به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، کوین بروکس نویسنده کتاب «خاطرات پناهگاه زیرزمینی» به عنوان برنده جایزه کارنگی 2014 معرفی شد و به فهرست برندگان نامدار این جایزه همچون آرتور رنسام (برنده نخستین جایزه کارنگی)، آلن گارنر، پنه لوپه لایولی و فیلیپ پولمن پیوست.
خاطرات پناهگاه زیرزمینی به دلیل موضوع غم‌انگیز خود که داستان گروگان‌گیری یک پسربچه در پناهگاهی زیرزمینی و خشونت و سوءاستفاده از کودکان است، سال‌ها با بی‌مهری ناشران مواجه شد. اما اکنون داوران هنگام اعطای این مدال ضمن تحسین آن، اذعان کردند که بروکس دنیایی کاملاً باورپذیر با روایتی جذاب، شخصیت‌هایی قابل قبول، نگارشی شایسته و ادبیاتی برجسته خلق کرده است.
اختلاف نظرهایی در مورد این کتاب و شایستگی آن برای دریافت مدال کارنگی که قدیمی‌ترین جایزه کتاب کودکان انگلیس است، در میان منتقدان وجود دارد. برخی آن را داستانی مشمئزکننده و خطرناک برای نوجوانان و جوانان توصیف کرده‌اند و برخی دیگر به حمایت از این داستان برخاسته‌اند.
از آن جمله داوران کارنگی صریحاً از انتخاب خود دفاع کرده و آن را دارای نگارشی عالی و فضاسازی مناسب توصیف کرده‌اند که با استقبال خوب خوانندگان مخصوصاً جوانان مواجه شده است. آنها معتقدند این کتاب سرشار از حس امید، انسان دوستی، عشق و بخشش است که در انتها با وجود پایان غم‌انگیز خود، نوعی حس امید را در خواننده زنده می‌کند.
کوین بروکس نیز در مقام حمایت از کتاب خود می‌گوید: جوانان به قدر کافی عاقل هستند که اگر مطلبی می‌خوانند و دلخواهشان نیست مطالعه آن را متوقف کنند. ضرورتی ندارد همیشه به کودکان و مخصوصاً نوجوانان امید واهی داده شود که همیشه همه چیز به پایان خوش ختم خواهد شد. آنها باید همه جنبه‌های زندگی را درک کنند نه فقط روزهای خوب و خوش را.
وی داستان خود را سرشار از عشق و بخشش توصیف کرده و معتقد است نوجوانان باید با واقعیات زندگی آشنا شوند و بدانند همیشه مسائل با پایان خوش تمام نخواهند شد.
خاطرات پناهگاه زیرزمینی به دلیل موضوع غم‌انگیز خود که داستان گروگان‌گیری یک پسربچه در پناهگاهی زیرزمینی و خشونت و سوءاستفاده از کودکان است، سال‌ها با بی‌مهری ناشران مواجه شد. اما اکنون داوران هنگام اعطای این مدال ضمن تحسین آن، اذعان کردند که بروکس دنیایی کاملاً باورپذیر با روایتی جذاب، شخصیت‌هایی قابل قبول، نگارشی شایسته و ادبیاتی برجسته خلق کرده است.
اختلاف نظرهایی در مورد این کتاب و شایستگی آن برای دریافت مدال کارنگی که قدیمی‌ترین جایزه کتاب کودکان انگلیس است، در میان منتقدان وجود دارد. برخی آن را داستانی مشمئزکننده و خطرناک برای نوجوانان و جوانان توصیف کرده‌اند و برخی دیگر به حمایت از این داستان برخاسته‌اند.
از آن جمله داوران کارنگی صریحاً از انتخاب خود دفاع کرده و آن را دارای نگارشی عالی و فضاسازی مناسب توصیف کرده‌اند که با استقبال خوب خوانندگان مخصوصاً جوانان مواجه شده است. آنها معتقدند این کتاب سرشار از حس امید، انسان دوستی، عشق و بخشش است که در انتها با وجود پایان غم‌انگیز خود، نوعی حس امید را در خواننده زنده می‌کند.
کوین بروکس نیز در مقام حمایت از کتاب خود می‌گوید: جوانان به قدر کافی عاقل هستند که اگر مطلبی می‌خوانند و دلخواهشان نیست مطالعه آن را متوقف کنند. ضرورتی ندارد همیشه به کودکان و مخصوصاً نوجوانان امید واهی داده شود که همیشه همه چیز به پایان خوش ختم خواهد شد. آنها باید همه جنبه‌های زندگی را درک کنند نه فقط روزهای خوب و خوش را.
وی داستان خود را سرشار از عشق و بخشش توصیف کرده و معتقد است نوجوانان باید با واقعیات زندگی آشنا شوند و بدانند همیشه مسائل با پایان خوش تمام نخواهند شد.
نظر شما