محمد‌باقر نیکخواه بهرامی در گفت‌و گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به مناسبت هشتم تیرماه، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی گفت: نام‌گذاری چنین روزی به مناسبت حادثه سیاه سال 1366 که عراق «سردشت» را آماج حملات شیمیایی خود قرار داد به این عنوان بسیار به‌جاست. در این حادثه هشت‌هزار و 700 نفر از مردم کشورمان شیمیایی شدند.

خالق «جنایت جنگی» با اشاره به گذشت 28 سال از این واقعه شوم، به مجموعه تدابیری که در سطح بین‌المللی برای مقابله با این رخداد اندیشیده شده است، اشاره کرد و گفت: معتقدم که این تمهیدات و تدابیر کافی نیست و مراجع بین‌المللی آن‌طور که باید خود را مسوول نمی‌دانند. لازم است رسانه‌های دیداری شنیداری و نویسندگان برای آشنایی جوامع با مخاطرات به ‌کارگیری این گونه سلاح‌ها تلاش کنند و افکار عمومی را در این زمیه بسیج کرد.

نیکخواه بهرامی همچنین شورای امنیت سازمان ملل متحد، رییس مجمع عمومی سازمان ملل و رییس opcw، دیده‌بانان حقوق بشر به ویژه صلیب سرخ و بهداشت جهانی، مراکز بین‌المللی و دیگر نهاد‌های بین‌المللی را که از خطرات سلاح‌های شیمیایی آگاهی دارند یا آسیب‌هایی از سلاح‌های شیمیایی دیده‌اند، در این باره مخاطب قرار داد.

وی ایران را بزرگ‌ترین قربانی سلاح‌های شیمیایی دانست و افزود: مسوولان کشور ما نباید نسبت به این مساله غفلت داشته باشند. معتقدم علاوه بر ارگان‌های بین‌المللی و نهاد‌ها، سازمان‌ها و انجمن‌های حامی صلح در کشورمان، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز باید اقدامام‌های موثری در این زمینه انجام دهد.

این آسیب‌نگار سلاح‌های شیمیایی در پاسخ به این سوال که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چگونه می‌تواند علیه به کارگیری سلاح‌های شیمیایی و میکروبی موثر باشد؟ گفت: بسیاری از نویسندگان و ناشران با این وزارتخانه به شیوه‌های مختلف در ارتباطند. وزارت ارشاد می‌تواند از نویسندگان فعال در حوزه آسیب‌نگاری و آسیب‌شناسی سلاح‌های شیمیایی حمایت‌های ویژه‌ای داشته باشد و تسهیلاتی را برای آنان فراهم کند.

وی در این‌باره ادامه داد: دیگر اقدامی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند در این مسیر انجام دهد، این است که با انتشار فراخوانی از نویسندگان، شاعران، سینماگران، اهالی مطبوعات و دیگر اصحاب فرهنگ بخواهد آثاری در باره آسیب‌های سلاح‌های میکروبی و شیمیایی تهیه و منتشر کنند و جایزه‌ای برای آن اختصاص دهد.

نیکخواه بهرامی همچنین در پاسخ به سوالی درباره این‌که چرا باز هم با سکوت بین‌المللی در به‌کارگیری سلاح‌های شیمیایی و میکروبی در کشور سوریه مواجه هستیم؟ توضیح داد: شاید هیچگاه نتوانیم از کاربست این سلاح‌ها ممانعت کنیم اما با هوشیار کردن افکار عمومی جهان از طریق دستگاه‌های فرهنگی، می‌توان کار‌های زیادی انجام داد. معتقدم دستگاه‌های فرهنگی ما در این زمینه اقدام‌های زیادی انجام نداده‌اند.

این پژوهشگر حوزه سلاح‌های میکروبی ادامه داد: بنیاد شهید و امور ایثارگران باید در زمینه آسیب‌نگاری سلاح‌های شیمیایی بسیار فعال‌تر عمل کند. متاسفانه وزارت امور خارجه نیز تنها به صدور بیانیه‌ای در این روز اکتفا کرده است. در حالی که ضروری است خطرات این حوزه به دنیا گوشزد شود و بهترین‌ راه آن انتشار کتاب و انجام اقدام‌های فرهنگی است. می‌توان کتاب‌هایی را تالیف کرد که در سفرهای هوایی در اختیار مسافران خارجی قرار گیرد و این کتاب‌ها می‌توانند سندی از مظلومیت ما را برای مردم دنیا آشکار کنند.