انتقاد‌پذیری
همه انسان‌ها به دلایل مختلفی همچون محدودیت‌های فکری و علمی، تمایلات و خواهش‌های نفسانی یا نسیان و فراموشی در معرض خطا و اشتباه و لغزش قرار دارند و قطعاً این خطاها و اشتباهات می‌تواند صدمات و نتایج زیان‌بار بسیاری در زندگی انسان برایش به همراه داشته باشد. بنابراین انسان باید از همه ابزارها و امکانات موجود و در دسترس خود برای شناخت خطاها و اشتباهات خود و سپس اصلاح و کاهش آنها استفاده کند. در این میان یکی از مهمترین و مؤثرترین راه‌های شناخت خطاها و کاستی‌ها، نقدها و نصایح اطرافیان انسان است.
نصیحت به معنای خیرخواهی و نقد مشفقانه و انتقاد به معنای سره کردن، جدا کردن خوب از بد و شرح معایب و محاسن یک چیز است و این دو یعنی نصیحت و انتقاد، از شرایط ضروری برای تحقق یک جامعه سالم و حرکت آن در جهت رشد و تعالی و کمال است. سلامت و پیشرفت یک جامعه در گرو پاسداشت نصیحت و انتقاد و وجود فضای سالم و باز برای این دو است به نحوی که همه افراد جامعه در هر مقام و مرتبه‌ای که هستند بتوانند با خیرخواهی و شفقت به بیان معایب و محاسن امور جاری در جهت اصلاح آنها بپردازند. حضرت علی (ع) طی فرمایشی به نقل از پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: «هرگز امتی را پاک از گناه نخوانند که در آن امت بی‌آنکه بترسند و در گفتار درمانند حق ناتوان را از توانا بستانند.»
صفحه 122 و 123/ اخلاق حرفه‌ای/ ملیحه عنابستانی و مهدی سعیدی‌کیا/ انتشارات کیا/ چاپ اول/ سال 1392/ 173 صفحه/ 7000 تومان
شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما