سعیدی‌راد در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: ادبیات ما فراز و فرودهایی داشته و اوج آن در دهه 60 بود اما ادبیات دینی پا به پای آن رشد نکرده و به هر حال کمتر به آن توجه شده بود. به هر حال تا دهه 60 همه توجه‌ها به ادبیات دفاع مقدس جلب شده بود. گرچه ادبیات دفاع مقدس هم از ادبیات دینی ما جدا نیست چون به نوعی ادبیات دفاع مقدس را با قیام امام حسین (ع) ارتباط می‌دانند.
 
این شاعر ادامه داد: در برخی شعرها ادبیات جنگ به نوعی به امام حسین(ع) و واقعه کربلا و هم به نوعی به انتظار امام زمان (عج) و این موضوعات آیینی بر می‌خوریم . این‌که به صورت خاص بگوییم ادبیات دینی که به شکل خاص به ادبیات دینی و علوی بپردازد یا به شعر رضوی، به گمانم به تنهایی پا به پای شعر ما جلو نیامد و در سال‌های گذشته مغفول مانده بود تا این‌که در سال‌های اخیر به ویژه در این سه چهار ساله بنا به فرموده مقام معظم رهبری جهشی در شعر دینی ایجاد شد و دبیرخانه دایمی شعر آیینی را در قم تشکیل دادند که آقای مجاهدی مسوول آن بود.
 
وی اضافه کرد: با گذشت زمان این ادبیات دینی به مرور زمان شکل گرفت و انجمن‌های ادبی به اصطلاح پا گرفت و در شیراز شب شعر عاشورا شکل گرفت و به ویژه در سال‌های اخیر به ویژه جوانان ما توانستند در این عرصه وارد شوند و کارهای قابل قبولی خلق کنند. به گمانم رویکرد ادبیات ما ادبیات دینی است و گویی تلافی آن عقب ماندگی را جبران می‌کند و آینده روشنی در انتظار این ادبیات است. به گمانم فکر کنم همین دهه 90 که در آن هستیم دهه شعر آیینی است و شاهد رشدش خواهیم بود.  
 
عبدالرحیم سعیدی‌راد مجموعه شعر «ساعت به وقت دلتنگی» را در سال 1386 از سوی نشر تکا منتشر کرد.
 
«خورشید در مشت» که مجموعه شعر او درباره بیداری اسلامی و مقاومت بین‌الملل است نیز از سوی انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه به چاپ رسیده است.
 
پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب:
گفت‌وگوی محمدرضا سنگری را در این باره بخوانید