اكبرياني با بيان اين‌كه تاريخ درباره آثار و نقدهاي ادبي قضاوت مي‌‌كند، به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: ممكن است كه نظرهاي متنوعي درباره يك كتاب در جلسات نقد ارايه شود، اما نكته اين‌جاست كه مخاطب درست يا نادرستِ نقد را با مطالعه اثر ‌در مي‌يابد. البته غير از اين من معتقدم تاريخ سطح آثار را نشان مي‌دهد؛ به قول نيما يوشيج «تاريخ با غربال‌اش مي‌آيد و خوب و بد را از هم جدا مي‌كند.» 

وي ادامه داد: اثر ادبي و نقدهاي انجام شده پيرامون آن ماندگار هستند و در تاريخ مورد قضاوت قرار مي‌گيرند و بدون‌شك منتقد با ارايه نقد غيرحرفه‌اي و نادرست، به مرور از سوي مخاطب كنار گذاشته مي‌شود. 

برپايي جلسات نقد ادبي به نفع ادبيات است 

نويسنده كتاب «عذاب ابدي» با بيان اين‌كه بايد نقد را در دو سطح بررسي كرد، گفت: من معتقدم كه بايد نقد در دو سطح عمومي و خاص بررسي شود. در اغلب كشورها افراد معمولي، كارمندان و زنان خانه‌دار كتاب مشخصي را مطالعه مي‌كنند و در جلساتِ اوقاتِ فراغتي، نظراتشان را ارايه مي‌دهند كه مي‌توان نقد در اين جلسات را به عنوان نقد در سطح عمومي دانست. البته نبايد فراموش كرد كه فعاليت‌هاي اين‌چنيني به نفع ادبيات است، اما متاسفانه اين امر در كشور ما رخ نمي‌دهد. 

وي درباره نقدپردازی به طور خاص توضیح داد: اين سطح از نقد به عنوان نقد آكادميك و علمي مطرح است. بي‌شك نمي‌توانيم ادبيات را به طور مجزا از عرصه‌هاي ديگر هنري مانند سينما، تئاتر، تاريخ يا جامعه‌شناسي در نظر بگيريم. با اين تعريف و در شرايطي كه نقدهاي حرفه‌‎اي و علمي در اين حوزه‌ها نيز وجود ندارد، نبود نقدهاي حرفه‌اي در جلسات نقد ادبي خارج از انتظار نيست. 

نويسنده مجموعه داستان «آرام‌بخش مي‌خواهم» ادامه داد: به طور طبيعي، نقد در چرخه‌اي قرار دارد كه تمامي ابعاد آن را در ديگر شاخه‌هاي هنري تكميل كرده و تحت پوشش قرار مي‌دهد. 

نويسنده رمان «چهره مبهم» اظهار كرد: به‌طور حتم نقد در اين جلسات در وضعيت مساعدي نيست اما حتي اگر نقدهاي علمي كمتر در اين جلسات ارايه شود، وجودش بسيار مفيدتر از نبودن آن است؛ چرا که  جلسات نقد سبب رونق كتابخواني در مخاطبان و بروز و شكل‌گيري انگيزه نوشتن در نويسنده خواهد بود. به اين سبب بي‌ترديد مخالف برچيده شدن اين جلسات هستم. 

نقد به مسير رشد می‌رسد 

نويسنده رمان «هذيان» در ادامه سخنانش گفت: وجود چنين جلساتي در دراز مدت نتايج خوبي در بردارد و به تدريج رشد نقد و نويسنده را به همراه خواهد داشت. در مقايسه نقد امروز با نقدهاي ارايه شده در 20 تا 30 سال قبل، مي‌بينيم كه گام‌هاي بسياري رو به جلو برداشته شده است كه اين امر به خودي خود دليلي بر اين مدعاست. 

اكبرياني به چگونگي رشد نقد در كشورهاي خارجي اشاره كرد و توضيح داد: با بررسي تاريخچه نقد در كشورهاي ديگر درمي‌يابيم كه نقد در اين كشورها از ابتدا در مسير علمي قرار نداشته اما با برگزاري جلسات نقد و گام برداشتن در اين مسير، در دراز مدت به شرايط مناسبي دست يافته است./