علیرضا غفورزاده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اظهار کرد: در جریان جلساتی که در حضور شیخ صدوق(ره) برگزار می‌شد، علما احادیثی را ذکر و درباره آن بحث و تبادل نظر می‌کردند و شیخ صدوق(ره) هم نظراتش را می‌گفت. به هریک از این جلسات یک مجلس گفته می‌شد که یادداشت‌های برگرفته از این مجالس به رشته تحریر درآمدند و با عنوان کتاب امالی شیخ صدوق منتشر شدند. 

وی با بیان این‌که کلمه امالی از کلمه املاء می‌آید، ادامه داد: ترجمه فارسی این مجموعه از زبان عربی به قلم حسین عابدی صورت گرفته است. این نخسیتن کار مکتوب عابدی با نشر آدینه سبز محسوب می‌شود. 

غفورزاده گفت: این مجموعه دو جلدی با شمارگان سه هزار نسخه و در 930 صفحه منتشر خواهد شد. بهای نهایی این کتاب هم احتمالا 300 هزار ریال درنظر گرفته می‌شود. 

ابوجعفر محمد بن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق از پیشتازان علم حدیث و از مردان نامی جهان اسلام در سال 305 هجری به دنیا آمد. ولادت این عالم فقیه با آغاز نیابت حسین بن روح سومین، نایب خاص امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) همزمان بود.

پدر بزرگوار شیخ صدوق علی بن الحسین بن بابویه قمی، از فقهای بزرگ اسلام بود که در زمان امام حسن عسگری (ع) و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) می‌زیست و مورد احترام آن امامان(ع) بود. عمر با برکت علی بن باویه، پدر شیخ صدوق از پنجاه می‌گذشت و هنوز فرزندی نداشت و بسیار دوست داشت که خداوند به او فرزند صالحی عنایت کند. از این رو، به حضرت ولی عصر (عج) متوسل شد و طی نامه‌ای به وسیله حسین بن روح که یکی از نمایندگان خاص امام زمان(عج) بود، تقاضای دعا کرد تا آن حضرت از خداوند، فرزند صالحی برای او بخواهد. حضرت ولی عصر (عج) دعا کردند و برای ابن بابویه نوشتند: «برای تو از خداوند خواستیم دو پسر روزیت شود که اهل خیر و برکت باشند.» پس از دعای امام زمان(عج) بود که ابن بابویه صاحب فرزندی شد که نامش را محمد نامید و بعدها عالمی بزرگ و فقیه ای نام آور شد. او همان شیخ صدوق است.

شیخ صدوق دوران کودکی و آغاز جوانی را در دامان علم و فضیلت و تقوای پدر بزرگوارش علی بن بابویه سپری کرد. صدوق در محضر پدر، علوم و معارف را همراه با تربیت‌های عملی و اخلاقی فرا گرفت و بیش از بیست سال از دوران پر برکت حیات پدر را درک کرد و در سن 22 یا 23 سالگی بود که دست روزگار دامان پرمحبت پدر را از او گرفت.

تعداد استادان صدوق از دویست نفر متجاوز است. از  بزرگانی که صدوق از محضر آن‌ها بهره برد، می‌توان به ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی، نویسنده کتاب گرانمایه اصول کافی اشاره کرد. 

پس از مرحوم کلینی، نویسنده کتاب اصول کافی، صدوق از بزرگترین محدثان عصر خود به شمار می‌آید که علاوه بر ضبط و نقل حدیث، در علوم دیگر هم تبحر داشت و تالیفات بسیاری از خود بر جای گذاشت. صدوق سال‌ها از محضر کلینی استفاده کرد و به شنیدن و جمع آوری احادیث ائمه(ع) مشغول بود اما بر خلاف شخصیت علمی کلینی که بیشتر از نظر جمع‌آوری، بررسی و نقل حدیث مشهور است، شیخ صدوق در سه زمینه روایت، مباحث کلام و فقه برحسته و ممتاز بود. 

این عالم بزرگ و محدث گرانقدر تالیفات با ارزش بسیاری از خود بر جای گذاشت. شیخ طوسی در این باره می‌نویسد: «او سیصد کتاب تألیف کرده است.» برخی از مهمترین آثار وی عبارتند از: من لا یحضره الفقیه (دومین کتاب از کتب اربعه)، علل الشرایع (درباره فلسفه احکام و علت تشریع آن‌ها)، کمال‌الدین و تمام‌النعمه (درباره اثبات وجود امام زمان و غیبت طولانی آن حضرت از نظر عقلی و نقلی)، التوحید، الخصال، الامالی، عیون الاخبار الرضا، کتاب صفات شیعه، مصادقه الاخوان، اثبات ولایت علی علیه‌السلام، معرفت، مدینه‌العلم، کتاب مقنع در فقه، معانی الاخبار و مشیخته الفقیه.

نشر آدینه سبز از ابتدای سال 92 تاکنون کتاب‌های شیخ مفید، تاریخ انبیاء اثر علامه مجلسی(ره)، منتهی‌الامال، معراج‌اسعاده و «آنچه در کربلا گذشت؟» اثر مرحوم شیخ عباس قمی را منتشر و روانه بازار کتاب کرده است.