مدیر مسئول انتشارات سرو یاسین ادامه داد: واقعیتی که امروز همه ما شاهد آن هستیم این است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، حوزه فرهنگ به شدت مورد حمایت دولتمردان قرار می گیرد ودر کشورما هم، توجه مقام معظم رهبری به بحث فرهنگ و اهمیت آن، در نامگذاری این سال کاملا آشکار است چرا که به زعم ایشان «فرهنگ از اقتصاد مهم‌تر است» و می توان گفت بسیاری از مشکلات اقتصادی حال حاضر کشور ما ناشی از کم‌کاری دستگاه‌های متولی در بحث فرهنگ است. از این‌رو می‌توان گفت تا زمانی که اولویت خانواده‌ها مسائل اقتصادی باشد و مانند دولت برای کودکان خود به صورت محدود جیره‌بندی فرهنگی تعیین کند، وضع به همین منوال پیش خواهد رفت.
این پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان گفت: به نظر بنده بزرگترین مشکلی که در حوزه نشر کتاب‌های کودک ونوجوان وجود دارد، بحث مدیریت‌هایی است که به نوعی می‌توانند نیازهایی را در کودکان ونوجوانان ایجاد کنند و در این میان نقش آموزش و پرورش یا رسانه‌هایی مانند صدا وسیما می‌تواند پررنگ‌تر باشد .این هیجان ایجاد نیاز می‌تواند خلاقیت محور، اندیشه محور یا پژوهش محور باشد. در بسیاری از مدارس ممکن است کتاب‌های خاصی توسط معلمان به دانش آموزان سفارش شود، کتبی که بیشتر جنبه آموزشی دارند تا جنبه پرورشی و متاسفانه پرداختن آموزش و پرورش ما به بحث آموزش دانش آموزان بیشتر است تا بحث پرورش آنها.
وی افزود: طی سال های اخیر نگاه‌های هوش محور در کشورهای بزرگ مانند آلمان و آمریکا، ژاپن و حتی مالزی بسیار کمرنگ‌تر شده، تا جایی‌که این کشورها از بحث «هوش و کنش‌های خلاقانه» پا را فراتر گذاشته و سعی می کنند بیشتر بر «هوش معنوی» وتعقل کودکان ونوجوانان خود کار کنند. یعنی تلاششان بر این است که اگر داستانی برای کودک ونوجوان بیان می شود، کودک همراه با خواندن آن داستان فکر هم بکند.
آذر درک متقابل ناشر و نویسنده از یکدیگر را از ملزومات کار نشر عنوان کرد و گفت: مولفان و نویسندگان ما باید به این باور برسند که ناشر هم برای خود مشکلات و دغدغه‌هایی دارد و اگر در این میان نتواند دغدغه‌های مختلف فکری و ذهنی خود را به مولف انتقال دهد، بی شک سوء‌تفاهماتی در بین آنها به‌وجود خواهد آمد. آنها باید بدانند رابطه‌ای که بین ناشر، نویسنده و تصویرگر وجود دارد، در درجه اول یک رابطه حقوقی است تا یک رابطه احساسی. البته امیدوارم متولیان با ارائه راهکارهای حقوق قانونی، سوءتفاهمات احتمالی را کاهش دهند، چرا که ابتدا باید زیرساخت‌های حقوقی این رابطه درست شود تا به دنبال آن احساسات و موارد اخلاقی دیگر به وجود آید.
وی نبود حس همدلی را یکی از معضلات حال حاضر حوزه نشر کشور عنوان کرد و گفت: در بحث کمیت و کیفیت کتاب‌های چاپ شده در حوزه کودک ونوجوان هم باید گفت شاید این کتاب ها به لحاظ کمیت و کیفیت مناسب و راضی کننده باشند اما نقصی که در این میان وجود دارد، بحث مهم نقد است.
وی گفت: زبان نقد یک زبان دوپهلو است اما متاسفانه در کشور ما برخی نقد کردن را با ایراد گرفتن و یا جر و بحث اشتباه می‌گیرند. این درحالی است که اگر در کشورهای دیگر کتابی مورد نقد و بررسی کارشناسانه قرار بگیرد، قطع به یقین آن کتاب به لحاظ فروش و جذب مخاطب شرایط بسیار بهتری خواهد داشت واز طرفی ناشر یا پدید آورندگان با عیوب و محاسن خود نیز بیشتر آشنا می‌شوند.
این پژوهشگر حوزه کودک توسعه عقلانیت و توسعه تفکر را یکی از بزرگترین هنجارهای حوزه فرهنگ قلمداد کرد و یادآور شد: در بحث ممیزی نیز باید گفت که ممیزی مناسب به خودی خود هیچ اشکالی ندارد البته در صورتی‌که شخص ممیز هنجارشناس باشد نه این‌که مانند قاضی قضاوت کند و بخواهد حکم صادر کند و خوب بودن و یا بد بودن و حق یا باطل بودن چیزی را به اثبات برساند، بلکه باید هنجارها را به خوبی بشناسد و بداند چه مطلبی با چه عنوانی هنجار است و کدام نا هنجار . اقدامات فرهنگی باید مبتنی بر معرفت، شناخت و شعور باشد .پیشنهاد من این است که سیستم ممیزی می تواند بر اساس شناخت وضعیت کشور آگاهی‌هایی را به ناشران بدهد و ناشران نیز آنها را به مولفان خود انتقال دهند و خودشان به یک نوع هنجارشناسی نائل آیند.
نظر شما