به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ترجمه عربی رمان «پایی که جا ماند» با حضور قهرمان سلیمانی، معاونت پژوهشی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، کمال سید، مترجم عربی کتاب و سید ناصر حسینی‌پور، راوی کتاب در محل خبرگزاری فارس رونمایی شد.
جای «جنگ و صلح» وطنی خالی است
سلیمانی، در ابتدای این برنامه، کتاب «پایی که جا ماند» را سندی از مظلومیت مردم شریف ایران و نمایانگر درنده‌خویی حزب بعث عراق دانست و گفت: صحنه‌های بیان شده در این کتاب، مظلومیت را به شیوایی به تصویر کشیده است.
وی افزود: نگارش این کتاب گرچه حدیث نفس و گزارش زندگی نویسنده است اما شرحی از آزادی اسیرانی است که در بند نظام بدکردار بعث گرفتار بودند. این کتاب باید به بیانه‌ای تبدیل شود زیرا گزارش درد یک ملت است و به این اعتبار، حدیث نفس نیست.
سلیمانی با اشاره به رویارویی صدام حسین در طول جنگ تحمیلی با ملت ایران گفت: او نه‌تنها به ملت ایران، که به ملت خود نیز ظلم زیادی کرد و آنها را از حیات اجتماعی محروم ساخت. اعمال زشت و ناپسند شکنجه‌گران در «پایی که جا ماند» به وضوح دیدنی است. حسینی در آن زمان نوجوانی 16 ساله بود و آرمان‌ها و خواسته‌های انسانی در اثر موج می‌زند. با آن‌که نگارنده اثر حرفه‌ای نبوده، صداقت و صمیمیت گفتارش آن را به خوبی پوشش داده و از آن اثری ارزشمند ساخته است.
وی در ادامه جای شاهکاری مانند «جنگ و صلح» را در میان آثار منتشر شده دفاع مقدس خالی دانست و گفت: خلق اثری فاخر و اثر‌گذار در این زمینه می‌تواند بیان‌گر رنج و مرارت ملت ما در سال‌های دفاع مقدس باشد.
سلیمانی از کتاب «پایی که جا ماند» به عنوان سند حقانیت انقلاب امام خمینی(ره) یاد کرد و افزود: ترجمه‌ای که در رایزنی جمهوری اسلامی ایران در بغداد از کتاب «پایی که جا ماند» صورت گرفت، این کتاب را از یک سند ملی فراتر برد و به سندی منطقه‌ای تبدیل کرد.
«پایی که جا ماند» در خانه عراقی‌ها
کمال سید، مترجم «پایی که جا ماند» به زبان عربی، دیگر سخنران این آیین بود. وی با اشاره به سرنوشت سید ناصر حسینی‌پور که زمانی اسیر حزب بعث عراق بود گفت: سرنوشت او به گونه‌ای رقم خورد که امروز اثری بنویسد که با ترجمه شدن به زبان عربی در خانه‌های عراق خوانده شود و این‌گونه شرح رنج‌های خود را برای مردم عراق بازگو کند.
وی «پایی که جا ماند» را اثری توصیف کرد که اعماق وجود او را تکان داد و افزود: وقتی این کتاب را خواندم به غربت تلخ حسینی پی بردم و برخی فصل‌ها را با اشک مرور می‌کردم.
از کودکی‌ام فرار نکردم
سپس سید ناصر حسینی در سخنانی گفت: جنگ از این جنبه که توانست از رزمندگان نویسنده بسازد، یک گنج است. خوشحالم از این‌که کمال سید این اثر را به زبان عربی ترجمه کرد و این کتاب به خانه‌های مردم عراق راه یافت.
وی با بیان این‌که در این کتاب از کودکی خودم فرار نکرده‌ام، گفت: نخواستم تمام عراقی‌ها را سیاه و تمام ایرانیان را سپید جلوه دهم و فکر می‌کنم به همین دلیل این کتاب به همین زودی چاپ‌های متعدد را تجربه کرد.
این آزاده جنگ تحمیلی، در ادامه با اشاره به تقریظ مقام معظم رهبری بر کتابش گفت: ترجمه، فرصت بزرگ برای فرزندان روح‌الله است که شرح رنج‌های ما را به آن سوی مرز‌ها ببرد و با گسترش این ترجمه‌ها مطمئنم که کشور‌های دیگر از صبر و تحمل مردم ما در هشت سال جنگ تحمیلی انگشت حیرت خواهند گَزید.
سرِ تعظیم فرشتگان بر آزادگان
حجت‌الاسلام والمسلمین زایری که در این آیین به عنوان میهمان حضور داشت هم در سخنانی با سپاسگزاری از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برای ترجمه این کتاب، از «کمال سید» به عنوان فاضل و اندیشمند یاد کرد که آثاری از او به زبان فارسی ترجمه شده و گفت: مطمئنم با در کنار هم قرار گرفتن نام حسینی و سید، کار ارزشمندی به ادبیات کشور‌های اسلامی عرضه شده است.
وی با بیان این‌که فرشتگان وقتی افرادی چون حسینی‌پور را می‌بینند، به دلیل فرمایش خداوند مبنی بر ضرورت سجده بر انسان پی می‌برند گفت: مسوولیت افرادی چون حسینی‌پور از این نظر سنگین‌تر است که بسیاری از همراهان او به شهادت رسیده‌اند و باید بار آنها را هم به دوش بکشد. امیدوارم نسل‌های جدید هم با مطالعه «پایی که جا ماند» راه افرادی چون او را ادامه دهند.
جای «جنگ و صلح» وطنی خالی است
سلیمانی، در ابتدای این برنامه، کتاب «پایی که جا ماند» را سندی از مظلومیت مردم شریف ایران و نمایانگر درنده‌خویی حزب بعث عراق دانست و گفت: صحنه‌های بیان شده در این کتاب، مظلومیت را به شیوایی به تصویر کشیده است.
وی افزود: نگارش این کتاب گرچه حدیث نفس و گزارش زندگی نویسنده است اما شرحی از آزادی اسیرانی است که در بند نظام بدکردار بعث گرفتار بودند. این کتاب باید به بیانه‌ای تبدیل شود زیرا گزارش درد یک ملت است و به این اعتبار، حدیث نفس نیست.
سلیمانی با اشاره به رویارویی صدام حسین در طول جنگ تحمیلی با ملت ایران گفت: او نه‌تنها به ملت ایران، که به ملت خود نیز ظلم زیادی کرد و آنها را از حیات اجتماعی محروم ساخت. اعمال زشت و ناپسند شکنجه‌گران در «پایی که جا ماند» به وضوح دیدنی است. حسینی در آن زمان نوجوانی 16 ساله بود و آرمان‌ها و خواسته‌های انسانی در اثر موج می‌زند. با آن‌که نگارنده اثر حرفه‌ای نبوده، صداقت و صمیمیت گفتارش آن را به خوبی پوشش داده و از آن اثری ارزشمند ساخته است.
وی در ادامه جای شاهکاری مانند «جنگ و صلح» را در میان آثار منتشر شده دفاع مقدس خالی دانست و گفت: خلق اثری فاخر و اثر‌گذار در این زمینه می‌تواند بیان‌گر رنج و مرارت ملت ما در سال‌های دفاع مقدس باشد.
سلیمانی از کتاب «پایی که جا ماند» به عنوان سند حقانیت انقلاب امام خمینی(ره) یاد کرد و افزود: ترجمه‌ای که در رایزنی جمهوری اسلامی ایران در بغداد از کتاب «پایی که جا ماند» صورت گرفت، این کتاب را از یک سند ملی فراتر برد و به سندی منطقه‌ای تبدیل کرد.
«پایی که جا ماند» در خانه عراقی‌ها
کمال سید، مترجم «پایی که جا ماند» به زبان عربی، دیگر سخنران این آیین بود. وی با اشاره به سرنوشت سید ناصر حسینی‌پور که زمانی اسیر حزب بعث عراق بود گفت: سرنوشت او به گونه‌ای رقم خورد که امروز اثری بنویسد که با ترجمه شدن به زبان عربی در خانه‌های عراق خوانده شود و این‌گونه شرح رنج‌های خود را برای مردم عراق بازگو کند.
وی «پایی که جا ماند» را اثری توصیف کرد که اعماق وجود او را تکان داد و افزود: وقتی این کتاب را خواندم به غربت تلخ حسینی پی بردم و برخی فصل‌ها را با اشک مرور می‌کردم.
از کودکی‌ام فرار نکردم
سپس سید ناصر حسینی در سخنانی گفت: جنگ از این جنبه که توانست از رزمندگان نویسنده بسازد، یک گنج است. خوشحالم از این‌که کمال سید این اثر را به زبان عربی ترجمه کرد و این کتاب به خانه‌های مردم عراق راه یافت.
وی با بیان این‌که در این کتاب از کودکی خودم فرار نکرده‌ام، گفت: نخواستم تمام عراقی‌ها را سیاه و تمام ایرانیان را سپید جلوه دهم و فکر می‌کنم به همین دلیل این کتاب به همین زودی چاپ‌های متعدد را تجربه کرد.
این آزاده جنگ تحمیلی، در ادامه با اشاره به تقریظ مقام معظم رهبری بر کتابش گفت: ترجمه، فرصت بزرگ برای فرزندان روح‌الله است که شرح رنج‌های ما را به آن سوی مرز‌ها ببرد و با گسترش این ترجمه‌ها مطمئنم که کشور‌های دیگر از صبر و تحمل مردم ما در هشت سال جنگ تحمیلی انگشت حیرت خواهند گَزید.
سرِ تعظیم فرشتگان بر آزادگان
حجت‌الاسلام والمسلمین زایری که در این آیین به عنوان میهمان حضور داشت هم در سخنانی با سپاسگزاری از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برای ترجمه این کتاب، از «کمال سید» به عنوان فاضل و اندیشمند یاد کرد که آثاری از او به زبان فارسی ترجمه شده و گفت: مطمئنم با در کنار هم قرار گرفتن نام حسینی و سید، کار ارزشمندی به ادبیات کشور‌های اسلامی عرضه شده است.
وی با بیان این‌که فرشتگان وقتی افرادی چون حسینی‌پور را می‌بینند، به دلیل فرمایش خداوند مبنی بر ضرورت سجده بر انسان پی می‌برند گفت: مسوولیت افرادی چون حسینی‌پور از این نظر سنگین‌تر است که بسیاری از همراهان او به شهادت رسیده‌اند و باید بار آنها را هم به دوش بکشد. امیدوارم نسل‌های جدید هم با مطالعه «پایی که جا ماند» راه افرادی چون او را ادامه دهند.
نظر شما