به گزارش خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا) نشست «موانع و راهکارهای ارتقاء جایگاه ادبیات داستانی جنگ و دفاع مقدس» پیش از ظهر امروز یکشنبه‌(11 تیر‌‌ماه) با حضور دکتر حسینعلی قبادی، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، قدرت‌الله طاهری، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، محمد‌رضا موحدی، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی و دکتر محمد حنیف، پژوهشگر و
 داستان‌نویس قصه‌های بومی، به همت دبیر‌خانه هفدهمین دوره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.  
 
ادبیات پایداری تعمل‌گرا و فلسفی است
طاهری در تشریح وضعیت فعلی ادبیات پایداری اظهار کرد: دهه 40 را باید نقطه آغاز شکل‌گیری ادبیات پایداری بدانیم. گفتمان بازگشت به خویشن در برابر گفتمان غربی در سه حوزه سیاسی از سوی امام خمینی(ره)، روشنفکری دینی از سوی مرحوم شریعتی و در حوزه ادبیات از سوی جلال آل احمد شکل گرفت. ادبیات پایداری در جنگ بالغ شد و در مرحله سوم یعنی سه دهه 70، 80 و 90 نگاه به گذشته همچنان وجود دارد.
 
وی افزود: ادبیات دوران مشروطه، ملی شدن صنعت نفت در زمره ادبیات پایداری نمی‌گنجد اما سیمین دانشور به‌عنوان نویسنده ادبیات پایداری قابل تعریف است. ادبیات پایداری سه دهه 70 تا 90 تعمل‌گرا و فلسفی است و به نظر می‌سد که به اشباع‌شدگی رسیده‌ام و باید مسیر‌های جدید ایجاد شود.

متخصص برای تدریس ادبیات پایداری کم داریم     
موحدی درباره جایگاه ادبیات پایداری در دانشگاه‌ها و ضمن اشاره به تاریخی برای ایجاد این رشته اظهار کرد: نزدیک به دو دهه از ایجاد رشته ادبیات پایداری در دانشگاه‌ها می‌گذرد و در حال حاضر دانشجویان این رشته در بیش از 30 دانشگاه در سراسر کشور مشغول به تحصیل هستند. نکته اصلی از زمان برنامه‌ریزی برای ایجاد رشته ادبیات پایداری مشخص نبودن تعاریف مفاهیم مختلف ادبیات پایداری، ادبیات مقاومت و دفاع است.
 
وی ادامه داد: کمبود منبع و استاد متخصص و آشنا با ادبیات پایداری از دیگر مشکلات این حوزه است. جذب بی‌رویه دانشجو در این رشته و ورود دانش‌آموختگان غیر‌مرتبط رشته‌های مختلف از‌ جمله حسابداری یا صنایع غذایی از دیگر مشکلات این حوزه به حساب می‌‌آید.
 
ادبیات پایداری از شرایط اجتماعی تاثیر می‌گیرد
حنیف گفت: ادبیات جنگ، دفاع مقدس از شعارگرایی به مسائل انسانی گرایش پیدا کرده است. تغییر رویه در واقع بازتاب شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه است. آرمان‌‌های اولیه رنگ می‌بازد و نویسنده با توجه به شرایط جدید به نوشتن دست می‌زند. تک‌صدایی جای خود را به چند‌صدایی داده است. نویسندگان در ترسیم چهره دشمن روش خود را تغییر داده‌ و به جنبه‌های انسانی نیز توجه دارند.
 
وی افزود: تغییر در فنون داستان‌نویسی، توجه به واقع‌گرایی، سادگی در برابر تنوع کانون روایت،‌ زبان ساده در مقابل تنوع واژگانی، تغییر شخصیت‌ها از سیاه و سفید به خاکستری از دیگر تحولات این حوزه طی چند دهه گذشته است.