکان اتوستیک و راهکارهای آموزش زبان به آنان به قلم زهرا عباسی، ترور بیولوژیک یا مرگ‌های آرام به قلم قنبر رفعتی و ناصر اکبری از جمله مقالات این شماره هستند.

همچنین تاثیر دیدگاه‌های ساختارگرایی و پساساختارگرایی ابدی در شکل معمای امروز رهیافتی از ادبیات به معماری به قلم نرگس جابری نسب و محمد محبی، تعلیم و تربیت به شیوه عارفانه در حدیقه، احوال و آثار شیخ نورالحث محدث دهلوی، نگاهی به خلاصه التواریخ سجان رای بتالوی، معرفی نسخه سید سراج‌الدین سگزی معروف به سراجی به قلم فایز کرن و بررسی رابطه بین شکاف نسلی و گرایش جوانان به شیوه غیرسنتی همسرگزینی به قلم ثمینه بهادری جهرمی، اسماعیل جهانبخش و شاپور بهیان از دیگر مقالات این نشریه هستند.

شماره بیست و چهارم سه‌ ماهانه پژوهش‌های ایران‌شناسی «مهر و ناهید» در مردادماه سال جاری به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی فاطمه سمواتی با بهای 8 هزار تومان منتشر شد.