خبرگزاری کتاب ایران( ایبنا)، زينب حبيب پور: ضیایی با ابراز تاسف از کاهش چشمگیر کارهای خوب و تاثیرگذار کودک ونوجوان در جامعه گفت: متاسفانه امروزه تولید کتاب کودکان به گونه‌ای بازاری شده است که به عنوان یک کالای لوکس خرید و فروش می شود.

وی ادامه داد: دربحث تصویرگری کتاب های کودک ونوجوان نیز مانند نویسندگی آن مشکلات فراوانی وجود دارد. یکی از بزرگترین مشکلات این است که تصویرها از نظر روانشناسی با کار کودکان هماهنگی ندارند و اکثر تصویرگرها برای طرح‌های روی جلد یا داخل کتاب، از رنگ‌های تند استفاده می کنند و این رنگ‌ها مانند رنگ اجناس و کالاهای خوراکی و بی ارزشی مانند انواع تنقلات است.  گویا برخی تصويرگران ما هنوز نمي دانند که به کارگیری طیفی از رنگ‌های زننده و تند  از نظر روانی بر کودکان تاثیرات منفی و مخربی می‌گذارد.

وی گفت: دست‌اندرکاران نشر کودک و نوجوان ما باید بدانند که کار کودک کاری سیاسی نیست بلکه کاری فرهنگی است. آن‌ها باید بدانند که سیاست و فرهنگ دو مقوله جدا از هم هستند و چون کودکان در آن فاز فکری نیستند، نویسنده حق ندارد ذهنيتشان را به هم بريزد. آن‌ها باید بدانند کاری که برای کودک خلق می شود باید کودکانه نوشته و کودکانه هم تولید شود.

ضیایی طنز را یکی از تاثیر‌گذارترین مباحث مورد نظر در حوزه کودک ونوجوان دانست و گفت: در مساله طنز اهمیت دارد که نویسنده  در نظر بگیرد چه درجه‌ای از آن را می‌خواهد برای این گروه سنی استفاده کند. طنز موضوعی است که برخی جنبه های آن تنها برای بزرگسالان مناسب است و در حیطه کار کودک نمی گنجد اما متاسفانه امروزه بعضی نویسندگان سعی می کنند ادبیات طنزگونه بزرگسالان را وارد دنیای کودکان کنند و این عمل، کاری بسیار نادرست است. 

این نویسنده افزود: در مقابل نوشته ها و موضوعات مختلفی که تا به امروز نوشته شده ، روی هم رفته کارهای طنزی که هم برای بزرگسالان و هم کودک ونوجوان مناسب باشد کم داریم .البته باید گفت کتاب‌های طنزی که برای کودکان و نوجوانان وجود دارد، هم به لحاظ كيفي و هم به لحاظ كمي بهتر و بيشتر از کارهای طنزی است که برای بزرگسالان نوشته شده، زیرا هر نویسنده ای که برای کودک می‌نویسد کوشش می کند یک نوع لطافت و فانتزی را در کارهای خود به کار ببرد .

ضیایی گفت: اغلب آثاری که در قالب و با درون مایه طنز در حوزه ادبیات کودک ونوجوان ما وارد شده است، کار طنزپردازان جوان کشورمان به حساب می آیند که در قالب داستان کوتاه، داستان واره ها و مطالب کوتاه ارایه شده است و تا به اینجا می توان گفت که این آثار روی هم رفته بسیار امیدوار کننده و رضایت بخش نیز بوده اند، ضمن این که باید واژه طنز را در مورد همه آثار با دقت به کار برد. شاید در این مورد بهتر باشد آثار را در گستره شوخی ، فکاهی، طنز، طنز فانتزی و هجو با دقت بیشتری مورد بررسی قراردهيم.

به گفته وی، در بسیاری از کشورهای جهان این گونه خلاقیت یعنی نوشتن طنز به صورت حرفه ای صورت می گیرد و نه تفننی اما در ایران معمولا این نوع فعالیت به عنوان کار دوم یک نویسنده یا کاری تفننی به حساب می آید و از آنجا که در کشور ما نوشتن طنز یک کارحرفه ای به حساب نمی آید، نویسنده ها هم نمی توانند بدون داشتن دغدغه های مختلف فکری و ذهنی زندگی به خلاقیت در این زمینه بپردازد. با وجود این وضعیت خود نویسنده‌ها هم خیلی کار خود را آنچنان که باید جدی نمی گیرند و مجلات و نشریه‌هایی هم که آثار طنازانه آنها را چاپ می کند نیز چندان در کارشان جدی نیستند.

این تصویرگر در ادامه سخنان خود تعامل نویسنده و تصویرگر را  برای تولید یک اثر خوب بسیار لازم دانست و گفت: برای خلق کتاب کودک در ابتدا باید همکاری بین نویسنده و تصویرگر برقرار شود و نویسنده و تصویرگر لازم است هم اندیشی كنند تا مشخص شود آیا این تصویری که برای يك متن کشیده شده توانسته به جذابيت كار بيفزايد يا خير؟