آنيما در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) با، بيان اين كه مجموعه نمايشنامه «ضيافت در نثر باغ انجير» در پي نايل ساختن شخصيت‌ها‌ي خود به شخصيت لغت است، افزود: اين مطلوب در اين نمايشنامه‌هاي كوتاه بر اساس ارايه پيشنهادي با عنوان «بيانيه نمايش دايره‌اي» پيگيري مي‌شود.

وي يادآور شد: اين بيانيه در بندهايي چند ارايه شده است. از جمله: 1 - نمايش دايره‌ای دقيقا بايد جايي تمام شود، که نبايد. 2 – گوشه‌ای از خيابان ماوايي برای تماس با يک فضای لغت‌ورزانه است. 4 - نمايش دايره‌ای، درسطوح مختلف خود، موجز است و وسيع. 5 - نمايش دايره‌ای، در پی گسترش تلاشی است بی وقفه در کار رخنه در «نور سياه» و ايجاد. 6 - ايجاد، آن سويه از خلاقيتی است که به غير واگذار می‌شود. 7 - نمايش دايره‌ای به بازيگر نياز ندارد. در نمايش دايره‌ای انسان بايد به لغت تبديل شود. 8 - در نمايش دايره‌ای، نورسياه است که تحرک می‌يابد وتماشاگر آن را می‌خواند. لغت به واسطه لغت خوانده می‌شود. 9 – لغت‌ها نياز به گريم ندارند. 10 - فضای «نورسياه» فارغ از حواشی معمول کسب و کار در گوشه‌ای از خيابان شکل می‌گيرد و نه «دکور» خود را، که «وضعيت» خود را خلق می‌کند. 11 - نمايش دايره‌ای استفاده‌ای به وسعت ژرف در زمانی کوتاه از اشياء است. 12 - نمايش دايره‌ای بايد خسته کننده باشد. خستگی به اين معناست که مخاطب تمام توان فکری خود را به اثر هديه داده است.

به گفته آنيما پس از اين بيانيه، مجموعه نمايشنامه‌ها به چاپ مي‌رسند. اين اثر براي چاپ به انتشارات نگار و نيما(نگيما) تحويل شده است.

مجموعه شعر اين شاعر نيز با عنوان «اين لغت من است» براي طي كردن مراحل انتشار تحويل انتشارات نگيما است. 

در سومين صفحه از اين مجموعه آمده است: «زمان شعر، زمانی ازلی ابدی است و پايان ناپذير. زمان شعر مطلقا سرآمدنی نيست؛ بلکه زمان ما در کار فاصله گرفتن پی در پی از زمان شعر است.»

از نكات مهم دومين مجموعه شعر آنيما، الحاق يك لغت‌نامه به آن است. اين شاعر با بيان اين كه عمده زمان كاري‌اش در سه سال اخير صرف به سامان رسانيدن اين لغت‌نامه شده، به خواندن بخشي از مقدمه اين مجموعه شعر درباره لغت‌نامه پرداخت:

« ظاهرا تا لحظه‌ای که زنده‌ام پرونده طاقت فرسای لغت‌نامه مفتوحه باقی خواهد ماند، مگر نه اين که اين لغت‌نامه در کار جمع‌آوری لغت، فقط به فقط نيست، که درکار خلق و آفرينش لغت است و مگر نه اين که آفرينش هر لغت، سياحتی است فراتر از تصميم من مانند هر خلق کردنی ديگر...» 

بخشي از اين لغت‌نامه پيش از اين در نشريه ادبي 77 به همراه بخش هايي از ضميمه شعر بلند «زاينده رود»، منتشر شده است. لغت‌هاي اين لغت‌نامه، براي نخستين بار توسط اين شاعر خلق شده‌اند، و سابقه‌اي در ادب فارسي ندارند.

از فصل‌هاي اين مجموعه شعر كه در 17 فصل تدوين شده است و فصل هفدهم آن به «لغت‌نامه فرهانه» احتصاص دارد، مي‌توان به - فصل اول  «عدم: اندر سياحت فضاي از کف رفته»، فصل دوم «سکوت: گوش‌هاي هرکس، غارهاي کله اوست، درغارهايتان به نيايش بنشينيد»، فصل سوم «بازي: حيات بازي، حيات مرگ و زندگي، توامان است»، فصل چهارم «عقل: هيولا و نمک را استحالت آستانه پل مي زند، پايندگي تعليل»، فصل پنجم «فرهنگ: بربرگ شمعداني‌هاي زميني، کفش دوزک‌ها و رطوبت روزنامه‌‌ها»، فصل ششم «گفتگو: دوربين، صدا، زمان، حرکت !!.»، و فصل هفتم «جنون: رصد کردن خواب‌هاي افلاکي با تلسکوپ سرب» اشاره كرد.

اين دو مجموعه پس از طي مراحل انتشار از سوي انتشارات نگيما به علاقه‌مندان عرضه خواهند شد.  

شاعر سه نمونه از شعرهاي اين كتاب را پيش از چاپ، در اختيار خبرگزاري كتاب ايران قرار داد كه براي مشاهده آنها در فرمت pdf، مي‌بايد به بخش فايل ضميمه در انتهاي اين مطلب مراجعه كنيد.