ناصح به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: دو دوره پيش، نخستين رمانم به نام «ايراندخت» به عنوان نامزد دريافت جايزه غني‌پور معرفي شده بود و در اين دوره نيز براي رمان «پروانه‌اي روي شانه» نامزد دريافت اين جايزه هستم.
نويسنده رمان «ايراندخت» درباره تاثير جوايز ادبي بر جريان‌هاي ادبي توضيح داد: معتقدم، تعداد و کیفیت جايزه‌هاي ادبي بر جريان‌هاي ادبي تاثیر می‌گذارد. در اغلب کشورها جشنواره‌ها و جايزه‌هاي ادبي گوناگون به صورت مستمر برگزار مي‌شوند و همین سبب معرفی آثار مختلف به مخاطبان از هر طيفي است.
اين داستان‌نویس جوايز ادبي را به عنوان يكي از ملاك‌هاي انتخاب آثار از سوي مخاطبان دانست و گفت: جوايز ادبي براي افرادي كه اشراف كامل و تخصص لازم حوزه‌های مختلف را ندارند، بسيار مفيد خواهد بود. از سوي ديگر مي‌تواند به عنوان تشويقي براي نويسنده اثر مطرح شود چون آثار ديده می‌شوند و مورد قضاوت و ارزيابي قرار مي‌گيرند.
ناصح به تعداد اندك جوايز دولتي در کشورهای توسعه یافته اشاره كرد و توضيح داد: در اغلب کشورها، شايد تنها يك جايزه دولتي وجود داشته باشد كه معمولا اين جوايز براي افراد پيشكسوت و برجسته در حوزه ادبيات در نظر گرفته مي‌شود. به نظر من كه اگر تعداد جايزه‌هاي دولتي كمتر و جوايز خصوصي بيشتر باشد، تاثير بيشتري بر روند ادبیات مستقل خواهد داشت زيرا جايزه دادن، به خودي خود امري سليقه‌اي است و زماني‌كه سليقه در انتخاب آثار برتر در جوايز نقش داشته باشد، هرچه تعداد جوايز خصوصي با سلايق مختلف زیادتر شود، احتمال این‌که همه سليقه‌ها شانسي براي معرفي آثار داشته باشند، بیشتر خواهد بود.
نويسنده رمان «پروانه‌اي روي شانه» ادامه داد: جايزه دولتي با پول مردم برگزار مي‌شود، در نتيجه نبايد سليقه، جناح و نگاه خاصي در آن دخیل باشد. من با اين که شانس برنده شدن در جايزه‌هاي دولتي را داشته‌ام به تعداد زیادی از این جوایز انتقاد دارم.
ناصح درباره دلیل این انتقاد گفت: ممكن است داوري در هر دو بخش دولتي و خصوصي به صورت سليقه‌اي انجام شود و در اهدای جوايز نيز اين مساله ديده شود اما اگر قرار باشد جايزه دولتي با تنگ نظري همراه باشد، گناه بيشتري متوجه برگزار کنندگان آن است چون جايزه خصوصي توسط گروه خاصي با هزينه شخصي افرادی معدود برگزار مي‌شود و به تبع آن، تعدادي از آثار با سلايق موردنظرشان را برمي‌گزينند اما اين موضوع که يك نهاد دولتي با بودجه ملي و از جيب تمام مردم، نگاه و ديد خاصي را دنبال کند، چندان مطلوب نیست.
اين نويسنده و روزنامه‌نگار درباره داستان «پروانه‌اي روي شانه» توضيح داد: اين رمان با پنج راوي اول شخص داستان را روایت می‌کند كه سه راوي از يك خانواده و دو راوي از خانواده ديگري انتخاب شده‌اند و نقطه اشتراك اين دو خانواده دختر و پسر كم‌شنوا هستند. در اين اثر هر كدام از روايان دغدغه‌ها و دیدگاه‌های شخصي خود را درباره زندگي بيان مي‌كنند.
وي ادامه داد: نويسنده در رمان «پروانه‌اي روي شانه» از يك سو به مسايل و مشكلات زندگي كم‌شنوايان پرداخته و از سوي ديگر دغدغه‌هاي انساني، احساسي و عاشقانه راويان داستان را روايت مي‌كند.
بهنام ناصح، روزنامه‌نگار و داستان‌نویس متولد رشت است. وی برای رمان «ایراندخت» که در سال 1389 از سوی انتشارات آموت منتشر شده است، شايسته قدردانی پانزدهمين دوره جايزه كتاب فصل، برگزيده پنجمين دوره جايزه گام اول و نامزد يازدهمين دوره جايزه كتاب سال شهيد غني‌پور شد.
وی بازنویسی «جوامع الحکایات» براي نوجوانان را نيز در كارنامه خود دارد که از سوی نشر کتاب پارسه منتشر خواهد شد.
رمان «پروانه‌ای روی شانه» نوشته بهنام ناصح، در سال 1391، با شمارگان هزار و 100 نسخه، 320 صفحه و قیمت 12 هزار و 500 تومان از سوی انتشارات آموت به کتابفروشیها راه یافت.
سه‌شنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۲ - ۱۳:۱۶
نظر شما