صدیقیان در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از به پایان رساندن ترجمه کتابی از تریسی شوالیه با عنوان «آخرین فراری» خبر داد و درباره وضعیت این روزهای کشور در حوزه فرهنگ گفت: معمولا کتاب‌هایی را برای ترجمه انتخاب می‌کنم که مشمول کمترین حذف و اصلاح شود و خودم هم سعی می‌کنم در هنگام ترجمه به محتوای کتاب لطمه نزنم. همین شیوه سبب شده تاکنون تمامی کتاب‌هایی که به ارشاد فرستاده‌ام مجوز انتشار بگیرند.

مترجم کتاب «دختری با گوشواره‌های مروارید» افزود: در تمام این سال‌ها شاهد بودم که ایرادهای عجیب و غریبی از کتاب‌ها گرفته شده که نویسنده یا مترجم فکرش را هم نمی‌کند. برای مثال آخرین کتابی از با ترجمه من چاپ شد «کاترین کبیر» نام داشت و رمانی تاریخی در حدود 850 صفحه بود که در آن زندگی کاترین کبیر در قالب یک رمان و بر اساس مستندات تاریخی روایت می‌شد.

وی ادامه داد: این کتاب به دلیل اطلاعات تاریخی‌اش اثری بسیار دشوار برای ترجمه بود و بعد از ترجمه حدود 50 مورد اشکال از آن گرفته شد؛ در حالی که در زمان ترجمه‌اش در هیچ موردی نیاز به اصلاح یا سانسور حس نکرده بودم. متاسفانه این ایرادها از کلماتی بود که من هیچ جایگزینی برای آن‌ها سراغ ندارم که بتواند مفهوم اصلی را به درستی به خواننده منتقل کند. دست بردن در آثار تاریخی در واقع مخدوش کردن بخشی از تاریخ است و همین اصلاحیه‌ها سبب می‌شود انگیزه مترجم از بین برود.

روند ممیزی کتاب‌ها نیز موضوع دیگری بود که صدیقیان به آن پرداخت و گفت: من کتابی داشتم که بیش از دو سال در انتظار مجوز انتشار بود و از سوی دیگر جواب بسیاری از آثارم خیلی زود و در دو یا سه ماه اعلام شد و کتاب به چاپ رسید. با این حال من نگران کتاب‌های خوب و ارزشمندی هستم که به ارشاد فرستاده و در میان کتاب‌های دیگر دفن می‌شوند.

صدیقیان با بیان این‌که نگاه بررس‌های کتاب اغلب سلیقه‌ای است اظهار کرد: کتاب‌هایی بودند که لیستی از ایرادهای آن برای اصلاح به من ارایه شدند و بعد از اصلاح آن‌ها، موارد جدیدی مشخص شدند که در مرحله نخست بیان نشده بودند. این دوباره‌کاری‌ها و ایرادهایی که دلیلی منطقی برای آن‌ها نمی‌توان یافت از مواردی هستند که برای اهالی قلم آزاردهنده است.

مترجم کتاب «سه‌شنبه‌ها با موری» افزود: ظاهرا بررسی کتاب‌ها تا حدی شانسی است و بستگی به این دارد که کتاب را چه کسی می‌خواند. به عقیده من بررس‌های کتاب باید دارای سواد تخصصی در این حوزه باشند و از اعمال سلیقه خود در روند نظارت پرهیز کنند.

این مترجم که با ابراز نگرانی از وضعیت آینده حوزه فرهنگ کشور گفت: من ترجیح می‌دهم روش خودم را در انتخاب کتاب‌ها ادامه دهم و آثار کم سانسور را ترجمه کنم. دکتر حسن روحانی نیز در این چند ماه حرف‌های زیبایی زده‌اند ولی دلسرد شدن‌های مداوم سبب شده امید چندانی نداشته باشم که به وضعیتی مطلوب دست یابیم. از سوی دیگر شناخت چندانی از وزیر پیشنهادی رییس جمهور در حوزه فرهنگ و ارشاد ندارم و همین امر سبب می‌شود نتوانم نظر دقیقی درباره آینده این وزارتخانه ارایه دهم.

وی درباره کتاب «آخرین فراری» که چند روز پیش به وزارت ارشاد فرستاده شده است توضیح داد: این رمان درباره زمان برده‌داری آمریکایی‌هاست و نویسنده روایتگر ماجراهایی است که در پی این برده‌داری روی می‌دهد. در این رمان تاریخی رواج برده‌داری بین شمال و جنوب آمریکا نشان داده شده است. در این داستان سیستم راه‌آهن زیرزمینی وجود دارد که افرادی با استفاده از آن به برده‌ها کمک می‌کردند فرار کنند و راه را به آن‌ها نشان می‌دادند و حوادث داستانی بر اساس همین موضوع شکل می‌گیرند. 

«آخرین فراری» آخرین رمان تریسی شوالیه در سال 2013 منتشر شده است. 

صدیقیان متولد سال 1328 است و تاکنون آثاری چون «گرگ سفید»، «شوالیه‌های بدنام»، «شبح شاه» و «ارباب کمان نقره‌ای» نوشته دیوید گمل، «سیاه و کبود» اثر آنا کوئیندلن، «ملکه اسیر» اثر آلیسون وبر و «کفش‌های آبنباتی» نوشته ژوان هریس با ترجمه وی راهی کتابفروشی‌ها شده‌اند.